به گزارش همشهری آنلاین به نقل از وب‌سایت یک پزشک، اتاق نشیمن مهم‌ترین بخش هر خانه‌ای است. همه دوست داریم اتاق نشیمن زیبا و راحتی داشته باشیم که به بهترین شکل طراحی شده باشد. معمولا ساعت‌ها وقت می‌گذاریم تا بهترین طراحی را برای اتاق نشیمن داشته باشیم و از بهترین وسایل منزل، دکوراسیون و طراحی‌ها استفاده می‌کنیم تا به چشم بیاید، چون به نوعی نماد و سمبل خانه و شخصیت ما است.
شاید تاریخچه طراحی دکوراسیون اتاق نشیمن و هنر داخلی خانه به مصر باستان برسد. از آن زمان تاکنون طراحی داخلی اتاق نشیمن به‌مرور تغییر یافته و تکامل پیدا کرده است. در هر دوره‌ای از تاریخ شاهد یک سبک معماری و طراحی داخلی بوده‌ایم؛ به گونه‌ای که می‌توان آثار و نشانه‌هایی از آن سبک را در اتاق نشیمن مشاهده کرد. مبل‌ها، لوسترها، نوع نورپردازی، طرح وسایل و دیوارها همه نشان می‌دهند در چه دوره‌ای زندگی کرده‌اید و سبک غالب در طراحی و دکوراسیون خانه چگونه بوده است.
طراحان Home Advisor اقدام به بازسازی ۱۲ هنر داخلی و دکوراسیون اتاق نشیمن در دوره‌های مختلف کرده‌اند و با عکس‌برداری از آنها خواستند نشان بدهند طی ۶۰۰ سال طراحی داخلی خانه‌ها چه تغییراتی در اروپا داشته است.
شکوه هنر و معماری اروپا در این دوره بوده است. در عصر رنسانس با الهام‌گیری از برخی هنرهای آسیایی، به تزئینات داخلی اهمیت بیشتری داده شده و تقارن هندسی اهمیت بالایی داشته است. کابینت‌ها به شکل کاخ‌ها بودند و ستون‌های درون خانه نمایی از ساختمان به خود می‌گرفتند. در این طرح، به‌وضوح برخی از هنرهای ترکی مشاهده می‌شود.
در این دوره شاهد اهمیت دادن به وسایل داخلی خانه و پرزرق و برق‌دار بودنشان بودیم. مبل‌های چوبی سلطنتی، میزهایی از سنگ مرمر و برخی وسایل ساخته شده با عاج محبوبیت بیشتری داشتند. در این دوره، کلیساهای کاتولیک سعی می‌کردند مردم را به تجمل‌گرایی در خانه‌ها تشویق کنند.
با پایان یافتن دوره باروک، دوره روکوکو در دوران سلطنت لوئی پانزدهم آغاز شده و سه دهه طول کشید. این سبک ساده‌تر از دوره باروک بود و دیگر خبری از وسایل تزئینی آن‌چنانی در خانه‌ها دیده نمی‌شد. طراحی‌ها آزادتر، خلوت‌تر و صمیمی‌تر بودند و ظاهر وسایل بیشتر اهمیت داشت.
اواخر دوره گرجستانی‌ها، سبک جدیدی در معماری و طراحی داخلی خانه به وجود آمد. این سبک معماری بیشتر به معماری یونانی و رومی نزدیک بود تا سبک معماری باروک و روکوکو. سعی می‌کردند کمی طراحی‌ها فانتزی، جذاب‌تر، بامزه‌تر و عاری از نمادهای سلطنتی یا پرزرق و برق‌دار باشند.
- هنر و پیشه (۱۸۶۰ تا ۱۹۱۰)
جنبش هنر و پیشه از کشور انگلیس برخاسته و پاسخی به عصر بی‌خلاقیت و بی‌عدالت اقتصادی صنعتی بود. ارتباط با طبیعت، کیفیت مواد، سادگی و زیباشناسی از عناصر این دوره بودند. شاهکارهای هنری و صنایع دستی جامعه به درون خانه‌ها و به‌ویژه خانه‌های امریکایی رسوخ کرده و مردم دوست داشتند آثار هنری در اتاق نشیمن خود داشته باشند.
وارد قرن جدیدی شده بودیم و طراحان صنعتی ترجیح می‌دادند تکنیک‌های تازه‌تری در طراحی وسایل خانه و راحتی استفاده کنند. طرح‌هایی که البته غالبا سخت پیاده‌سازی شده و گران‌قیمت بودند، ولی ظاهر خانه‌ها را دگرگون کردند. مبلمان‌ها و لوازم جانبی بسیار مدرن شده و طرح‌هایی غریب داشتند که برخی نشات گرفته از هنر ژاپنی بودند.
دوباره شاهد ظهور طراحی‌های تجملاتی، پرزرق و برق‌دار و ترکیب نمادهای باستانی با طبیعت بودیم. در این دوره از چوب‌های لاکچری و گران‌قیمت، شیشه‌های کار شده، استیل ضد زنگ، آلومینیوم، جواهرات و چرم در طراحی دکوراسیون خانه‌ها استفاده می‌شد. طراحی‌ها جسورانه‌تر و رنگ‌ها شادتر بودند. نورپردازی‌ها بیشتر و اتاق‌های نشیمن روشن‌تر بودند.
همانند دوره هنر و صنایع دستی، در دوره مدرنیسم نیز برای طراحی و استفاده از هر وسیله‌ای یک فلسفه وجود داشت. غالبا طرح‌ها و وسایلی استفاده می‌شد که برای زندگی ضروری و بهتر بود. از جدیدترین و مدرن‌ترین مواد، طراحی‌ها و فناوری‌ها استفاده شده و سعی می‌کردند مقرون‌به‌صرفه، کاربردی و زیبا باشند.
باهاوس یک مدرسه عالی هنر و معماری در آلمان بود که بیش از سه دهه سعی کرد هنرمندانی جدید پرورش دهد. دولت نازی این مدرسه را در سال ۱۹۳۳ تعطیل کرد. هنرمندان این مدرسه بیشتر به طرح‌های رادیکال مدرنیسم گرایش داشتند و ترکیب طراحی و فن را می‌پذیرفتند.
این سبک طراحی داخلی بعد از جنگ جهانی دوم رواج یافت و خاستگاه آن در میان حومه شهرها و روستاییان بود. این سبک روی رنگ، سادگی، کارایی به جای تزئینی بودن، وسایل چند منظوره و زیباشنایی تاکید دارد. فضاهای خالی در این طراحی‌ها بیشتر دیده می‌شود و عناصر طبیعی مانند انواع چوب‌ها، حصیرها و بامبوها استفاده می‌شد.
- پست‌مدرن (۱۹۷۸ تا کنون)
سبکی که تقریبا از سال ۱۹۸۰ در اروپا و امریکا رواج یافت و بیشتر متاثر از آثار هنری و هنرمندان سوررئالیست این دوره است. در این سبک طراحی و معماری، عناصر طراحی سبک مدرنیسم به تمسخر گرفته شده و بیشتر سراغ طراحی‌هایی فانتزی، شوخ‌طبع، بی‌نظم و نامرتب رفتند.
- امروزی (دهه ۸۰ میلادی تا کنون)
تلفیقی از سبک مدرنیسم با فناوری‌ها و دیدگاه‌های امروزی است. در سال ۲۰۱۰ بیشتر سراغ این سبک طراحی داخلی رفتند و در آن لایه‌هایی از سبک‌های دیگر مانند باهاوس دیده می‌شود. دیوارها و پنجره‌های لخت و بدون پرده، طراحی مینیمالیستی، برش‌ها و خطوطی که امروزی هستند در این سبک نمود زیادی دارند.