در صورت تحقق این رؤیای محققان، انتشار آلودگی خودروها به صفر می‌رسد.در سال‌های اخیر فناوری‌های جذب دی‌اکسید‌کربن منتشر شده از منابع بزرگ، نظیر نیروگاه‌ها به موفقیت‌های قابل توجهی رسیده است، اما نزدیک به دو سوم از انتشار کربن در جهان توسط آلوده‌کننده‌های کوچکتر، مثل اتومبیل‌ها تولید می‌شود.
از سوی دیگر اقتصاد کنونی جهان که بر سوختن ترکیبات کربن بنا نهاده شده است، با محدودیت‌هایی جدی در پایان‌پذیری منابع، هزینه‌های بالا و آلودگی دی‌اکسید‌کربن، مواجه است.
از این‌رو هدف تیم مؤسسه جورجیا خلق یک وسیله حمل‌ونقل است که از سوخت مایع استفاده می‌کند و کربن تولید شده طی فرآیند احتراق را به دام می‌اندازد و آن را برای گذراندن مراحل بعدی تا محل سوختگیری ذخیره می‌کند. در ادامه، کربن ذخیره شده طی فرآیند بازیافت، به سوخت مایع تبدیل می‌شود.
دانشمندان مشغول این طرح مدعی‌اند هدف آنها ابداع راهبردی قابل اطمینان و سودمند در تامین انرژی اتومبیل‌ها ست. در این راهبرد علاوه بر اینکه هیچ‌یک از محدودیت‌های مطرح شده مزاحمتی در بکار گیری آن ایجاد نمی‌کنند، انرژی از منبعی تجدید‌پذیر و سازگار با محیط زیست تامین می‌شود.
در حال حاضر تحقیقات محدودی بر موضوع جذب کربن خروجی از وسایل نقلیه صورت گرفته است. در عین حال طرح تیم مؤسسه جورجیا، راهبردی عملی و اقتصادی را معرفی می‌کند که با پردازش سوخت‌های فسیلی یا مصنوعی، سوخت‌های مایع حاوی کربن تولید می‌شود.
این محققان یک سیستم فرآیند سوختی ابداع کرده‌اند که کربن را جدا و به‌صورت مایع در اتومبیل ذخیره می‌کند. در این طرح، جذب کربن در نقطه انتشار و بازیابی آن در محل معینی صورت می‌گیرد.
این راهبرد نوید تولید سیستم‌های حمل‌ونقل پاکی را می‌دهد که منجر به هیچ آلودگی کربنی نمی‌شوند.راهبرد این مؤسسه برای آینده نزدیک شامل جذب کربن از خودروی مصرف‌کننده سوخت‌های مایع مرسوم است. این عمل توسط پردازشگر سوخت تعبیه شده در خودرو صورت می‌گیرد.
این پردازشگر هیدروژن سوخت را از کربنش جدا می‌کند تا برای قدرت دهی به وسیله نقلیه استفاده شود و کربن باقی مانده به شکل مایع تا هنگام رسیدن به ایستگاه سوختگیری ذخیره می‌شود.
سپس کربن مایع شده در محلی معین که هم اکنون مورد بررسی دانشمندان است، انباشته می‌شود.اما در راهبرد طولانی مدت، دی‌اکسید‌کربن در یک چرخه بسته بازیافت می‌شود که شامل تولید سوخت مایع حاوی انرژی بالا و مناسب برای حمل‌ونقل خواهد بود. پردازشگر سوخت، هیدروژن را در غیاب هوا از سوخت هیدروکربنی تولید می‌کند و کربن غنی شده را با صرف کمترین مقدار انرژی به‌عنوان محصول جانبی تولید می‌کند.
در سیستم‌های احتراق مرسوم شامل اتومبیل‌های بنزینی، طی فرآیند احتراق سوخت و هوا مخلوط می‌شود. این اختلاط سبب به جا ماندن گاز دی‌اکسید‌کربن می‌شود که جلوگیری از انتشار آن بسیار دشوار است. بنابر این باید به‌دنبال سیستمی بود که در فرآیند احتراق، سوخت و هوا در تماس قرار نگیرند.پردازشگر سوختی تولید شده توسط تیم مؤسسه جورجیا، پیستون حائل فعال هیدروژن و دی‌اکسید‌کربن (CHAMP)، نام گرفته است.
این واکنش گاه می‌تواند به‌طور بهینه هیدروژن را تولید و CO2 را از مایع هیدروکربنی یا سوخت مصنوعی جدا و به مایع تبدیل کند. حالت مایع شکلی پایدار و متراکم از کربن است که به راحتی ذخیره و منتقل می‌شود. در راهبرد طولانی مدت کربن ذخیره شده به‌صورت سوخت بازیافت می‌شود.
دیلی ساینس
فوریه 2008