به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، جووانی کاتلی نخستین‌بار سال ۲۰۱۱ در گزارشی در روزنامه کوریره دلاسرا تئوری قتل نویسنده نامدار فرانسوی را مطرح کرده بود. این روزنامه‌نگار ایتالیایی به شواهد و مدارکی از خاطره‌های روزانه یان سابرانا، شاعر و مترجم تحسین‌شده اهل جمهوری چک دست یافته بود که نشان می‌داد حادثه تصادف رانندگی منجر به مرگ آلبر کامو توطئه سازمان جاسوسی شوروی با همکاری دولت فرانسه بوده است.
حالا و پس از حدود یک دهه، کاتلی آن نظریه خود را گسترش داده و در قالب کتابی به نام «مرگ کامو» منتشر کرده است. کامو روز چهارم ژانویه ۱۹۶۰ در خودروی میشل گایمار ناشر آثارش نشسته بود که راننده کنترل خودرو را از دست داد به درختی در حاشیه جاده برخورد کرد. نویسنده فرانسوی در لحظه کشته شد و گایمار هم چند روز بعد در بیمارستان از دنیا رفت. همان زمان هم این حادثه رانندگی شکل یک معما به خود گرفت و حل‌نشده باقی ماند.
در جاده‌ای مستقیم به عرض ۹ متر با کمترین عبور و مرور در آن وقت روز، خروج خودرو از مسیر می‌تواند بسیار عجیب و غیرعادی باشد. این همان نکته‌ای بود که هربرت لوتمان، نویسنده زندگینامه کامو در ۱۹۷۸ به آن اشاره کرد. خالق «بیگانه» و «طاعون» سه سال پیش از مرگ جایزه نوبل ادبیات را برای «روشنگری درباره بحران‌های وجدان انسانی در زمانه ما» برده بود و مرگ او ضربه‌ای بزرگ بر پیکره ادبیات اروپا و جهان وارد آورد.
کاتلی معتقد است مرگ کامو در آن حادثه نه یک مرگ عادی، که توطئه‌ای برنامه‌ریزی‌شده از سوی کی‌جی‌بی KGB بوده است. در بخشی از خاطره‌های روزانه سابرانا مربوط به ۱۹۸۰ آمده است: مردی بسیار امین به من گفت کاگ‌ب مسئول مرگ کامو است. آنها لاستیک خودرو را دستکاری کرده بودند تا در سرعت بالا پنچر و از مسیر خارج شود. دستور این کار را هم دمیتری شپیلوف، وزیر کشور شوروی داده بود تا انتقام مقاله مارس ۱۹۵۷ کامو را بگیرد.
کامو آشکارا از شورش مردم مجارستان در پاییز ۱۹۵۶ حمایت کرده و به یکی از منتقدان بسیار جدی حکومت اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شده بود. ضمن اینکه به شکلی آشکار از بوریس پاسترناک، نویسنده منتقد و ضدحکومت روس حمایت و او را تحسین می‌کرد. به عقیده کاتلی، این انتقادهای کامو به روابط میان فرانسه و شوروی ضربه می‌زد و هر دو حکومت بی‌تردید از مرگ او سود می‌بردند. به همین دلیل، هرگز یک پرونده اساسی برای بررسی حادثه تشکیل و پیگیری نشد.