جینسنگ گیاه بومی مناطق شرقی آسیا و شمال آمریکا است و انواع آن حاوی ماده موثری به نام جینسنوزاید هستند که یک گلیکوزید استروئیدی است.
جینسنگ به عنوان یک داروی گیاهی در منابع متفاوت آسیایی (کره‌ای و چینی)، سیبریایی و آمریکایی در بازار وجود دارد.
جینسنگ برای بهبودی سلامتی کلی، تقویت دستگاه ایمنی و کمک به مقابله با استرس و بیماری مصرف می‌شود.
جینسنگ آسایی برای تقویت حافظه، دیابت و اختلال نعوظ در مردان به کار رفته است. جینسنگ آمریکایی برای دیابت و برای کاهش خطر سرماخوردگی و آنفلوآنزا استفاده شده است. جینسنگ سیبریایی برای پیشگیری از دچار شدن به سرماخوردگی و انفلوآنزا و کاهش شدت عفونت‌های ویروس هرپس سیمپلکس ۲ (HSV2) عامل تبخال تناسلی به کار رفته است.
این احتیاطات را درباره مصرف جینسنگ در نظر داشته باشید:
- عوارض جانبی احتمالی جینسنگ شامل اسهال، خارش، سردرد و عصبی شدن است.
- هیچگاه جینسنگ را با داروی وارفارین یا کومادین (رقیق‌کننده خون) مصرف نکنید.
- اگر داروهای ضد افسردگی نوع «مهارکننده مونوآمین اکسیداز» (MAOI)، داروهای ضد دیابت یا داروهای مهارکننده ایمنی دریافت می‌کنید، در مصرف جینسنگ احتیاط کنید.
- در دوران بارداری جینسنگ مصرف نکنید و جینسنگ را کودکان ندهید.