تا آن را نسبت به شش حس ابتدایی: خشم، ترس، غم، شادی، تعجب و نفرت حساس کنند.
کانسِی
«کانسی»(حساسیت)، روبات مورد نظر که در داده‌ها و برنامه‌هایش کلمه‌هایی از پیش تعیین شده وجود دارد، با شنیدن کلمه «جنگ» در قیافه‌اش ترس و نفرت دیده می‌شود و با شنیدن کلمه «دوست داشتن» لبخند روی لب‌های صورتی‌اش می‌نشیند.
کانسِی
«جونیچی تاکنو»، سرپرست پروژه از دانشگاه «میچی» می‌گوید: «روبات‌ها برای زندگی در میان انسان‌ها باید از پس وظیفه‌های اجتماعی پیچیده بر بیایند. آنها باید با احساس کار کنند، یعنی احساس‌ها را بفهمند و حس‌شان کنند.»
در ژاپن روبات‌های زیادی وجود دارند، در کارخانه‌ها، خانه و...، روبات‌هایی که سوشی (نوعی غذای ژاپنی) می‌پزند، برنج می‌کارند و... البته همه این روبات‌ها شکل و شمایل انسانی ندارند، برخی شبیه حیواناتند، پشمالو یا شبیه قطعه‌های صنعتی.
برای ژاپنی‌ها جدای از نیاز به حضور روبات‌ها به خاطر بالا بودن تعداد افراد مسن، روبات‌ها در فرهنگ عامه این کشور نماد کمک‌کننده‌های مؤثر و حتی دوست هستند؛ چیزی بالاتر از دستگاه‌ها و سیستم‌های خطرناکی که اغلب در فیلم‌های علمی-تخیلی غربی می‌بینیم.
در فرهنگ ژاپنی‌ها ایدة روباتی با شکل و شمایل انسان و احساسات بشری در مقایسه با دیگر فرهنگ‌ها یک تهدید به حساب نمی‌آید و برایشان امری عادی است.
آسیمو، روبات انسان نمای مشهور
در برخی کشورها هنوز مردم دراین فکر هستند که آیا نیاز است که در خانه‌‌شان یک روبات باشد، در صورتی که در ژاپن روبات‌ها جزیی از زندگی هستند. دراین کشور در سال 2005 بیش از 370هزار روبات در کارخانه‌ها کار می‌کردند. از نظر خیلی‌ها روبات بهتر از انسان است، چون نه اضافه‌کار می‌خواهد و نه وقتی که بازنشسته شد به حقوق بازنشستگی احتیاج دارد!
یک روبات می‌تواند جای 10نفر را بگیرد. اگر استفاده از روبات در صنعت و دنیای کار و اشتغال افزایش یابد، در نتیجه برنامه‌ریزی برای تأمین آینده کار انسان‌ها ضروری است.