در کمال بی صداقتی از ارائه تاریخ دقیقی در مورد حادثه مورد ادعا به شورای امنیت سازمان ملل متحد طفره می رود و می خواهد این استنباط را پیش‌کشد که جزایر مورد بحث همین اواخر توسط ایران اشغال شده اند و این وضع، گویای بی‌پروائی در وارونه کردن حقایق تاریخی است.
ارسال این نامه از سوی اتحادیه عرب به شورای امنیت سازمان ملل زنده کردن مسئله ای را هدف دارد که بیش از 36 سال پیش، یعنی جلوتر از تاسیس امارات متحده عربی، به روشی قانونی و صلح آمیز حل و فصل شده است.
بی شک ارسال این نامه نمونه تلاش برای سوء استفاده از بدعتی است که ایالات متحده آمریکا در زمینه اعمال فشار بر شورای امنیت سازمان ملل متحد برای صدور قطعنامه های غیر قانونی علیه ایران گذارده است.
یعنی اکنون که شورای امنیت سازمان ملل متحد به آسانی و براساس تهمت صرف از سوی تک ابرقدرت، علیه ایران قطعنامه صادر می کند، طبیعی است که کشورهای عربی نیز شانس خود را به آزمایش گذارند و سیاست حرکت کفتار به‌دنبال شیر برای به دست آوردن سهمی از شکار را دنبال کنند.
با این وجود علاوه بر شواهد تاریخی و جغرافیایی که حاکمیت صرف ایران بر این جزایر را تثبیت می کند، مستندات حقوقی نیز در دست است که ادعاهای واهی مطرح شده در نامه اتحادیه عرب را به چالش می کشاند.
از جمله اینکه اتحادیه عرب، از جمله عراق، لیبی، الجزایر، یمن جنوبی، کویت و امارات متحده عربی در دسامبر 1971 (دی 1350) شکایتی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح کردند و مانند نوبت کنونی، بدون ارائه مدرکی ادعا کردند که ایران این جزایر را اشغال کرده است.
در همان زمان شورای امنیت جلسه فوق العاده ای برای رسیدگی به این شکایت تشکیل داد و پس از بررسی کامل موضوع تصمیم گرفت پرونده آن شکایت را ببندد.
هم اکنون سؤال این است با توجه به این که شورای امنیت سازمان ملل متحد در هنگام حادثه مذکور رای داد که موضوعی برای طرح شکایت وجود ندارد، چگونه اتحادیه عرب می تواند ثابت کند حادثه ای که 36 سال پیش اتفاق افتاد و آن هنگام صلح و امنیت منطقه را تهدید نکرد، اکنون سبب تهدید نسبت به صلح و امنیت منطقه است و چگونه می تواند از شورای امنیت سازمان ملل متحد انتظار داشته باشد که همه مقررات بین‌المللی، از جمله منشور ملل متحد را نادیده انگارد و همان شکایت را دوباره بپذیرد و یا نامه اتحادیه عرب در همان مورد را حتی ثبت کند.
پذیرفتن این بی صداقتی‌ها از سوی هر کشور یا هر سازمان بین‌المللی به‌عنوان اختلافات سرزمینی میان ایران و امارات متحده عربی، آن کشور یا سازمان بین‌المللی را شریک بی ثباتی در منطقه خلیج فارس می کند، موضوعی که ایالات متحده آمریکا و اسرائیل می کوشند با استفاده از آن برای آغاز جنگ وعده شده علیه ایران سوء استفاده کنند.