به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، فرانسه امروز مراسم شصتمین سالگرد درگذشت آلبر کامو را برگزار می‌کند. در همین حال به تازگی نامه‌ای از این نویسنده برنده نوبل پیدا شده است. نویسنده آن را در دوران اشغال فرانسه توسط نازی‌ها در جنگ جهانی دوم نوشته است. او در این نامه، با دیده نگرانی و تردید به آینده فرانسه نگاه کرده است.
این نامه در آرشیو ژنرال شارل دوگل، رهبر فرانسه در زمان جنگ پیدا شده است. کامو در این نامه ترس خود را نسبت به کشته شدن جمع بسیاری از هم‌وطنانش ابراز می‌کند و نگران ایده‌های سرشار از زندگی و محرکی است که از بین می‌روند؛ ایده‌هایی که کامو می‌گوید اگر مجال ظهور بیایند، آینده فرانسه را تضمین می‌کنند.
- مجموعه‌ای کوتاه از یادداشت‌های آلبر کامو چاپ شد
- قربانی توطئه مشترک فرانسه و شوروی | کامو با نقشه کاگ‌ب به قتل رسید؟
این سند سه صفحه‌ای در سال ۱۹۴۳ نوشته شده است؛ درست زمانی که فرانسه تحت حکومت رژیم مشارکتی ویشی مارشال پتن و نازی‌ها بود.
این سند با عنوان «از یک روشنفکر عضو نهضت مقاومت» به این شکل آغاز می‌شود: من در اینجا به طور مختصر از احساسات یک روشنفکر فرانسوی در مواجهه با شرایط فعلی، آن طور که از درون قلمرو این سرزمین قابل مشاهده است، سخن می‌گویم. به بیان ساده، اولین چیزی که آدمی احساس می‌کند، غم و اندوه و اضطراب است. عمیقا اعتقاد دارم، جنگی که فرانسه در پیش گرفته و همه ما درگیر آن هستیم، می‌تواند هم به تولد دوباره این سرزمین بینجامد و هم به سقوط قطعی آن منجر شود.
کامو در این نوشتار فیلسوفانه، تاکید می‌کند که فرانسوی‌ها دلسرد نیستند، اما گرفتار آشفتگی و پریشانی‌اند: و اغلب مردم فرانسه در فضایی زندگی می‌کنند که این احساس اندوه مضاعف و نامطمئن بودن به وجود آورده است. کودکانه است اگر فکر کنیم که این امر به دلسردی می‌انجامد، کاملا برعکس. اما کسانی که سیاست خارجی کشور را پیش می‌برند، نباید این آشفتگی اذهان عمومی را نادیده بگیرند.
کامو نوشته است: هدر رفتن سیستماتیک افراد توانا در فرانسه، نه تنها کشور را می‌کشد، بلکه ایده‌های سازنده‌ای که آینده ما را تضمین می‌کند، به حاشیه می‌راند. این همان چیزی است که باید از آن بپرهیزیم و باید آن را هر روز و هر ساعت یادآوری کنیم؛ در تمام مقالات، توسط تمام ابزارهای اطلاع‌رسانی، در همه گردهمایی‌ها و اجتماعات و همه اعلامیه‌ها خطاب به کسانی که آتش این جنگ را شعله‌ور می‌کنند. باقیش دیگر به خودمان بستگی دارد.
در ۴ ژانویه ۱۹۶۰ اتومبیل حامل کامو و دوست و ناشرش، میشل گالیمار به درخت برخورد کرد. نویسنده ۴۶ ساله همان وقت از دنیا رفت و گالیمار، چند روز بعد درگذشت.
اخیرا جیووانی کاتلی، نویسنده ایتالیایی در کتابی ادعا کرده است که مرگ کامو دسیسه سازمان جاسوسی KGB بوده است و این نویسنده، به خاطر انتقادهایش از حکومت شوروی ترور شد.
کامو از پاییز ۱۹۵۶ طرفدار قیام مردم مجارستان بود و به نقدهای تندی علیه حکومت شوروی مطرح می‌کرد. او به صورت علنی، از بوریس پاسترناک، نویسنده اهل روسیه و مخالف حکومت شوروی، حمایت می‌کرد.
مورخان که مدت‌ها تصور می کردند همه چیزهایی را که کامو، نویسنده متولد الجزایر نوشت، کشف کرده اند، با پیدا شده این نامه می‌گویند که نامه جنگ کامو، یک یافته نادر است.
متن کامل نامه کامو در کتاب جدیدی منتشر می‌شود که وینسنت دوکلت تاریخدان و استاد دانشگاه ساینس پو فرانسه درباره زندگی کامو نوشته است.