به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایران، «رفیلوه لدوابا» که علاوه بر خلبانی، استاد پرواز و یکی از حامیان حقوق زنان نیز است، میگوید: «برای سالها من تنها زن سیاهپوستی بودم که بالاترین گواهی پرواز با هلیکوپتر را به دست آورده بود... اما اولین بودن برایم چندان مهم نیست. اینکه تو بتوانی بیستمین یا سیامین نفری باشی که بتوانی حرفی برای گفتن داشته باشی، اهمیت دارد.»
این زن موفق در خانوادهای ۸ نفره در استان «لیمپوپو»ی آفریقای جنوبی به دنیا آمد. مادرش معلم بود و با اینکه سرپرستی ۷ فرزندش را برعهده داشت اما با تمام سختیهایی که در مسیر زندگی با آنها روبهرو بود، توانست همه آنها را به مراحل عالی برساند. به همین خاطر نیز دخترش «رفیلوه» او را یک «ابرقهرمان» میخواند: «ایدههای الهامبخش و انرژی بالای او همواره مرا در بهترین مسیرها قرار داده است. او یک ابرقهرمان و الگوی زندگی من بود. شاید هم به خاطر روحیه او، از سنین نوجوانی همواره به دنبال آرزوهای بزرگ بودم.»
هر ساله شمار زیادی در رشته هوانوردی دانشگاه نبراسکای امریکا فارغالتحصیل میشوند، اما بهجرأت میتوان گفت که تنها ۱۰ درصد زنان دانشجو از پس دورههای سخت تئوریک و عملی هوایی برمیآیند و «لدوابا» یکی از این زنان بود. او میگوید: «مأموریت من، افزایش تعداد زنان خلبان است و کارم را نیز از آفریقا شروع کردهام.»
او علاوه بر اینکه ساعات زیادی را در ماه برای آموزش به کارآموزان زن جوان خلبانی اختصاص داده است، با راهاندازی مؤسسهای به نام GFPA، آموزش و افزایش مهارت دختران کودک و نوجوان آفریقایی در حوزههای علوم، فناوری، مکانیک و محاسبات و همچنین آموزش پرواز را در برنامههایش قرار داده و در این مسیر بر ارتقای نسل جدید قاره سیاه تمرکز کرده است.
او میگوید: «من از بچگی دوست داشتم پزشک شوم. تلاش زیادی هم در این زمینه داشتم اما پس از چند سال تجربه مهمانداری هواپیما، حس کردم آرزوهایم در پرواز محقق میشود و به همین خاطر به کلاسهای خصوصی خلبانی رفتم. ۱۳ سال طول کشید تا رؤیایم به حقیقت بدل شود اما حالا به آن افتخار میکنم.»
مؤسسه GFPA با اردوهای ۵روزه در سراسر آفریقا چند سالی است کار خود را آغاز کرده و کمپهای این مؤسسه در آفریقای جنوبی، بوتسوانا، کامرون و کنیا مستقر شدهاند. گرچه تمرکز «لدوابا» و همکارانش در این مؤسسه بر ارتقای دختران و زنان قاره سیاه است اما او میگوید آنها برنامههایی نیز برای پسران دارند: «برنامههای مؤسسه ما زندگی ۱۰۰ هزار نفر را تحت تأثیر قرار داده است و گرچه تمرکزمان بر دختران است اما آموزش پسران را نیز فراموش نکردهایم. من در جستوجوی روزی هستم که اگر یک کودک تصمیم به انجام کاری گرفت، بدون تردید آن را محقق کند.»