همشهری آنلاین: صنایع‌دستی سیستان وبلوچستان تنوع بسیاری دارد. حتی قدمت برخی از آنها به چند هزار سال قبل برمی‌گردد. برخی از این صنایع به ثبت‌ملی هم رسیده‌اند. در واقع تمدن چند هزار ساله سیستان و بلوچستان سبب شده است تا این استان در زمینه صنایع‌دستی پیشتاز باشد. قالی‌بافی، سفال‌گری، سوزن‌دوزی روی انواع لباس‌ها و لوازم کاربردی، خمک‌دوزی، سیاه‌دوزی، سکه‌دوزی، آینه‌دوزی، سیس‌بافی، دودنی‌بافی، خولک‌بافی وحصیربافی برخی از این صنایع‌دستی هستند.
پلاس‌بافی هم یکی دیگر از صنایع دستی سیستان و بلوچستان است. پلاس نوعی زیرانداز مثل گلیم و قالی است. پلاس و جاجیم هم در ظاهر شبیه به یکدیگرند، اما تفاوت دارند، زیرا در جاجیم خطوط عمودی و در پلاس افقی هستند. از پلاس بیشتر به عنوان زیرانداز، کیف، سجاده نماز و سفره پیش‌پای عروس استفاده می‌کنند که به عنوان صنایع دستی به فروش می‌رسد. برای بافت آن، ابتدا چله‌کشی انجام می‌شود. در مرحله بعد الیاف رنگارنگ پشم تابیده را به شکل خطوط افقی از تار عبور می‌دهند و شانه می‌زنند. زمینه پلاس معمولا خطوط افقی و رنگارنگ است.
در سیستان و بلوچستان، اما پلاس میان عشایر کاربرد دارد؛ به‌طوری‌که به چادرنشین، پلاس‌نشین می‌گویند، زیرا سیاه چادر یا همان پلاس سرپناهی برای عشایر است که از موی بز به‌صورت نخ تهیه، به هم تابیده و شبیه قالی به‌هم بافته می‌شود. یک سیاه چادر از چهار قالی تشکیل می‌شود که به‌هم وصل می‌شوند و پَلاس را تشکیل می‌دهند. عشایر سال‌های طولانی است که از این هنر برای ساخت سرپناه و مامنی برای خود استفاده می‌کنند که هنوز هم در سیستان و بلوچستان متداول است.