همشهری آنلاین- مریم ورشوئی: برای رسیدن به گیلان سه محور شرقی، جنوبی و غربی وجود دارد. محور شرقی از چابکسر شهرستان رودسر آغاز می‌شود. کسانی که ازمازندران وارد گیلان می‌شوند در ابتدا وارد چابکسر، کلاچای، رودسر، املش، لنگرود و سپس لاهیجان می‌شوند. البته باید بدانیم که چهار بخش کلاچای، چابکسر، رحیم آباد و رودسر جزو شهرستان رودسراند. لاهیجان نیز شهر زیبایی است که جاذبه‌های گردشگری دیدنی دارد. فاصله لنگرود تا لاهیجان ۱۵کیلومتر است.
شیطان‌کوه
شیطان‌کوه نام کوهی در شرق لاهیجان است. در گذشته به این منطقه شاه‌نشین کوه می‌گفتند که برکه‌ای با ۲۰۰ متر عرض و ۷۰ متر طول برای آبیاری در جلوی آن قرار داشت. این برکه امروزه به یک دریاچه مصنوعی تبدیل شده و از ارتفاع شیطان‌کوه دیدنی است. گردشگران بسیاری در سفر خود به لاهیجان به شیطان‌کوه می‌روند چون آب و هوای خوب و امکانات گردشگری دارد. در منطقه شیطان کوه، آبشار زیبایی هم از بدنه کوه به طرف پای کوه سرازیر می‌شود که لذت گردش را دوچندان می‌کند. در کنار همین آبشار یک راه پلکانی قرار دارد و گردشگران با پشت سر گذاشتن بیش از ۷۵۰ پله از کنار آبشار و پای کوه از دل درختان سرسبز می‌گذرند.
تله‌کابین و بام سبز
اگر می‌خواهید شهر زیبای لاهیجان را از ارتفاعی مناسب ببینید و لذت ببرید باید به بام سبز بروید. در بام سبز لاهیجان که در قسمت بالایی شیطان‌کوه واقع شده است علاوه بر نمای شهر، شیطان‌کوه، استخر لاهیجان و مزارع چای کوهستان‌های لاهیجان را خواهید دید. همچنین نگران این نباشید که تا رسیدن به بام ممکن است خسته شوید، زیرا انواع امکانات گردشگری برای رفاه حالتان موجود است. از سویی دیگر تله‌کابینی نیز از بام سبز تا قله تاج‌خروس وصل شده است. این تله کابین ۲ ایستگاه دارد. ایستگاه اول همان بام سبز و ایستگاه دوم تاج‌خروس است. در ایستگاه بام سبز غرفه‌های صنایع دستی و خوراکی و در ایستگاه دوم کافی شاپ وجود دارد.
استخر لاهیجان
در بخش شرقی لاهیجان و در پایین قله شیطان‌کوه استخری بزرگ به وسعت ۱۷ هکتار و عمقی در حدود ۴ متر قرار دارد که در گذشته مخزن آبی برای آبیاری مزارع برنج بوده است. در وسط استخر جزیره زیبایی وجود دارد که به وسیله یک پل سیمانی طویل، به حاشیه جنوبی استخر متصل شده‌است. این استخر در کنار بلواری زیبا قرار دارد که پیاده‌روی در این بلوار بسیار لذت‌بخش است.
تالاب سوستان
تالاب سوستان در روستایی به‌همین نام در یکی از روستاهای دهستان لیل در بخش مرکزی لاهیجان قرار دارد. این تالاب از تالاب‌های آب شیرین و در پاییز و زمستان پرآب است و در فصل تابستان از آب آن کاسته می‌شود. نیزارها و رویش گیاهان مردابی و درختان جنگلی بر زیبایی این تالاب افزوده‌اند. اما از ابتدای اردیبهشت تا پایان شهریور به دلیل رویش نیلوفرهای آبی بر سطح تالاب سوستان، زیبایی آن دوچندان می‌شود.
تالاب بین‌المللی امیرکلایه
تالاب طبیعی امیرکلایه در روستایی به همین نام در لاهیجان قرار دارد. در سال ۱۳۵۴ این اکوسیستم در کنوانسیون رامسر در فهرست تالاب‌های بین‌المللی قرارگرفته است. این تالاب نیز جزو معدود تالاب‌های آب‌شیرین است که در یک کیلومتری دریا قرار دارد. این تالاب در زمستان میزبان پرندگان مهاجر و بسیار دیدنی است. در تابستان نیز رویش نیلوفرهای آبی بر زیبایی آن می‌افزاید.
مقبره شیخ‌زاهد
بقعه شیخانور یا شیخ زاهدگیلانی مربوط به اواخر سده ۹ ه. ق است و در روستای شیخانور واقع شده است. این اثر در سال ۱۳۴۷ به ثبت ملی رسیده است. این بنا یک گنبد هشت ترک فیروزه‌ای دارد و میان مزارع برنج و چای و جنگل احاطه شده است.
بقعه چهارپادشاهان
بقعه چهارپادشاهان به‌دلیل این‌که سیدرضا کیا پادشاه گیلان و سه نفر دیگر از اولیای مشایخ دین در آنجا مدفون شده‌اند به بقعه چهارپادشاهان معروف شده است. این اثر نیز در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. این مسجد در ابتدای خیابان کاشف و روبه‌روی مسجد جامع شهر لاهیجان و حمام گلشن قرار دارد.
حمام گلشن
حمام گلشن در مقابل مسجد جامع لاهیجان و بقعهٔ چهارپادشاهان قرار دارد که به دوره قاجار و زمان فتحعلیشاه برمی‌گردد. این حمام در گذشته خزینه‌ها و حوضچه‌های متعددی داشت که امروزه فقط بخشی از آن باقی‌مانده است.
موزه چای و مقبره کاشف‌السلطنه
موزه چای لاهیجان، صنعت چای ایران را از ابتدای ورود به ایران تا زمان حاضر معرفی می‌کند. محمد میرزا کاشف‌السلطنه برای نخستین بار در سال ۱۳۱۹ هـ. ق در لاهیجان چایکاری را بنیان گذاشت.
وی در ۱۳۱۴ه. ق با سمت کنسول ارشد ایران به هند رفت و هنگام بازگشت از چین و هند به ایران، با خود مقدار زیادی دانه و نهال چای آورد. او در زمان مظفرالدین شاه به ریاست سازمان چای منصوب شد. آرامگاه کاشف السلطنه و موزه چای لاهیجان در انتهای خیابان کاشف شرقی، بعد از میدان دکتر حشمت قرار دارد.
پل خشتی لاهیجان
پل خشتی لاهیجان مربوط به سدهٔ ۹ ه. ق و مربوط به دوره کیاییان است که در میدان چهارپادشاه و محله پردسر واقع شده است. این اثر هم در سال ۱۳۵۵ به ثبت ملی رسیده است. در ساخت این پل از آجر قرمز، آهک و ساروج استفاده شده است.