همشهری آنلاین- رابعه تیموری: در سال‌های اخیر «حباب بازی» به‌عنوان یکی از مسابقات علمی مفرح مورد توجه نسل جوان قرار گرفته است. پژوهش‌سرای امام هادی(ع) هم برای دانش‌آموزان دبیرستان دوره دوم دخترانه شهید جمشیدیان مسابقه حباب‌های غول‌پیکر را برگزار کرد تا در قالب رقابتی شاد و پرهیجان قوانین فیزیک و شیمی را تمرین کنند.
یک فینال پر از آزمون و خطا
تا آغاز مسابقه زمان زیادی نمانده است. بعد از زنگ تفریح مرحله فینال مسابقه برگزار می‌شود. مسابقه از هفته گذشته شروع و در ۲بخش مقدماتی و نیمه نهایی برگزار شده است. از ۱۳کلاس مدرسه ۱۳گروه در مسابقه شرکت کرده‌اند و ۶گروه به فینال رسیده‌اند. هریک از گروه‌هایی که تا مرحله فینال پیش رفته‌اند در گوشه‌ای از حیاط مشغول کلنجار رفتن با کف‌آب‌های داخل لگن‌ها هستند تا مطمئن شوند همه چیز درست و به اندازه ترکیب شده است. برای درست کردن کف‌آب ازگلیسیرین، شکر، شامپو بچه، آب ولرم و آرد ذرت استفاده می‌کنند، اما باید بدانند این مواد را با چه‌درصدی مخلوط کنند تا حباب‌های درشت و پردوامی درست شود. وقتی حباب‌ها کوچک هستند و زود می‌ترکند، اعضای گروه با نگرانی دنبال راه چاره می‌گردند: «آب سرد شده که خوب کف نمی‌کند... نه بابا حرارت آب خوبه، باید مایع ظرفشویی را زیاد کنیم... راستی بچه‌ها ما آرد ذرت ریختیم؟» اگر هم حباب بزرگ باشد و در هوا خوب دوام بیاورد امیدوار می‌شوند که حریفانشان را از میدان به‌در کنند. زنگ کلاس که به صدا درمی‌آید و بقیه دانش‌آموزان به کلاس می‌روند «زهرا مروتی» مدیر پژوهش‌سرای امام هادی(ع)، «فریده امیدوار» مدیر دبیرستان و تعدادی از همکارانش به حیاط مدرسه می‌آیند تا مسابقه را اجرا و داوری کنند.
ماهیگیری در حوضچه‌های بدون ماهی
شرکت‌کننده‌ها لباس متحدالشکل «سازمان دانش‌آموزی» را بر تن دارند و کلمات «همفکری»، «همکاری»، «تدبیر» و «همیاری» را که از شعارهای این سازمان است، به‌عنوان نام گروه‌هایشان انتخاب کرده‌اند. مهم‌ترین تفاوت ابزار آزمایش گروه‌ها، در اندازه و شکل و شمایل کاموایی است که برای هم زدن کف‌آب استفاده می‌کنند. بعضی از گروه‌ها کاموای کوتاه‌تری انتخاب کرده‌اند و رشته کاموای مورد استفاده بعضی از گروه‌ها به اندازه یک قلاب ماهیگیری است. یکی از گروه‌های شرکت‌کننده، قلاب کاموایی‌اش را از حلقه‌ای فلزی عبور داده تا سنگین‌تر شود و کف‌آب بیشتری جذب کند. نزدیک ظهر است و آفتابی که نزدیک سکوی گوشه حیاط پهن شده، هرم ملایمی دارد. «شیوا کشاورز» معاون آموزشی مدرسه، بچه‌ها را کنار سکو جمع می‌کند تا باد حباب‌ها را زود نترکاند. مسابقه شروع می‌شود و بچه‌ها مانند ماهیگیرانی که در حوضی نقلی به دنبال ماهی می‌گردند قلاب‌های کاموایی خود را تند تند داخل لگن‌های پر از کف می‌چرخانند. کامواها را که از لگن درمی آورند و دو طرف آن را از هم باز می‌کنند، کف‌ها تبدیل به حباب می‌شود و زیر نور آفتاب رنگین کمان زیبایی را تشکیل می‌دهد. بعضی از حباب‌ها حسابی بزرگ هستند و پیچ و تاب خوردن آنها در آسمان صدای شادی بچه‌ها را بلند می‌کند. جای تماشاچیان خالی است و با بلند شدن صدای هیاهوی شرکت‌کننده‌ها، دانش‌آموزانی که مشغول درس خواندن هستند با کنجکاوی از پشت پنجره کلاس‌شان به داخل حیاط سرک می‌کشند.
برنامه‌های شاد و خلاقانه نیاز دانش‌آموزان
دانش‌آموزان رشته‌های مختلف علوم تجربی، ریاضی فیزیک و علوم انسانی در این مسابقه شرکت کرده‌اند. «زهرا حسین‌زاده» دانش‌آموز کلاس دوازدهم رشته علوم انسانی است. او می‌گوید: «معاون آموزشی مدرسه برای ما یک کارگاه آموزشی برگزار کرد و در آن روش کار را توضیح داد. خودم هم از روی کنجکاوی درباره اثر فشار هوا بر حباب‌ها، کشش سطحی مایعات و... مطالعه کردم، البته از مرحله مقدماتی تا حالا صدبار ترکیبات مختلف را امتحان کردیم تا بفهمیم حباب‌ها چطور می‌توانند در هوای آزاد تاب بیاورند.»
مسابقه چندان طول نمی‌کشد و گروه‌های همکاری و تدبیر که بخت یارشان بوده و حباب‌های بزرگ و بادوامی درست کرده‌اند برنده می‌شوند. مروتی که مدیر تنها پژوهش‌سرای منطقه۱۷ است، این مسابقه را طراحی کرده است. او می‌گوید: «در پژوهش‌سرا کارگاه‌ها و دوره‌های عملی آموزش فیزیک و شیمی برگزار می‌شود. این مسابقه را هم طراحی کردیم تا دانش‌آموزان در فضایی شاد قوانین علوم فیزیک و شیمی را تجربه کنند.»
«فریده امیدوار» از پیشنهاد مدیر پژوهش‌سرای امام هادی(ع) برای برگزاری این مسابقه در مدرسه شهید جمشیدیان استقبال کرده است. این مدیر مدرسه می‌گوید: «نوجوانان به برنامه‌های شاد و خلاقانه نیاز دارند. در این برنامه تازگی و خلاقیت وجود داشت و مورد توجه و استقبال دانش‌آموزان قرار گرفت.» او به برندگان اردوی یک روزه رایگان وعده می‌دهد و مدیر پژوهش‌سرا برای برندگان جایزه و لوح تقدیر تدارک دیده است.
عکس ها: رضا نوراله