همشهری آنلاین- ثریا روزبهانی: نهری باریک که از کوه‌های فرحزاد سرچشمه می گرفت با عبور از اراضی جی و مهرآباد، آریانا، بریانک ، سلیمانیه و خیابان قزوین وارد حریم راه‌آهن شده و از محله های رباط کریم، کوی مهناز، تیموری، شاه‌آباد نو، امامزاده حسن، اراضی خزانه، اتابک، جوادیه و نازی‌آباد می‌گذشت و به قریه فیروزآباد در آن سوی شهر ری سرازیر می‌شد. حدود ساعت ۱۰ شب بود که یکی از پل‌های نهر فیروزآباد به پل دیگری متصل شد و راه عبور را سد کرد. در اثر همین حادثه آب به کوچه‌های جوادیه راه یافت و طولی نکشید که صدای شیون و فریاد زن و بچه ها در کوچه و در خیابان‌ها رعشه ای به جان همه انداخت.
این وضع در مناطق جی، کوی مهناز، بریانک، محله امامزاده عبدالله، خیابان هرمزان و اطراف باغ‌های مظفر امیری مشهود بود. مردم این مناطق برای جلوگیری از نفوذ آب به داخل خانه‌هایشان با سنگ و چوب، تخته و گونی، لحاف و تشک و هر چه به دستشان می‌رسید جلو در خانه خود را سد می‌کردند که آب وارد خانه نشود ولی فشار آب بیش از این‌ها بود. یکی از نقاطی که آسیب فراوانی دید اراضی جی بود. جایی که هر چند تعداد ساختمان‌های مسکونی آن محدود بود و بیشتر به باغ‌های مظفر امیری اختصاص داشت، اما ساکنان آن دو تا سه روز شرایط بسیار سختی را از سر گذراندند. سیلاب شدید پس از روان شدن در سطح خیابان سی‌متری جی به طرف خانه‌های بی‌پناه جی جاری شد. جریان سیلاب به روی پل سی‌متری جی رسیده بود. روی پل هزاران نفر اجتماع کرده بودند، اما از کسی کاری ساخته نبود. آب از کوچه‌ها و خیابان‌ها و خانه‌ها به طرف پایین رفت و در راه خود ده‌ها خانه و مغازه را ویران کرد.
- قناتی که همه آب ها را بلعید
خاطرات قدیمی های محله امامزاده عبدالله از سیل سال ۱۳۴۱ خواندنی است. آن دوران امامزاده عبدالله یک ساختمان ساده و کوچک داشت و از محوطه فعلی اش هم برای شستشو و تدفین اموات محل استفاده می کردند. اهالی دلیل آنکه سیل آسیب چندانی به امامزاده وارد نکرده است باز شدن دهنه قنات قدیمی در حیاط امامزاده می دانند که این قنات باعث شده تا آب های ناشی از جاری شدن سیل به داخل آن بریزد. به گفته اهالی پس از وقوع سیل، فردی به نام «حاج محمود» متولی بازسازی امامزاده می شود و به همین خاطر هم پلاکی به عنوان یادبود از وی در صحن نصب شده است. حاج محمود این بار ضریح آستان را از چوب و بعدها ضریح حرم را از جنس نقره می سازد. «ملوک جهانشاهی» یکی از ساکنان قدیم محل درباره این اتفاق می گوید: «در ســــال ۱۳۴۸ سیل نسبتاً شدیدی ۳ روز محله را زیر آب برد و محله های دیگر منطـقه را نابود کرد، اما باز شدن دهانه قنات امین الـمـلـک کـه در قسمت غربی آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع) قرار گرفته، باعث شد تا آب به سوی جنوب هدایت و بقعه مبارک را از خطر رانش در امان نگه دارد.
- امامزاده ای از قرن ۷ هجری
بعد از آن سال به دلیل کوچکی مقبره، گنبد و بارگاه کنونی ساخته شد. ساختمان بقعه به صورت یک هشت ضلعی منظم است که هر یک از اضلاع بیرونی آن بالغ بر دو متر است. تاریخ ساخت این بقعه را می توان به قرن هفت یا هشت هجری نسبت داد. همچنین طاق نماهای اطرافش هم در زمان قاجاریه به آن اضافه شده است. از سویی دیگر ضریح ایـن امامزادگان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۸۳ چوبی و به صورت هشت ضلعی بود و مـحـرم ســال ۱۳۸۳ ضریـح جدید ساخته و به دست مقامات کشوری و مسئولان ســازمان اوقاف و امور خیریه رونمایی شد.