وی در نخستین اقدام خود توانسته بود مصر را از جمع کشورهای عرب بیرون آورده و سرانجام در سال 1979 توانست قرارداد صلح جداگانه‌ای با قاهره به امضا رساند. 4 سال پس از آن نیز اسرائیل توانست قرارداد دوم صلح را با اردن امضا کند. در این میان حساب ملت‌های عرب در فلسطین، سوریه و لبنان جداست.
فلسطین از یک سو سیاه‌ترین تاریخ رنج خود را نشان داد و در روی دیگر چهره قهرمانی خود را به رخ کشید. فلسطین داستان بی‌سابقه‌ای در تاریخ بشریت است. داستان ملتی که این‌گونه پیش‌روی بشریت و به نام قانون سر بریده می‌شود.
شورای امنیت سازمان ملل در راس هرم مشروعیت بین‌الملل تصمیم گرفت تا در خاک فلسطین به‌عنوان یک سرزمین عربی، رژیم صهیونیستی را به دنیا آورد. تولد مقاومت پس از اخراج ده‌ها هزار فلسطینی ساکن در سرزمین‌های اشغالی نیز محال به‌نظر می‌رسید. ولی هر زمان نام فلسطین به میان آمد، نام مقاومت هم بر سر زبان‌ها بود. مقاومتی که فلسطینی‌ها با پایداری خود بهای سنگینی تاکنون برای آن پرداخته‌اند. ا
ین ملت پس از 60 سال تحمل مصیبت نه تسلیم شد و نه به زانو درآمد و هرگز سرنوشتی را که صهیونیست و کشورهای بزرگ برای آن رقم زده است نپذیرفت. پس از 60 سال که از تولد رژیم صهیونیستی می‌گذرد دیگر بر همگان آشکار شده است که این رژیم همانند گذشته از سرنوشت خود احساس آرامش نمی‌کند. بلکه این رژیم اکنون می‌داند به دلیل افزایش تصاعدی قدرت و امکانات مقاومت فلسطین و به‌ویژه لبنان در دو راهی حساسی قرار گرفته است.
60 سال از تاسیس اسرائیل گذشته است و منطقه از تجاوزهای آن رژیم در امان نبوده است. آخرین تجاوز گسترده اسراییل در منطقه، جنگ علیه لبنان بود که با مقاومت جوانان در فلسطین و لبنان و پایداری ملت‌های عرب روبه‌رو شد. این امر پس از آن صورت گرفت که ملل عرب دریافتند، پیروزی بر اسرائیل از طریق جنگ و ارتش کلاسیک صورت نخواهد گرفت بلکه تنها با مقاومت مردمی است که می‌توان بر اسرائیل غلبه کرد.
در جنگ کلاسیک هیچ ارتشی تجهیزات نظامی، تسلیحات پیشرفته و امکانات فوق‌العاده اسرائیل را در اختیار ندارد که بتواند در برابر آن مقاومت کند. تنها مقاومت فلسطین و لبنان بود که توانست نقاط ضعف این رژیم زورگو را عیان سازد. مقاومت ملی در لبنان توانست بیروت را از اشغال صهیونیست‌ها خارج کند و اشغالگران نیز در سال 1982 مجبور به ترک بدون قیدوبند بیروت شدند.
اسرائیل سعی داشت تا قرارداد ننگین 17 می‌را به بهای سنگینی به چنگ آورد، ولی ملت لبنان به سرعت آن قرارداد را زیر پای خود له کرد. اسرائیل سرانجام در سال 2005 مجبور به خروج از تمامی خاک لبنان شد و تنها مزارع شبعا را که شرایط خاصی دارد نزد خود نگاه داشته است. در نتیجه همین مقاومت بود که رژیم اشغالگر ناچار به عقب‌نشینی از غزه بدون انجام هیچ گفت‌وگویی شد. البته رژیم صهیونیستی همچنان تجاوزهای زیادی را بر ملت فلسطین به‌ویژه با محاصره نوار غزه اعمال می‌کند.
احیای حقوق فلسطین
اسرائیل، اکنون پیرمردی 60 ساله شده و برخی سران عرب نیز همچون مردان مست به این سو و آن سو می‌روند و بدون هیچ دلیلی برای امضای قرارداد صلح با اسرائیل از یکدیگر سبقت می‌گیرند. قراردادی که آنها از آن با عنوان طرح صلح عربی نام می‌برند و فشارهای ایالات متحده نیز محرک اصلی آن است.
اینجاست که باید بر موضوع بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین خود تاکید کرد تا ساکنان این مرز و بوم بخشی از حقوق خود را دریافت کنند.
شتاب دولت‌های عرب برای انجام صلح و سازش با رژیم صهیونیستی می‌طلبد تا ملل عرب به شیوه مهاتما گاندی بر این موضوع اعتراض کنند. گاندی نیز با استفاده از همین شیوه بود که به اشغالگری بریتانیا در هند پایان داد.
*نخست وزیر پیشین لبنان
الخلیج امارات-11 آوریل 2008