امروز با وجود توافق بین المللی که 2دهه است بر سر راه حل جدید 2کشور به وجود آمده، فلسطینی‌ها در مناطق تحت اشغال اسرائیل و کمپ‌های آوارگان در خارج از فلسطین، مراسم جشن 60 سالگی تشکیل همسایه یهودی خود و استقلال آن را به نظاره نشسته‌اند. در نگاه آنها ناامیدی از تشکیل کشور مستقل موج می‌زند.
نزدیک به 2دهه بعد از اینکه یاسر عرفات رهبر فقید فلسطینیان از حکومت بر کل فلسطین ناامید شد و این حق را واگذار کرد، بسیاری از فلسطینیان این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا اساسا در سایه گفت‌وگوهایی که جورج بوش به‌عنوان متحد اصلی اسرائیل امید نتیجه بخش بودن آن را داده است، می‌توانند کشوری قابل‌قبول داشته باشند یا خیر؟
اما نکته مهم این است که طیف تندروی رژیم صهیونیستی که از قضا برخی از آنان در رده‌های بالای حکومتی هم هستند، اصولا حاضر به پذیرش تشکیل کشور فلسطین نیستند و می‌کوشند به هرنحو ممکن با این ایده مخالفت کنند.
چندی پیش در جریان مذاکرات صلح درگیری لفظی شدیدی میان احمد قریع مذاکره‌کننده ارشد فلسطینی و تزیپی لیونی همتای اسرائیلی وی و کاندولیزا رایس وزیر خارجه ایالات متحده روی داد. قریع بعدها دراین باره گفت که لیونی و رایس زمین‌های کمتر از توافقات اولیه را به وی برای تشکیل کشور فلسطین پیشنهاد داده بودند.
بوش که امید فراوانی دارد تا پیش از ترک کاخ سفید در ژانویه 2009رؤیای تشکیل2کشور مستقل فلسطین و اسرائیل محقق شود، به زودی به مناسبت شصتمین سالگرد تشکیل اسرائیل وارد سرزمین‌های اشغالی خواهد شد. یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های مقامات تل آویو در شرایط کنونی، بحث آینده اسرائیل است.
استراتژیست‌های صهیونیستی نگران روزی هستند که کشوری فلسطینی و درعین حال دمکراتیک در همسایگی اسرائیل به وجود آید. سپس مرزهای فرضی میان 2کشور در طول زمان از بین رفته و ناگهان اسرائیل در کشوری ادغام شود که اکثریت آن فلسطینی و عرب هستند. اینگونه دیگر نام اسرائیل را باید در کتاب‌های تاریخی جست و جو کرد.
هم اکنون از 10- 8میلیون نفری که در سرزمین‌های اشغالی، کرانه باختری و غزه زندگی می‌کنند، بیش از نیمی از آنها اعراب هستند. با ناکام ماندن تلاش‌های دستیابی به صلح, هم اکنون طیف گسترده‌ای از کارشناسان و تحلیلگران عضو فتح پیش‌بینی می‌کنند در آینده‌ای نه چندان دور اوضاع به سال‌های 1967 بازگردد؛ یعنی کرانه باختری توسط اردن و غزه توسط مصر اداره شود. ظاهرا طیفی از اسرائیلی‌ها هم خواهان این امر هستند اما جالب اینجاست که هم مصر و هم اردن به شدت با این ایده مخالفت کرده‌اند.
حماس برخلاف آنچه پیش‌بینی می‌شد پیروز انتخابات 2006 فلسطین بود. این طیف فلسطینی مهم‌ترین مخالف سازش است. ساز مخالف حماس برخاسته از نوای مخالفت مردمی است که اینک به سوگ شصتمین سالگرد اشغال وطن خود نشسته‌اند و بیهوده نیست که تحلیلگران می‌گویند اگر بازهم انتخاباتی برگزار شود حماس و مقاومت پیروز نهایی آن خواهند بود.
رویترز- 13 مه 2008
