او یکی از اعضای تیم عکاسی آسوشیتدپرس بود که در سال 2006 جایزه عکاسی پولیتزر را دریافت کردند. [یک فتوژورنالیست در اسارت آمریکایی‌ها]
بلال حسین به هنگام آزادی
بلال حسین 2 سال و 4 روز پیش به دنبال وقوع یک انفجار در نزدیکی خانه‌اش در شهر رمادی در 70 مایلی غرب بغداد دستگیر شده بود.
ارتش آمریکا او را متهم می کرد که با نیرو های شورشی در تماس بوده است، اگر چه هیچگاه مدرکی برای آن ارائه نکرد. ارتش آمریکا دسامبر گذشته پرونده او را به یک دادگاه عراقی ارجاع داد و تمامی جلسات دادگاه او سری برگزار شد.
آزادی او پس از 5 ماه جلسات سری دادگاهش صورت گرفت و طی این زمان ارگان‌های روزنامه‌نگاری در سراسر جهان نقشی بسزا در این آزادی داشتند. او به دنبال عفو دستگاه قضایی عراق آزاد شد.
بلال حسین پس از آزادی خود گفت: من با وجود بی گناهی دو سال تمام در زندان بودم.
جوئل سایمون مدیر اجرایی کمیته حفاظت از خبرنگاران نیز گفت: بلال حسین یکی از خبرنگارانی است که توسط ارتش آمریکا در مناطق جنگی بدون هیچ دلیل مشخصی دستگیر می‌شوند و سر انجام پس از مدت زیادی ماندن در زندان بدون هیچ اتهام و یا جرمی و حتی مدرکی آزاد می‌شوند. این حالت به ارتش آمریکا اجازه می‌دهد تا خبرنگاران را از مناطق جنگ دورکند، دستشان را در ارائه گزارش‌هایشان بسته نگاه دارد و هیچ وقت هم خود را در مقام پاسخگویی نبیند.
ژنرال آمریکایی داگلاس ام. استون در بیانیه‌ای اعلام کرد: آزادی حسین به این دلیل صورت پذیرفت که ما موضوع بازداشت او را مورد بررسی قرار دادیم و به این نتیجه رسیدیم که آزادی او تهدیدی علیه امنیت نیست.
او در حالی از زندان بیرون آمد که که لبخند بر لب، گلهایی بر دست و علامت پیروزی را نشان همه می‌داد. خانواده او به هنگام آزادی‌اش حضور داشتند و 2 گوسفند مقابل پای او قربانی کردند.
دیدار با افراد خانواده پس از بیش از 2 سال زندان
بلال با گوشی همراه با بستگانش صحبت می‌کند
یاسر حسین برادر 35 ساله او که استاد دانشگاه‌های بغداد است، گفت: نمی‌توانم خوشحالیم را از دیدن دوباره او شرح دهم. در 2 سال گذشته اوضاع سختی بر ما گذشت. حالا خدا را شکر می‌کنیم و وقت آن رسیده تا کمی آرامش داشته باشیم.
آخرین تصویر از وب سایتی که روزنامه نگاران برای آزادی او ساخته بودند