به گزارش همشهری آانلاین به نقل از ایسنا، ویروس کرونا، مرز نمی‌شناسد، ویروسی که زندگی تمام انسان‌ها در هر شغل و طبقه‌ای را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. در این میان گروهی از افراد مانند کادر درمانی و پزشکی زندگیشان با زندگی بیماران درگیر شده، اما در مقابل مشاغل زیادی هم تعطیل شده‌اند.
فعالیت افراد در باشگاه‌های ورزشی و تماس بدنی و تعریق آنها ممکن است این مراکز را به یکی از مراکز انتقال دهنده ویروس تبدیل کند، به همین دلیل تعطیلی اماکن و باشگاه‌های ورزشی یکی از موثرترین اقداماتی بود که در زمان شیوع این ویروس به موقع انجام شد.
ماندن در خانه برابر با سلامتی است
آرام، یکی از مربیان بدنسازی درگیر با این موضوع یک هفته‌ای است در خانه مانده و در این مورد گفت: خیلی سخت است؛ اما باید بتوانیم آن را تحمل کنیم. کار ما در حوزه سلامتی است و ماندن در خانه در این زمان برابر با سلامتی است. درست است از نظر مالی دچار آسیب شدید شده ام، اما ترجیح می‌دهم در خانه بمانم تا این‌که از خانه بیرون بروم و هر لحظه استرس ابتلا به این بیماری را داشته باشم.
او ادامه داد: با توجه به ماهیت فعالیت‌های ورزشی و درگیری تنفسی که ایجاد می‌شود، افراد در طول تمرین سرفه یا عطسه می‌کنند، جدای از تعریقی که دارند، پس به راحتی می‌توانند در صورتی که ناقل باشند آن را منتقل کنند. جدای از این‌که هنوز به طور کامل در مورد این ویروس نمی‌دانیم. بسیاری از توصیه‌هایی که می‌شود براساس رفتار ویروس کرونا بوده اما اگر تغییر رویه دهد، آن وقت چه می‌شود؟
این مربی بدنسازی تاکید کرد: هدف ما رسیدن به سلامتی و داشتن بدنی سالم است که با بیرون رفتن بدنمان را در معرض خطر قرار می‌دهیم، بنابراین می‌توانیم در خانه بمانیم و با انجام حرکات ساده ورزشی همان فعالیت ورزشی روزانه را داشته باشیم.
آرام با اشاره به ارتباطی که با ورزشکاران تحت پوشش خود در این روزها دارد، گفت: با موافقت تعدادی از شاگردانی که داشتم یک گروه در فضای مجازی ایجاد کردیم و در همان ساعتی که در باشگاه سانس داشتیم، همه آنلاین می‌شویم و فعالیت ورزشی خود را انجام می‌دهیم. بااین کار توانستیم روحیه خوبی به یکدیگر منتقل کنیم، حتی برخی از شاگردانم پیشنهاد دادند که هزینه کلاس خود را نیز به صورت اینترنتی پرداخت کنند، پس می‌توان راهکارهایی داشت، شاید برای همه، این راه‌حل قابل اجرا نباشد، اما برای گروهی مفید است.
بعدها به این خاطرات خواهیم خندید
محمد یکی دیگر از مربیان بدنسازی است که از تجربه این روزهای خانه نشینی خود، گفت: من روزهای اول خیلی جدی نگرفتم و به باشگاه می‌رفتم، اما کم کم دیدم قضیه خیلی جدی‌تر از این حرف‌ها است و الان پنج روزی است که در خانه هستم، البته بعد از این‌که باشگاه‌ها به دستور وزارت ورزش و اداه کل ورزش و جوانان استان اصفهان تعطیل شد، باشگاه ما با تعداد محدودی از افراد برقرار بود و علاوه بر آن من با تعدادی از شاگردانم در محیط پارک فعالیت خود را ادامه می‌دادیم که یکی از آنها دچار علائم شد و بعد از آن همه ترجیح دادیم در خانه بمانیم.
او ادامه داد: روزانه حرکات ورزشی را به ورزشکارانم با استفاده از فضای مجازی آموزش می‌دهم و یا روزانه یک کلیپ از حرکات ورزشی می‌گذارم تا آنها انجام دهند، به هر جهت این ویروس فقط برای ما ایرانی‌ها نیست و همه دنیا با آن درگیر هستند، بنابراین باید با همدلی این دوران را پشت سر بگذرایم. بعدها به این خاطرات خواهیم خندید.
بعد از پایان این بحران به خودمان یک سفر خوب جایزه دهیم
عاطفه، مربی والیبال است، در حالی که می‌خندید و بغضی در صدا داشت، گفت: یکی از شاگردانم درگیر این بیماری است و حدود ۱۰ روز است که در بیمارستان بستری شده، البته شنیدم چند روز دیگر مرخص می‌شود و این خبر خوبی است. اگر نگاهی به کل جامعه کنیم همه با این موضوع درگیر و به نوعی متضرر شده ایم، درآمد ما هم از راه ورزش است و حالا تعطیلی باشگاه‌ها موجب شده که در این ماه که بیشتر از هر زمان دیگری به درآمدمان نیاز داشتیم سراغ اندک پس اندازم برویم. سخت است اما نه به سختی در بیمارستان ماندن، وقتی فکر می‌کنم که اگر مریض شوم باید حداقل دو هفته روی تخت بیمارستان در یک محیط ایزوله بستری باشم، ترجیح می‌دهم در کنار خانواده و درخانه خودم باشم و به فعالیت‌های روزانه‌ام بپردازم.
او ادامه داد: درست است که رشته ورزشی من به گونه‌ای است که با توجه به آپارتمان نشینی نمی‌توان در خانه آن را انجام داد، اما با شاگردانم در ارتباط هستم، سعی می‌کنم به آنها روحیه دهم و آنها را تشویق به انجام حرکات بدنی و حرکات تخصصی بدون توپ کنم و تاکنون هم موثر بوده، الان حدود ۶ روزی است که کاملا در خانه هستم و تنها همسرم برای تهیه مایحتاج خانه برای زمان کوتاهی از خانه خارج می‌شود. اعضای خانواده به هم قول داده ایم بعد از پایان این بحران به خودمان یک سفر خوب جایزه دهیم.
این روزها خواهیم جنگید
امیر یکی از مربیان آکادمی‌های فوتبال سطح شهر اصفهان است که با تعطیلی اماکن ورزشی به نوعی خانه نشین شده است، در مورد اوضاع و احوال این روزهایش می‌گوید: اصلا یک روزی فکرشم را هم نمی‌کردم برای مدت طولانی مجبور به خانه نشینی باشم، البته تجربه خانه نشینی دارم چون در زمانی که فوتبال بازی می‌کردم رباط صلیبی پاره کردم و به خاطر جراحی مدتی در خانه بودم، اما خوب آن زمان رفت و آمد با دوستانم بود و چیزهای دیگر، اما الان...
او با اشاره به برخی کلیپ‌هایی که در فضای مجازی دیده، ادامه داد: واقعا نمی‌دانم در مورد برخی موضوعات و رفتار هموطنان چه واکنش یا حرفی بزنم. اکنون تنها یک چیز مهم است و آن ماندن در خانه و همدلی و همکاری است، اگر خودمان و دوستانمان را دوست داریم پس این کار را انجام دهیم. دیروز فیلمی دیدم که در محدوده زاینده رود پر از مسافر بود و در سطح شهر ماشین‌هایی که پلاک شهرهای دیگر را داشت، واقعا نمی‌دانم چه بگویم، اگر لحظه‌ای فکر کنیم که ممکن است در خوش بینانه‌ترین حالت این سفر خوش به بیمارستان ختم شود آیا باز هم حاضر می‌شویم راهی شمال یا اصفهان و یا هر شهر دیگری، شویم. این کار ما به چه قیمتی تمام می‌شود!؟
این مربی فوتبال خاطرنشان کرد: فکر کنیم این یک امتحان است، یک فرصت برای آزمایش ظرفیتمان، توصیه‌هایی که در خصوص موارد بهداشتی می‌شود را جدی بگیریم تا از این بحران به خوبی گذر کنیم. می‌دانم بعد از این دوران وضعیت اقتصادی از قبل هم بدتر خواهد شد، اما اگر به این مسئله اعتقاد داشته باشیم که هر زمین خوردنی بلند شدن هم دارد، قطعا با این روزها هم به بهترین نحو خواهیم جنگید. خدا نگهدار همه مردم باشد.
امیر گفت: با توجه به این‌که بچه‌ها وابستگی شدیدی به فضای مجازی دارند از این فرصت استفاده کردم و فیلم‌ها و کلیپ‌های آموزشی را در گروهی که داریم برای آنها ارسال می‌کنم و مرتب در ارتباط هستیم و کارهای تصویرسازی که قبلا در تمرینات انجام می‌دادیم را بیشتر انجام می‌دهم یا مواردی که در تمرینات کمتر می‌شد به آنها بپردازم و هم این‌که فرصت شده در زمان‌های خود در طول روز مطالعات و دانش خودم را نیز بالاتر ببرم.