به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین یک آنالیز عفونت‌ها در سنگاپور و تیان‌جین در چین نشان داد که به ترتیب دو سوم و سه چهارم افراد عفونت‌هایشان را از دیگرانی گرفته‌اند که خودشان در دوره نهفتگی بیماری بودند و هنوز علامتی نشان نمی‌دادند.
این یافته‌ها پژوهشگران بیماری‌های عفونی را ناامید کرده است، چرا که به معنای آن است که ایزوله کردن فرد هنگام علامت‌دار شدن تاثیر بسیار کمتر از حد انتظار در کاستن از انتشار ویروس کرونا دارد.
استیون رایلی، استاد دینامیک بیماری‌های عفونی در امپریال کالج لندن که در این بررسی شرکت نداشت، گفت:«این یافته یکی از نخستین چیزهایی است که ما هنگام شروع شیوع بیماری نگران آن هستیم. یقینا این یافته باعث ناامیدی است. ما واقعا نمی‌خواهیم شیوع بیماری اینگونه باشد.»
پژوهشگران در بلژیک و هلند دراین بررسی داده‌های به دست آمده از شیوع در سنگاپور و تیان‌جین را آنالیز کردند تا «فاصله نسلی» را برای کووید-۱۹ به دست آورند. فاصله نسلی زمان میان ابتلای یک فرد به عفونت و سرایت دادن ویروس بوسیله این فرد به دیگری است.
این عدد برای تخمین زدن سرعت گسترش شیوع بیماری ارزشمند است.
بر اساس این آنالیز که برای انتشار در یک ژورنال بیماری‌های عفونی در حال بازبینی است، متوسط فاصله نسلی در خوشه بیماران سنگاپور ۵.۲ روز و در خوشه بیماران چین ۳.۹۵ روز بود. دانشمندان در ادامه کارشان به محاسبه نسبت عفونت‌هایی پرداختند که احتمال دارد از افرادی که هنوز در دوره نهفتگی بیماری هستند و علامت ندارند، انتشار یابد.
تعیین این ارقام به علت نبودن اطلاعات دقیق در این دو خوشه بیماران درباره این که چه کسی چه فرد دیگری را مبتلا کرده است، به طور قطعی ممکن نبود. اما حتی پایین‌ترین تخمین‌ها نشان می‌دهند میزان بالایی از سرایت کروناویروس از افرادی است که هنوز علائم بیماری را نشان نمی‌‌دهند.
محاسبه این دانشمندان نشان می‌دهد که در خوشه سنگاپور بین ۴۵ تا ۸۴ درصد از سرایت‌ها ظاهرا از کسانی ناشی شده است که در دوره نهفتگی بیماری بوده‌اند. در خوشه چین این رقم میان ۶۵ تا ۸۷ درصد محاسبه شد.
این پژوهشگران می‌گویند این ارقام نشان می‌دهد ایزوله کردن افراد علامت‌دار برای مهار شیوع بیماری کافی نیست. تاپیوا گانیانی، یکی از این پژوهشگران گفت:«نامحتمل است این اقدامات به تنهایی برای کنترل همه‌گیر کووید-۱۹ کافی باشد. اقدامات بیشتر، نیز فاصله‌گیری اجتماعی برای مهار شیوع ضروری است.»
این یافته‌ها تاییدکننده اظهارات ماریا وان کرخوو، رئیس واحد بیماری‌های نوظهور و مشترک میان انسان و حیوان در سازمان جهانی بهداشت است که گفته بود داده‌های مقدماتی نشان می‌دهند که بیماران در مراحل اولیه بیماری از جمله در مرحله پیش از علامت دار شدن ویروس بیشتری را در محیط منتشر می‌کنند. یک بررسی جداگانه در آلمان که ۹ بیمار را پیگیری کرده بود، نشان داد ممکن است میزان‌های انتشار ویروس از فرد هنگامی علائم بروز می‌کنند، از قبل در حال کاهش باشد.
با این حال به گفته رایلی، هنوز مهم است افراد علامت‌دار را ایزوله کرد، حتی اگر این کار برای توقف شیوع بیماری کافی نباشد.