این تنها یکی از مشکلات تیم ملی در آسیا بود.در چنین شرایطی یک عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری ایران می‌گوید: «فدراسیون درست در لحظات آخر قبل از مسابقات ترکیب تیم و دوچرخه‌سواران را تغییر می‌دادند.»
امیر زرگری دوچرخه‌سوار عضو تیم ملی بعد از بازگشت از مسابقات آسیایی در ژاپن، در مورد اتفاقات این مسابقات ادامه می‌دهد: «سال گذشته در مسابقات آسیایی تایلند در 3 رشته رکاب زدم و در هر 3 رشته هم مدال گرفتم اما امسال تنها در دو رشته مسابقه داده و به یک مدال بسنده کردم.»
وی با بیان اینکه دوچرخه‌سواران جاده‌ای امسال عملکرد ضعیفی داشتند، گفت: «ما سال قبل مدال‌های زیادی را در این بخش گرفتیم اما امسال عملکرد خوبی نداشتیم. در بخش پیست هم سال پیش چند ورزشکار در چند رشته شرکت کرده یا اینکه در هر رشته حداقل 2 نماینده از هر کشور در مسابقات شرکت می‌کرد اما امسال در اکثر مسابقات تنها یک نماینده در هر ماده حضور یافت تا شانس کسب مدال از ایرانی‌ها گرفته شود.»
زرگری با بیان اینکه تنها 180 هزار تومان حقوق دریافت کرده و صحبت کردن درباره این مشکل را بی‌فایده می‌داند، گفت: «قانون مسابقات قهرمانی دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در این است که یک دوچرخه‌سوار جاده‌ای نمی‌تواند در بخش پیست رکاب بزند اما در رقابت‌های قهرمانی آسیا شاهد چنین رویکردی از سوی ورزشکاران نبودیم.»
وی با اظهار اینکه تمرینات یک ماهه گذشته را بدون مربی پشت‌سر گذاشته است، گفت: «همیشه مسئولان کادرفنی از یک ماه قبل ترکیب تیم و رشته‌های دوچرخه‌سواران را برای مسابقه دادن مشخص می‌کردند. برای مسابقات ژاپن هم در حالی که از یک ماه قبل ترکیب تیم بسته شده بود، مسئولان تیم درست در زمان مسابقه ورزشکاران را جابه‌جا کرده و ترکیب تیم را تغییر می‌دادند.»
وی با اشاره به اینکه ناکامی دوچرخه‌سواران رشته پیست در رسیدن به المپیک روحیه‌مان را خراب کرد، گفت: «تیم ما یک سال برای کسب سهمیه المپیک در رشته‌های داخل پیست تلاش کرده بود اما صادرنکردن روادید برای شرکت در دو مسابقه انگلیس و آمریکا، امتیازات تیم ایران را در رنکینگ جهانی کاهش داد تا با قرار گرفتن در جایگاه دوازدهم جهان، رکاب‌زنان پیست کشورمان المپیک پکن را از دست داده و تنها به چند سهمیه جاده‌ای خود بسنده کنند.»
حقوق 180 هزار تومانی و توقع مدال‌آوری
از سویی دیگر داور بین‌المللی دوچرخه‌سواری نیز در تحلیل مسابقات ژاپن با اشاره به نتایج مسابقات قهرمانی آسیا عنوان می‌کند: «به لحاظ شرایط حاکم بر فدراسیون دوچرخه‌سواری، این عملکرد کاملاً قابل پیش‌بینی بود. در فدراسیون تنها امری که به فراموشی سپرده شده، این رشته است.»وی که با خبرگزاری فارس گفت‌وگو می‌کرد، افزود: «تبلیغات گسترده و گاه غیرواقعی، نبود برنامه‌ریزی اصولی و کارشناسانه، نبود مدیریت هدفمند در راستای توسعه این ورزش، حمایت‌نکردن از قهرمانان، عدم استعدادیابی و نبود پشتیبانی از آنها در رده‌های مختلف و در نهایت قربانی کردن این خانواده در راستای رسیدن به اهداف غیرورزشی، از معضلات فعلی فدراسیون به شمار می‌رود.»
وی خاطرنشان کرد: «جوانان ایرانی پتانسیل و استعدادهای مناسبی در رشته‌های مختلف از جمله دوچرخه‌سواری دارند اما نبود برنامه باعث شده که جایگاه قبلی خود را در آسیا از دست بدهیم.»مجیر ناصری گفت: «فدراسیونی که به حکمرانی رکاب‌زنان خود در بخش جاده می‌بالید، با نگاهی به رده‌بندی رنکینگ جهانی متوجه می‌شود که عنوان بهتری از ششمی به نام ایران به ثبت نرسیده است.»
داور بین‌المللی این رشته عنوان کرد: «باید واقع‌بین باشیم. حتی اگر در این بخش حرفی برای گفتن داشتیم، نتیجه عملکرد و امتیازات بالای باشگاه‌ها بوده است.»
مربی سابق تیم ملی جوانان گفت: «تاکنون مسئولان فدراسیون از خود پرسیده‌اند چرا ملی‌پوشان ما حضور در رقابت‌ها و تورهای آسیایی را به تیم‌ملی ترجیح می‌دهند؟ چرا باید میزبانی و عسگری یک هفته پیش از قهرمانی آسیا که مهمترین رویداد در سال به شمار می‌رود، در تور اندونزی شرکت کنند و به بعد هم به دلیل بیماری و ضعف نتوانند در ژاپن نتیجه درخور کسب کنند؟»
در ادامه گفت‌وگوهای انتقادی، محمود پراش عضو تیم‌ملی دوچرخه‌سواری با انتقاد از وضعیت ملی‌پوشان و توقع بالای فدراسیون گفت: «با شرایط مالی که داریم، مسئولان فدراسیون نباید توقع مدال‌آوری داشته باشند.»وی افزود: «حتی خود من هم قصد شرکت در مسابقات ژاپن را نداشتم و هدفم آخرین حضور در تیم ملی بود. قطعاً اگر وضعیت دوچرخه‌سواری بر همین روال ادامه یابد، این آخرین باری بود که برای تیم‌ملی رکاب زدم.»پراش با بیان اینکه از سال گذشته هیچ حقوقی از فدراسیون دریافت نکرده است، ادامه داد: «فدراسیون با پرداخت ماهیانه 180 هزار تومان به دوچرخه‌سواران تیم ملی، توقع مدال‌آوری و کسب نتیجه دارد.
این رویکرد فدراسیون در حالی است که رکاب‌زنان در سال گذشته تنها 3 ماه حقوق خود را دریافت کرده‌اند و اگر هم اعتراض خود را اعلام کنند شاهد تصمیمات خوبی از فدراسیون نخواهند بود.»
فاصله با دوچرخه‌سواری اروپا
انتقاد دوچرخه‌سواران و کارشناسان باعث شد که فدراسیون دوچرخه‌سواری در کنفرانس مطبوعاتی درمورد نتایج ژاپن توضیح دهد. رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری گفت: «این رقابت‌ها در زمانی برگزار شد که ما زمستانی سختی را پشت‌سر گذاشتیم و فاصله زمانی میان دو مسابقه قهرمانی آسیا کمتر از 6 ماه بود.»
وی افزود: «رقابت‌های دوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۷در شهریور ماه سال گذشته برگزار شد و رقابت‌های دوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۸در فروردین امسال و به فاصله‌ای کمتر از 7 ماه و این در حالی بود که ما در این مقطع زمانی (فروردین) هیچ‌گونه رقابت‌های دوچرخه‌سواری قهرمانی آسیا برگزار نکرده‌ایم.» آشتیانی گفت: «دوچرخه‌سواران ایران در 3 سال گذشته در بخش جاده و در بخش پیست، جهش بسیار خوبی داشتند که باعث تعجب تمام کشورهای صاحب‌نام این رشته شده است.
این را چگونه می‌توان نادیده گرفت و فقط نتایج این دوره از رقابت‌ها را ملاک و ارزش دوچرخه‌سواری ایران قرار داد.»آشتیانی گفت: «شرایط دوچرخه‌سواران پیست ایران به گونه‌ای بود که چنانچه این دوچرخه‌سواران در محل مسابقات حاضر می‌شدند، حتی مقامی نیز کسب نمی‌کردند و فقط امتیاز حضور در این رقابت‌ها را به دست می‌آوردند، می‌توانستند به بازی‌های المپیک راه یابند.»
وی اما برخلاف کارشناسان معتقد است: «ما در رقابت‌های قهرمانی آسیا بهترین نتایج را در قسمت پیست به دست آوردیم و این در حالی بود که در دیگر رشته‌های پیست به رغم اینکه قضاوت‌های ناعادلانه شد، بیشترین مقام‌های چهارمی را کسب کردیم و فاصله زمانی ما آنقدر کم بود که به صدم ثانیه می‌رسید.» وی اظهار داشت: «البته این واقعیت را ما قبول داریم که دوچرخه‌سواران کشورمان در مقایسه با دوچرخه‌سواران اروپایی یک فاصله 4 ساله دارند و ما باید در اصل 8 سال تلاش کنیم تا بتوانیم به شرایط آنان برسیم.»