برای این کار یک سواب پنبه‌ای ۱۵ سانتی‌متری به درون هر درو سوراخ بینی فرو برده و برای ۱۵ ثانیه حرکت داده می‌شود. این نمونه‌برداری دردناک نیست، اما ممکن است آزارنده باشد.
سپس این سواب به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا مواد روی آن از لحاظ وجود ماده ژنتیکی ویروس جدید کرونا که از نوع RNA است، آزمایش شود. برای این کار معمولاً از شیوه «واکنش زنجیره‌ای پلیمراز- نسخه‌بردار معکوس» استفاده می‌شود که با تقویت میزان ماده ژنتیکی در نمونه می‌تواند آن را شناسایی کند.
البته فرایند انجام این شیوه آزمایش ۳ تا ۴ ساعت طول می‌کشد و در بسیاری از کشورها بیماران پس از چند روز به نتایج آزمایششان دسترس پیدا می‌کنند.
این آزمایش وجود یا عدم وجود ویروس را در همان لحظه نمونه‌برداری نشان می‌دهد.
نوع دیگر آزمایش برای ویروس کرونا، آزمایش سرولوژی است که وجود آنتی‌بادی‌ها یا پادتن‌های ضد ویروس کرونا را در خون شما شناسایی می‌کند.
آنتی‌بادی‌ها یا پادتن‌ها مولکول‌های پروتئینی هستند که سلول‌های سفید خون شما تولید می‌کند تا عوامل بیگانه (آنتی‌ژن‌ها یا پادگُن‌ها) ازجمله ویروس‌ها را خنثی کنند.
آزمایش‌های سرولوژی دو نوع آنتی‌بادی را شناسایی می‌کنند، یکی IgM که در ابتدا تولید می‌شوند و پس از دو هفته کاهش می‌یابند، دومی IgG که به آهستگی در طول ۴ هفته تولید می‌شود و مدت طولانی‌تری در خون بالا می‌ماند.
آزمایش‌های آنتی‌بادی نشان می‌دهند که شما قبلاً دچار عفونت ویروس کرونا شده‌اید.
انواع گوناگونی از آزمایش‌های سرولوژی در کشورهای گوناگون در دست ساخت هستند و در حال حاضر معدودی از کشورها مانند چین و سنگاپور از آن‌ها استفاده می‌کنند.
سازمان غذا و داروی آمریکا نیز اخیراً به‌طور اضطراری برای یک آزمایش سرولوژی مجوز صادر کرده است که به ادعای شرکت سازنده در ۱۵ دقیقه نتیجه آن مشخص می‌شود.
چندین شرکت در آمریکا مدعی ساختن کیت‌های خانگی آزمایش سرولوژی ویروس کرونا شده‌اند، اما هنوز هیچکدام از سازمان غذا و داروی آمریکا تأییدیه نگرفته‌اند.
بالاخره اینکه در حال حاضر بر مبنای آزمایش‌های آنتی‌بادی‌ها در خون نمی‌توان با قاطعیت درباره مصون شدن فردی که قبلاً دچار عفونت شده است، اظهارنظر کرد.