«محمدسادات حیاط شاهی» شورایار محله دزاشیب می‌گوید: «این تنها مدرسه دولتی دزاشیب بود و همه بچه‌های محله همین‌جا تحصیل می‌کردند. از این مدرسه دانش‌آموزانی وارد دانشگاه شدند که بعدها سمت‌های مهمی پیدا کردند. » از همان سال‌ها اهالی دزاشیب رسم داشتند روز عاشورا به مدرسه بروند و نذری پخش کنند و مراسمی آنجا برگزار کنند؛ رسمی که دلیلش نه به مدرسه، بلکه به گورستان قدیمی این محله مربوط است: «سر زدن به گورستان‌های قدیمی از رسوم مردم در روز عاشوراست. اهالی دزاشیب هم بعد از ساخته شدن مدرسه در زمین گورستان، روزهای عاشورا همچنان به مدرسه می‌آیند و یادی از درگذشتگان قدیمی خود می‌کنند. از همان زمان گرچه این مدرسه در زمین گورستان دایر شد اما کسی مخالفتی با آن نداشت. آنقدر برای رفتن به مدرسه در روزهای پربرف زمستان سختی کشیده بودیم که پدرها و مادرهایمان قدر مدرسه‌ای در نزدیکی خانه را خوب می‌دانستند. »
فارغ‌التحصیلان مدرسه نیکی علاء بعد از گذشت نیم قرن از دوران تحصیل هنوز هم گاهی دور هم جمع می‌شوند و به یاد گذشته، خاطرات خوش را مرور می‌کنند. حیاط‌شاهی می‌گوید: «سال‌هاست همراه تعدادی از همکلاسی‌های قدیمی‌مان قرارهای فصلی برگزار می‌کنیم. از معلم‌هایمان هم دعوت می‌کنیم که بیایند و چند ساعتی را با هم بگذرانیم. اگر اتفاقی دوستی قدیمی را ببینیم از او هم دعوت می‌کنم تا به جمع ما بپیوندد. بسیاری از بچه‌های قدیمی با وجود مشغله‌ای که دارند خود را به قرار می‌رسانند و دیدارهایی که هر فصل تازه می‌شود حال و روز همه ما را خوب می‌کند. البته زمستان سال گذشته به دلیل شیوع کرونا دورهمی برگزار نکردیم و منتظر برطرف شدن کامل این اپیدمی هستیم. »