آنچه که امروز در انگلیس می‌گذرد خلاف این واقعیت نیست.
به رغم آن که مدت زمانی کمتر از یک سال از پیروزی گوردون براون در مقابل تونی بلر می گذرد ولیکن هم اکنون بسیاری از حامیان پیشین او در صدد روی کارآوردن گزینه دیگری از میان جمع خودشان هستند. سرنگونی گوردون براون خیلی زودتر از آنچه که جهان تصور آن را می کرد اتفاق افتاد. تابستان گذشته هنگامی که نخست وزیر انگلیس توانست شماری از بحران های سطحی در این کشور را در مسیری موثر هدایت کند همه تصور می کردند او می تواند با تدبیر خاص خود از هر جریانی به نفع کشور سود ببرد.
تا این که ماه می کذایی برای حزب کارگر فرا رسید و ناکارآمدی گوردون براون نمایان شد. در نخستین روز ماه می حزب کارگر با بزرگ ترین شکست خود از زمان حیات سیاسی اش تا کنون در انتخابات شوراهای محلی لندن مواجه شد. در این میان سرزنش های همواره براون از سیاست های خود بیش از نظر منتقدان اروپا اورا به ورطه خطر انداخت به طوری که هم اکنون از گوشه و کنار لابی های حزب کارگر زمزمه انتخاب جانشین بعدی او به گوش می رسد، بحثی که اگر بیش از این ادامه پیدا کند نه تنها وجهه رنگ باخته براون را در میان اروپاییان کم سوتر می کند بلکه ممکن است شانس دوباره حزب کارگر در انتخابات آینده را به کلی از بین ببرد.
البته همه اشتباه ها متوجه براون نیست. او فقط قربانی یک اصل مهم در سیاست شد: جدیت! گوردون براون که پس از یک دهه نخست وزیری توبی بلر به دفتر وزارت او با غرور و تکبر خاصی قدم گذاشت بزرگ ترین اشتباه خود را زمانی مرتکب شد که از سر دوستی با محافظه کاران انگلیسی برآمد و هیات منتخبین را به آنها واگذار کرد. او به گروهی اختیار عمل داد که طی سالهای گذشته همواره عمده ترین رقبای آنها بوده اند به این گونه بود که دیوید کامرون بسیاری از ایده های حزب کارگر را به عاریه گرفت و در مسیر موفقیت محافظه کاران به کار برد. شاید هم بزرگ ترین تقصیر او این است که درآستانه یک بحران اقتصادی جدی در گستره جهانی، صدارت انگلستان را به عهده گرفت و نتوانست افزایش قیمت موادغذایی و سوخت را با سیاست هایی خرد و سطحی مهار کند.
برای مردم انگلستان تصور براون در وضعیتی که او را در بن بست و فشار نهایی قرار داده باشد بسیار بعید است. به عقیده آنها انگلستان از زمان وزرات گوردون براون چندان هم بدون قاعده و قانون نیست و فرد دیگری هم از میان اعضای حزب کارگر نمی تواند مسوولیت شرایط کنونی کشور را به عهده بگیرد. بهترین گزینه کنونی برای مردم انگلستان انتظار برای بهبود گوردون براون است.
باید توجه داشت که نخست وزیر انگلستان این روزها به دلیل افکار و ایده های خاصی که در سر دارد مورد سرزنش و ملامت مردم اروپا نیست. در واقع آنچه که گوردون براون را در میان مردم انگلستان ضعیف و ناکارآمد جلوه می دهد شخصیت ویژه اوست که براون را در مقام یک رهبر سیاسی ناکارآمد معرفی می کند. بریتانیای کبیر برای حضور قدرتمند در عرصه سیاست جهان نیازمند رهبری است که با اقتدار، جدیت و در عین حال با سازگاری بیشتر به تعاملات جهانی بپردازد.
شاید این رفتار برای براون در زمینه زندگی شخصی و روابط اجتماعی او با اطرافیان چندان خوشایند نباشد ولیکن او باید برای هدایت کشوری مانند انگلستان با گستره عظیم روابط دیپلماتیک رفتاری جدی تر در پیش بگیرد.
منبع: همشهری امارات به نقل از اکونومیست