به گزارش همشهری آنلاین، یکی از مهم‌ترین شاخه‌های فرعی رودخانه جاجرود که بیش از یکصد هزار هکتار اراضی دشت ورامین را سیراب می‌کرد، از میان منطقه‌ای که آن روزها بخشی از ورامین بود عبور می‌کرد؛ شاخه‌ای پرآب که طغیان آن مسیر مردم آن زمان به مناطق مختلف از جمله تهران را قطع می‌کرد.
در اواخر دوره قاجاریه و توسط معمارانی ناشناس پلی آجری با دهانه قوسی به طول ۵۰ متر بر روی رودخانه احداث شد، پلی که به گفته برخی از مورخین احداث آن حدود یکسال به درازا کشید.
این پل تاریخی بارها به دلیل طغیان رودخانه جاجرود تخریب شد و در دوره‌های قاجاریه، پهلوی و جمهوری اسلامی چندین بار مرمت شد؛ پلی که یکصد سال تنها مسیرعبور مردم دشت ورامین بوده و آنها را به پایتخت می‌رساند.
پل باقرآباد در ۱۵ خرداد سال ۴۲ شاهد به خاک و خون کشیده‌شدن جوانان و مردانی کفن‌پوش از دشت ورامین بود که به خاطر دفاع از مرجعیت شیعه، جان خود را تقدیم اسلام کردند؛ واقعه‌ای تاریخی که پایه‌های رژیم منحوس پهلوی را به لرزه در آورد و موجبات فروپاشی آن را فراهم کرد.
۱۵ خرداد سال ۴۲، مصادف با ۱۲ محرم، سومین روز شهادت امام حسین (ع) ویاران با وفای ایشان است، مردم پیشوا در صحن مطهر امامزاده جعفر(ع) در حال مراسم عزاداری و برپایی آئین سنتی بنی اسد بودند که خبر دستگیری امام خمینی (ره) بین عزاداران پخش و صدای عزاداری به همهمه تبدیل شد.
هم‌زمان با آگاهی مردم پیشوا از دستگیری امام، مردم روستای محمدآباد عرب‌ها نیز خبر دستگیری امام را شنیده و پای پیاده عزم حرکت به سمت تهران کردند. بدون اطلاع از این که مردم پیشوا نیز کفن بر تن کرده و قصد حرکت به سمت تهران را داشتند، مسیری ۴۵ کیلومتری که قرار بود پای پیاده طی شود.
مردم پیشوا در طول مسیر افراد دیگری را نیز با خود همراه کردند و مردم ورامین نیز که از حرکت آنها مطلع شده‌بودند، کفن بر تن با جمع همراه شده و در غروب ۱۵ خرداد، همراه با مردم روستای محمدآباد به منطقه باقرآباد که از اراضی کشاورزی وسیعی برخوردار بود رسیدند؛ منطقه‌ای که فقط یک پل قدیمی و یک پاسگاه در آن وجود داشت.
عوامل رژیم ستم شاهی که از حرکت کفن پوشان مطلع شده بودند از قبل مسلسل‌ها را بر روی پل باقرآباد مستقر کرده بودند و تعداد زیادی از نیروهای خود را به حالت آماده‌باش قرار داده بودند.
کفن‌پوشان که بیش از ۲۵ کیلومتر پیاده راه آمده بودند با وجود هشدارهایی که سوی سرهنگ بهزادی به آنان می‌داد به حرکت خود ادامه دادند و در این هنگام با گلوله‌های دژخیمان ستم شاهی به خاک و خون کشیده شدند.
در محل وقوع این حادثه چاه‌ها و قنوات بسیاری وجود داشته، بسیاری از افراد در هنگام فرار داخل چاه‌ها افتادند و برخی نیز برای نجات خود، در قنات‌ها مخفی شدند، به این دلیل آمار دقیقی از تعداد شهیدان این واقعه تاریخی در ورامین وجود ندارد.
در این قیام هفت نفر از بهترین جوانان دشت ورامین تنهابه جرم حمایت از مرجعیت به خاک و خون کشیده شدند ولی با خون خود درخت نوپای انقلاب را آبیاری کردند.
شهید سید مرتضی طباطبایی رفیعی اولین کسی است که خبر دستگیری امام خمینی را به شهر ورامین و روستای محمد آباد رساند و می‌توان وی را به عنوان اولین کسی نام برد که پیام‌آور قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین شد.
وی در سال ۱۳۰۸ در روستای محمد آباد به دنیا آمد و ثمره زندگی وی چهار فرزند به نامهای حسن، حسین، محسن و زینب است.
این شهید بزرگوار در حادثه فیضیه در فروردین سال ۴۲ در قم حضور داشت و به دست کماندوهای رژیم سخت مجروح شده بود.
وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکرش به همراه دیگر شهدا توسط نظامیان به مسکرآباد منتقل و غریبانه به خاک سپرده شد.
شهید عزت‌الله رجبی در سال ۱۳۱۲ در روستای سناردک از توابع شهر ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگیش پسری به نام علی است.
وی به همراه دیگر همرزمانش در صف اول قیام‌کنندگان ورامینی حضور داشت و در تیراندازی رژیم در پل باقرآباد به شهادت رسید.
پیکر این شهید بزرگوار نیز در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید امیر هوشنگ معصومشاهی در سال ۱۳۱۴ در شهر ورامین به دنیا آمد و از همان در طول زندگی پربرکتش همواره سعی در رفع مشکل مردم داشت.
وی اولین شهید قیام ۱۵ خرداد مردم ورامین است که با اصابت گلوله به قلبش و در آغوش برادرش به شهادت رسید.
مدفن این شهید بزرگوار نیزگورستان مسکرآباد است.
شهید جعفر عرب مقصودی در سال ۱۳۱۴ در روستای محمد آباد دیده به جهان گشود، و ثمره زندگی این شهید بزگوار پنج فرزند به نامهای داود، محمد رضا، علی، فاطمه و زهرا است.
وی از دوستان شهید طباطبایی بود که در این قیام از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به دلیل عدم رسیدگی در بازداشتگاه به کزار مبتلا شد و در بیمارستان فیروزآبادی به شهادت رسید . پیکر پاکش در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد که هنوز نیز از مزار این شهید اثری وجود ندارد.
شهید مهابادی در سال ۱۲۹۴ در روستای قلعه نو کهنک ورامین به دنیا آمد و ثمره زندگی‌اش چهار فرزند به نامهای حسن، حسین، عباس و زینب است.
وی در غروب ۱۵ خرداد در پل باقرآباد به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید ابوالقاسم اردستانی در سال ۱۳۱۳ در روستای کهنک به دنیا آمد و ثمره زندگی پر بار این شهید سه فرزند به نامهای اکبر، علی اصغر و کبری است.
وی از مداحان اهل بیت عصمت و طهارت بود که در طول مسیر نیز به نوحه‌سرایی برای سید و سالار شهیدان می‌پرداخت.
پیکر پاک این شهید نیز همراه دیگر همرزمانش در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شد.
شهید حسن‌خانی در سال ۱۳۱۸ در روستای جعفر آباد اخوان از توابع ورامین چشم به جهان گشود.
از این شهید بزرگوار دختری به نام معصومه به یادگار مانده که در زمان شهادت پدر تنها شش ماه داشت.
خانواده شهید خانی تا شش سال پس از قیام خونین ۱۵ خرداد سال ۴۲ بر این باور بودند که وی زنده و در زندان است.همسرش بارها به تهران رفت و دنبالش گشت ولی پس از شش سال لباس خونین همسرش را برایش آوردند و این لباس در روستای جعفر آباد اخوان به یادگار به خاک سپرده شد.
از این شهید بزرگوار که غریبانه در غروب ۱۵ خرداد سال ۴۲ در خون خود غلطید جسدی به دست نیامد و ظاهرا همراه دیگر شهدای این روز در گورستان مسکر آباد به خاک سپرده شده است.
شهیدان ۱۵ خرداد غریبانه به شهادت رسیدند و غریبانه به خاک سپرده شدند، برایشان مراسمی گرفته نشد، هزینه تیرهایی که عوامل رژیم ستم شاهای بربدن مطهرشان نشاندند از خانواده آنها گرفته شد. اجازه ندادند که خانواده آنان لباس عزا بر تن کنند و تا سال‌ها خانواده آنان مورد آزار و اذیت رژیم شاه قرار داشتند.
سید حسن میری - ایرنا