به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز پژوهشگران در دانشگاه کالیفرنیا در سان‌دیه‌گو که این «نانواسفنج‌ها» را ساخته‌اند، می‌گویند پلیمرهای با ندازه ۱۰۰۰ بار کوچکتر ز قطر موی یک انسان، را با غشاهایی از سلول‌های ریه یا نوعی از سلول‌های ایمنی به نام ماکروفاژها پوشانده‌اند
این غشاهای سلولی دارای همان گیرنده‌های پروتئینی در سطح‌شان هستند که ویروس برای وارد شدن به سلول‌ها استفاده می‌کند.
این نانواسفنج‌ها در تجربیات آزمایشگاهی به طور موفقی توانستند ویروس کرونا را به سمت خود جذب و غیرفعال کنند.
این پژوهشگران که نتایج کارشان را در ژورنال Nano Letters منتشر کرده‌اند، می‌گویند این نانواسفنج‌ها باید بتوانند در هر جایی از بدن همین کار را انجام دهند. اگر این نانواسفنج‌ها به طور مستقیم به ریه‌ها وارد شوند، در آنجا باقی خواهند ماند. اما اگر از طریق تزریق داخل‌وریدی به طور مستقیم وارد خون شوند، به همه اندام‌های خواهند رفت.
به گفته این دانشمندان این نانواسفنج‌ها که زیست‌تجزیه‌پذیر هستند، طوری طراحی شده‌اند که از سلول‌های سالم در برابر حمله ویروسی محافظت کنند.
این نانواسفنج‌ها همچنین ممکن است برای مهار کردن پاسخ التهابی شدید در عفونت با ویروس کرونا به نام «توفان سایتوکاینی» نیز به کار روند. در این مورد این نانواسفنج‌ها را ممکن است طوری طراحی کرد که به سایتوکاین‌ها، مواد التهاب‌زایی که سلول‌های ایمنی آزاد می‌کنند، متصل شوند و آنها را خنثی کنند.
یک مزیت این شیوه درمانی این است که حتی اگر ویروس کرونا جهش پیدا کند، باز هم این نانواسفنج‌ها توانایی خنثی کردن آن را خواهند داشت.
این دانشمندان می‌گویند این نانواسفنج‌ها را می‌توان در برابر هر ویروس دیگری که ممکن است در آینده باعث پاندمی شود، نیز به کار برد.