همشهری آنلاین_ الهه صبری: سبب نامگذاری محله «امامزاده عبدالله»(ع) نیز به دلیل وجود بقعه مبارک امامزادگان «بنی‌هاشمی» است که قدمت آن به بیش از هزار سال می‌رسد. به گواه تاریخ، امامزادگان عبدالله و زید(ع) از نوادگان حضرت «عباس»(ع) هستند که پس از واقعه بزرگ «عاشورا» و به شهادت رسیدن جد بزرگوارشان، به سبب فشارهای بی‌امان حاکمان وقت به ایران کوچ کردند.
دشمنی و کینه مخالفان اسلام در ایران هم این ۲ امامزاده را رها نکرد و آنها پس از درگیری و شهادت در محدوده «قلعه جی»، در همان آنجا یعنی محله امامزاده عبدالله(ع) کنونی به خاک سپرده شدند. مدتی بعد اهالی مقبره‌ای ۸ ضلعی از جنس چوب در فضایی مشجر و وسیع بنا کردند که به مرور زمان ضریح فلزی و حیاطی بزرگ و سبز جای آن را گرفت. این آستان مقدس با بخش‌هایی مانند کتابخانه، کارگاه‌های فرهنگی و هنری، جلسات مذهبی و خیمه‌های معرفت و البته دارالقرآن مرکزی، روزانه پذیرای زائران شهر است. بقعه این امامزادگان در سه‌راه «آذری»، خیابان امامزاده عبدالله(ع) قرار دارد.