در چنین شرایطی می‌توانیم به اصل مهمی در روان‌شناسی رجوع کنیم به نام «اصل پذیرش». وقتی یک واقعه را بپذیریم و بدانیم که با آن مواجه‌ایم، می‌توانیم در زندگی دست به انتخاب‌های مختلفی بزنیم؛ چراکه اساسی‌ترین موضوع ما هم «زندگی» است. ما در جامعه با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو هستیم و نوعی از آشفتگی را در رفتار، تصمیم‌گیری‌ها، کسب و کار و حتی سبک زندگی افراد مشاهده می‌کنیم. تمام اینها هزینه‌های زیادی را ایجاد می‌کند، نه تنها برای فرد که برای کل جامعه.
اما وقتی بپذیریم که یک بیماری با سختی‌ها و هزینه‌های فراوانی به ما تحمیل شده، دو راهکار را می‌توانیم در پیش بگیریم. یکی اینکه با موضوع کنار بیاییم و متوسل شویم به پروتکل‌های بهداشتی و درمانی و در عین حال سبک زندگی و تعاملاتمان را آگاهانه با همین مسئله سازگار کنیم. رویکرد دیگر این است که این مسئله را نپذیریم. نپذیرفتن این واقعیت به ما نشان داد که با افزایش تعداد قربانیان این بیماری، هزینه‌ها بیشتر و کادر درمانی و پزشکی ما به شدت مستهلک شده‌اند. این انتخاب منجر به این می‌شود که ما دیگر یک جامعه هم‌افزا و همسو نباشیم و عزیزانی که رویکرد پذیرش را انتخاب کرده‌اند هم از این وضعیت متضرر شوند.
در حالی که که اگر این واقعیت را بپذیریم، حتماً شمار قربانیان کمتر شده و فشارهای عصبی و روحی‌ـ روانی از دوشمان برداشته می‌شود. در مسئله انتخاب، ما با این موضوع مواجهیم که در میان گزینه‌های مختلف، چطور بهترین گزینه را برمی‌گزینیم. ما می‌توانیم انتخاب کنیم که در خانواده و در روابط زناشویی و همچنین روابط میان فرزندان و والدین تندخو و عصبانی بوده یا آرام و پذیرا باشیم. می‌توانیم در خانواده طوری رفتار کنیم که اعضای خانواده و فرزندان بتوانند مسائل، مشکلات، دغدغه‌ها و خشم‌هایشان را مطرح کنند و ما به‌عنوان بزرگ‌تر آنها را درون خودمان هضم کرده و بتوانیم راهکار ارائه دهیم.
می‌توانیم فرزندانمان را متقاعد کنیم که در این شرایط دیگر نمی‌توانند مانند قبل به مراکز تفریحی، رستوران و یا به دیدار دوستانشان بروند. در عین حال می‌توان برنامه‌های متنوع دیگری را جایگزین کرد؛ مانند برگزاری مسابقه آشپزی یا نقاشی و بازی‌های فکری در خانواده. با تمام اینها می‌شود اعضای خانواده را خوشحال و راضی نگه داشته و ترس و هراس را از آنها دور کرد.
همچنین می‌توانیم‌کاری کنیم که اعضای خانواده کمتر در معرض شنیدن اخبار منفی و ناگوار قرار بگیرند. می‌توانیم کنترل کنیم که چه موضوعات و خبرهایی در خانه ما منعکس شود. اگر افراد این سبک از زندگی را بپذیرند، طبیعتاً استقامت آنها بیشتر می‌شود. می‌توانند خواب، تغذیه و زندگی به‌سامان‌تری داشته باشند و سطح تعاملات اجتماعی مناسبی را تجربه کنند. درحالی که اگر این آرامش از بین برود، افراد هم به لحاظ جسمی و هم روحی به شدت درگیر می‌شوند. اینها یک زنجیره به هم پیوسته است؛ اگر کسی حال خوشی نداشته باشد، این حال خوش روی کار، ارتباطات و سایر مناسباتش هم تأثیرگذار خواهد بود.
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ - ۱۲:۵۱
در شرایط کنونی با اپیدمی جدی بیماری کرونا در جهان مواجه‌ایم که تنها به کشور ما محدود نیست.