همشهری آنلاین_ مرضیه موسوی: روستای «کردیان» در نزدیکی میدان اصلی لواسان واقع شده و با فاصله‌ای کمتر از 9 کیلومتر راه خود را از میدان گلندوئک دور می‌کند. مشکلات اهالی این روستا یکی و 2 تا نیست و از نبود آب آشامیدنی تا مدرسه و امکانات حمل‌ونقل در این روستای لواسان به چشم می‌خورد. خبری از اینترنت و آنتن موبایل در بسیاری از نقاط روستا نیست. چند سالی است که پای خطوط مخابراتی تلفن ثابت هم از این روستا بریده شده. همین محدودیت‌ها در روستای کردیان است که اهالی قدیمی را مجبور به کوچ از روستا و مهاجرت به تهران یا شهرستان‌های اطراف آن کرده است.
جاده آسفالت به محض رسیدن به روستا تغییر می‌کند و به مسیری خاکی و ناهموار تبدیل می‌شود. خودروهایی که در جاده روستا تردد می‌کنند خطی از گردو خاک را پشت سر خود به جا می‌گذارند. هیچ خودرویی در روستای کردیان نیست که از تردد در این جاده ناهموار جان سالم به در برده باشد و مشکل جلوبندی گریبانش را نگرفته باشد. «محمد بابایی» رئیس شورای روستای کردیان می‌گوید: «جاده داخل روستا آسفالت نیست و خودروهای ما به دلیل تردد در مسیر خاکی و شیبدار اینجا خیلی زود دچار خرابی می‌شود. از طرف دیگر جاده آسفالت منتهی به روستا هم شرایط خوبی ندارد و زمستان، جاده با بارش نخستین برف مسدود می‌شود. اهالی روستا به دلیل امکانات کم اینجا مجبور به تردد به لواسان هستند و این جاده نامناسب باعث تصادف‌های زیادی می‌شود. به‌خصوص در روزهای برفی زمستان.» او یکی از مهم‌ترین نیازهای روستا را مدرسه‌ای می‌داند که جای آن در روستا خالی است و دانش‌آموزان مجبورند هر روز برای تحصیل، خود را به لواسان برسانند: «نگرانی بزرگ اهالی روستا رفت‌وآمد دانش‌آموزان به مدرسه است. از طرف دیگر زمستان‌ها به دلیل بارش برف جاده مسدود می‌شود و مدرسه عملاً تعطیل.»
- مشکلات یکی، دو تا نیست
ماه‌های گذشته که کرونا اهالی کردیان را مثل دیگر مردم شهر خانه‌نشین کرده است دانش‌آموزان کلاس‌های درس خود را از طریق شبکه‌های مجازی دنبال می‌کردند؛ شرایطی که باز هم دانش‌آموزان کردیان را با مشکلات زیادی روبه‌رو کرده است. نبود آنتن مخابراتی اپراتورهای همراه و همچنین زیرساخت‌های استفاده از اینترنت مهم‌ترین این مشکلات است. بابایی می‌گوید: «تلفن همراه در بسیاری از نقاط روستا به سختی آنتن دارد. وضعیت اینترنت از آن هم بدتر است. یکی از مهم‌ترین مشکلات ما در ماه‌های اخیر همین بود که دانش‌آموزان روستا امکان استفاده از کلاس‌های درس مجازی را نداشتند. با اینکه کلاس‌های درس برای فاصله‌گیری اجتماعی و در خانه ماندن تعطیل شده بود اما دانش‌آموزان مجبور بودند به دفتر شورای روستا بیایند تا از اینترنت اینجا استفاده کنند.» معضلات مخابراتی این روستا تنها تلفن همراه و اینترنت موبایلی نیست؛ چند سالی است که اهالی این روستا از امکان داشتن خطوط تلفن ثابت هم محروم هستند و به همین دلیل نمی‌توانند اینترنت‌های خانگی داشته باشند. بابایی می‌گوید: «از سال‌ها قبل برای استفاده از شبکه مخابراتی تلفن ثابت کابل‌های نوری به کار رفتند. اما روستای ما از این امکان هم محروم ماند و به همین دلیل دیگر کسی نمی‌توانست خط تلفن ثابت جدید داشته باشد. خانه‌ها و مغازه‌های زیادی در روستا هستند که از داشتن تلفن ثابت محروم هستند و تلفن همراه هم آنتن‌دهی ندارد. در قرن 21 در روستایی نزدیک به تهران چنین چیزی واقعاً دور از ذهن است اما واقعیتی است که ما با آن زندگی می‌کنیم.»
- آب آشامیدنی نداریم
اهالی روستای کردیان آب آشامیدنی مورد نیاز خود را از تنها چشمه موجود در روستا تهیه می‌کنند. هنوز خبری از لوله‌کشی آب آشامیدنی در این منطقه نیست. «مولود خلیلی» دهیار روستای کردیان می‌گوید: «سال‌هاست اهالی روستا با مشکل نبود آب آشامیدنی دست و پنجه نرم می‌کنند. اداره آب منطقه لواسان نداشتن بودجه را دلیل این مشکل می‌داند. سال گذشته به کمک شورای ده و دهیاری و اهالی روستا منبع آب بزرگی برای روستا درست کردیم تا با جمع شدن آب در آن بتوانیم همیشه آب قابل آشامیدنی در دسترس داشته باشیم. چون آب چشمه در فصل‌ها و ماه‌های مختلف سال کم و زیاد می‌شود و گاهی جوابگوی نیاز روستا نیست. لایروبی و لجن‌زدایی از این منبع آب روستا هم برای خود معضل بزرگی است. با این حال اهالی روستا با هزینه شخصی برای لوله‌کشی آب شرب اقدام کرده‌اند و قرار است به‌زودی این مشکل حل شود. نبود آب آشامیدنی مناسب در روستا باعث ایجاد بیماری‌های گوارشی برای اهالی شده است.» کشاورزی و باغداری شغل اغلب اهالی این روستا بود که در سال‌های گذشته به دلایل مختلف از آن بازمانده‌اند. حالا بیشتر ساکنان این روستا ترجیح می‌دهند خانه و محل زندگی خود را ترک کنند و به روستاهای اطراف یا شهرستان‌های دیگر تهران بروند.
- ساخت‌وساز غیر مجاز ممنوع
ماهی نیست که از جمعیت ساکن در روستا کم نشود. علاوه بر نبود امکانات کافی در روستا، مشکلات اهالی برای ساخت‌وساز هم به مهاجرت اهالی به‌خصوص نسل جوان از این روستا دامن زده است. دهیار روستای کردیان می‌گوید: «طبق قانون، ساخت‌وساز در حریم روستا ممنوع است. اهالی این روستا در خانه‌های قدیمی خود در باغ‌هایشان زندگی می‌کنند. حال تصور کنید فرزندان این خانواده بزرگ شده‌اند و می‌خواهند زندگی مستقلی تشکیل دهند. این افراد توان خرید خانه در لواسان یا تهران را ندارند. اما می‌خواهند ساختمانی چند طبقه در باغشان در روستا بسازند و هرکدام از فرزندان در طبقه‌ای از این خانه مستقر شوند. وقتی اجازه ساخت‌وساز به اهالی داده نمی‌شود آنها هم در نهایت مجبور به ترک روستا می‌شوند. کم شدن نیروی کار و جوان در روستا هم باعث شده تا بسیاری از اهالی از عهده نگهداری باغ و زمین‌های خود برنیایند و کسب و کارشان در روستا با مشکلات زیادی روبه‌رو شود.»