تاکنون به چند جلسه روضه‌خوانی رفتیم که علاوه بر ذکر مصیبت از سبک زندگی امام حسین(ع) برای ما گفته باشند؟ اینکه آن حضرت با خانواده‌اش چگونه رفتار می‌کرد و با همسایه‌هایش چه نوع رابطه‌ای داشت، زندگی اجتماعی‌اش چگونه بود و از حقوق مظلومان چگونه دفاع می‌کرد؟ عزاداری که فقط به سر و سینه زدن و گریه کردن نیست، شور حسینی که در آن معرفت نباشد با آسیب‌های جدی همراه خواهد بود. به قول دکتر علی شریعتی «حسین علیه‌السلام بیشتر از آب تشنه لبیک بود، اما افسوس که به جای افکارش زخم‌های تنش را نشانمان دادند!» همان امامی که قلبش برای مردم می‌تپید. غم‌خوار همسایه‌ها بود و با آنها رابطه صمیمانه‌ای داشت. او پسر همان زن و مردی بود که کمک به دیگران حرف اول را در زندگی‌شان می‌زد، حتی خودشان کمتر می‌خوردند تا کسی گرسنه نماند. رعایت حقوق همسایه‌ها از هر چیزی برایشان مهم‌تر بود و برای کمک به آنها از هیچ چیز دریغ نمی‌کردند. بزرگ مردی که همراه خانواده‌اش به سوی شهادت رفت تا در سایه برپایی جلسات روضه خوانی‌اش دین خدا و سبک زندگی اسلامی پابرجا بماند.
هرچند امسال به دلیل شیوع بیماری کرونا شیوه برپایی مراسم عزاداری تفاوت بسیاری با سال‌های قبل کرده و قرار است همه این مراسم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و در زمان و با جمعیت محدود انجام شود و خیلی از مسئولان هیئت‌ها مراسم عزاداری برای سیدالشهدا(ع) را به فضای مجازی برده‌اند تا از این مکان هم برای زنده نگه‌داشتن اهداف قیام عاشورا استفاده کنند، اما در این میان نکته‌ای که بیش از هرچیز اهمیت دارد توجه به سیره امام حسین(ع) است.
و این امر مهم مسئولیت منبری‌ها و مسئولان هیئت‌ها را سنگین‌تر می‌کند تا با برنامه‌ریزی دقیق‌تری شعائر دینی را در مجالس ابااعبدالله(ع) ترویج کنند. حالا فرقی نمی‌کند این مراسم در فضای مجازی یا حقیقی برپا می‌شود.
تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۳۹۹ - ۱۴:۲۳
این روزها کوچه‌پسکوچه‌های شهرمان حال و هوای دیگری دارد، داربست‌ها و تکیه‌ها یکی پس از دیگری در محله‌ها قدعلم می‌کنند و دل‌ها بیشتر از هر زمان دیگری بی‌تاب روزهایی می‌شودکه حدود هزار و400 سال قبل زمین و زمان را داغ‌دار کرد، داغی که هیچ وقت رنگ کهنگی به خود نمی‌گیرد، اما این عزاداری‌های ما چقدر با معرفت ائمه علیهم‌السلام همراه است؟