به گزارش همشهری آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، گزارش مرکز آمار که در سند ملی سالمندان کشور نیز اشاره شده است جمعیت سالمندان ایران از یک میلیون و ۶۳۸ هزار و ۴۲ نفر در سال ۱۳۴۵ به ۷ میلیون و ۴۱۴ هزار و ۹۱ نفر در سال ۱۳۹۵ رسیده است که از این تعداد در سال ۱۳۹۵، ۳ میلیون و ۶۵۸ هزار و ۴۰۵ نفر سالمند مرد و ۳ میلیون و ۷۵۵ هزار و ۶۸۶ نفر سالمند زن هستند.
از سال‌های ۱۳۶۵ به بعد جمعیت ۶۰ ساله بیشتر افزایش یافته که از دلایل آن می‌توان به افزایش سطح بهداشت عمومی و تغییرات اساسی در نگرش و سبک زندگی افراد، همزمان با کاهش درصد سطح باروری و افزایش امید به زندگی اشاره کرد.
امید به زندگی در سال ۱۳۵۵ در مردان، ۵۷.۶ سال، در سال ۱۳۶۵، ۵۸.۵ سال، در سال ۱۳۷۵، ۶۷ سال، در سال ۱۳۸۵، ۷۱.۱سال و در سال ۱۳۹۵ به ۷۲.۷ سال رسیده است. همچنین امید به زندگی در سال ۱۳۵۵ در زنان، ۵۷.۴سال، در سال ۱۳۶۵، ۵۹.۳ سال، در سال ۱۳۷۵، ۶۹.۸ سال، در سال ۱۳۸۵، ۷۳.۱ سال و در سال ۱۳۹۵، به ۷۵.۵ سال رسیده است.
بر اساس پیش‌بینی مرکز آمار با فرض ثابت بودن نرخ باروری، جمعیت ۶ ساله و بیشتر در سال ۱۴۱۰ به حدود ۱۳ میلیون نفر می‌رسد. این ارقام کاملا مستقل از هر افزایش یا کاهشی است که در سطح باروری ایران رخ دهد بنابراین برنامه‌ها باید جامعه را به چنین جمعیتی آماده کند و افق این برنامه‌ها باید سال ۱۴۲۸ باشد. در ایران سهم جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر ساکن در مناطق شهری، از مناطق روستایی بیشتر است.
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، ۰.۹ درصد از سالمندان (۳۷.۲۳ درصد مرد و ۶۲.۷۷ درصد زن) هرگز ازدواج نکرده اند. ۵ میلیون و ۳۶۶ هزار و ۸۵ نفر از سالمندان متاهل هستند و یک میلیون و ۹۷۰ هزار و ۹۲۰ نفر از سالمندان در حال حاضر بدون همسر هستند.
حدود ۲۰ درصد کل سالمندان ۶۰ ساله و بیشتر کشور در یکی از مشاغل فهرست شده در سرشماری سال ۱۳۹۰ فعالیت داشته‌اند. در همین سال میزان مشارکت سالمندان شهرنشین ایران در نیروی کار، که اساسا شامل مردان است تا زنان به کمتر از ۱۶ درصد می‌رسد، که در مقایسه با سالمندان روستایی با میزان مشارکت حدود ۳۷ درصد پایین است. بررسی نرخ مشارکت نیروی کار سالمندان کشور در سال ۱۳۹۵ نشان می‌دهد که حدود ۱۸.۲ درصد کل سالمندان ۶۰ ساله و بیشتر کشور از نظر اقتصادی فعال هستند این نرخ در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری است.
طبق بررسی‌ها در سال ۱۳۸۸ در ایران، ۴۶.۸ درصد مردان و ۲۱.۴ درصد زنان سالمند با همسر و فرزندان مجرد خود، ۵.۸ درصد مردان و ۲۰.۵ زنان سالمند، تنها زندگی می‌کنند. براساس گزارش سازمان بهزیستی کشور در سال ۱۳۹۸ تنها عده بسیار کمی از سالمندان ۲۷ هزار و ۶۴۵ نفر در خانه‌های سالمندان به سر می‌برند.
در سال ۱۳۹۰، ۷۵.۹ درصد از خانوارهای دارای فرد سالمند مالک واحد مسکونی خود بودند این در حالی است که ۱۱.۳ درصد از خانوارهای دارای فرد سالمند در واحد مسکونی اجاره‌ای و ۶.۷۷ درصد از آنان مالک بنا هستند. در مناطق روستایی درصد خانوارهای دارای فرد سالمند که صاحب واحد مسکونی بیشتر از مناطق شهری است. نتایج بررسی در سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ نشان می‌دهد که درصد خانوارهای دارای فرد سالمند که مالک واحد مسکونی خود هستند، روند کاهشی داشته است، از ۸۲.۲۱ درصد در سال ۱۳۹۵ به ۷۵.۰۹ در سال ۱۳۹۰ رسیده است. در مقابل در سال‌های اخیر با توجه به تورم که در بخش مسکن به وجود آمده نسبت به خانوارهای دارای واحد مسکونی استیجاری روند افزایشی داشته است.