همشهری محله_مژگان مهرابی:این مرکز درمانی ظاهر نونواری دارد و این نشان می‌دهد که بارها ساختمان آن مرمت شده‌است. فضای بیمارستان به رغم کوچک بودنش امکانات رفاهی مناسبی برای استفاده بیماران و همراهان آنها فراهم کرده‌است. فضای سبز چشمنوازی آن در قسمت جنوبی‌اش، فضای دلنوازی را برای استراحت همراهان بیماران به وجودآورده‌است.
جلو ساختمان مرکزی، سردیس مردی دیده می‌شود که متعلق به «مرحوم مهدی صبوحی» واقف بیمارستان است. بنای بیمارستان اوایل دهه ۴۰ پایه‌گذاری شده اما شکل‌گیری آن ماجرای جالبی دارد. در آن سال‌ها، مردی به نام «مهدی صبوحی» از تجار سرشناس تهران که در بازار از راه پوست‌فروشی کسب درآمده داشته، برای ساخت بیمارستان اقدام می‌کند.
مرحوم صبوحی با همه دارایی و ثروتی که خدا به او عطا کرده بود اما از داشتن نعمت اولاد محروم بود و همین او را ترغیب می‌کرد اموالش را در راه درست هزینه کند. از آنجاکه اراضی زیادی در خیابان فداییان اسلام داشته قطعه‌ای از آن را برای ساخت بیمارستان وقف می‌کند.
تا مدت‌ها کسی برای ساختش اقدام نمی‌کند و مرحوم صبوحی وجهی را که برای خرید اتومبیل کنار گذاشته بوده برای ساخت بیمارستان هدیه می‌کند. طراحی بنا را هم به دست استاد لرزاده از معماران به نام تهران می‌سپارد. در سال ۱۳۴۴ فاز اول بیمارستان به‌صورت کلینیک ساخته می‌شود.
سپس با توسعه این بیمارستان در سال ۱۳۶۲ ساختمان درمانی با ۳۰۰ تخت مصوب به‌طوررسمی افتتاح می‌شود. بیمارستان مهدیه تنها موقوفه مرحوم صبوحی نیست او در کنار این مرکز درمانی، مسجد مهدیه، دارالایتام و مدرسه علوم دینی را هم ساخته است. مزار این مرد بزرگ و خیّر در گوشه مسجدی در همسایگی بیمارستان قرار دارد.