از همان روزهای نخست، ناوگان حمل‌ونقل عمومی به عنوان یکی از کانون‌های آلوده معرفی شد و از مردم خواسته شد تا حد ممکن از تردد در شهر و استفاده از این ناوگان برای جابه‌جایی خودداری کنند. اما ضرورت این جابه‌جایی‌های هرروزه برای مردم به واسطه رفتن به محل کار، مراکز درمانی و... باعث شده تا سیاست‌های محدودکننده و تعطیلی ناوگان حالا جای خود را به سیاست همزیستی با کرونا دهد.
ناوگان اتوبوسرانی و تاکسیرانی از ابتدای کرونا تا به حال حتی یک روز هم تعطیل نشده، اما استفاده از آن برای شهروندان همراه با شرط و شروطی از جنس الزام استفاده از ماسک و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی شده است. هر چند فاصله‌گذاری اجتماعی در ناوگان حمل‌ونقل عمومی خود به یک شوخی بی‌مزه تبدیل شده است. راننده‌های اتوبوس از تهدید سلامتی‌شان هراس دارند و می‌گویند مردم هم در این شرایط به هیچوجه اصول بهداشتی را رعایت نمی‌کنند.
مصطفی یکی از راننده‌های اتوبوس در منطقه ۱۱ است. هرچند دورتادور کابین خود را با حفاظ‌های پلاستیکی پوشانده، اما باز هم می‌ترسد: «همان اوایل شیوع کرونا، مبتلا شدم. خیلی هم سخت بود. تقریبا ۲ ماه طول کشید تا توانستم روی پاهایم بایستم.»
از مردم گلایه دارد. از صحبت کردن‌های مدام در داخل اتوبوس به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل شیوع ویروس در ناوگان شلوغ حمل‌ونقل عمومی یاد می‌کند و می‌گوید: «متاسفانه مردم یا با گوشی‌های خود صحبت می‌کنند یا با یکدیگر. جالب است که در گفت‌وگوهای چندنفره دائم از عدم رعایت پروتکل‌ها گلایه می‌کنند، غافل از این‌که یکی از پروتکل‌ها همین منع گفت‌وگو در ناوگان حمل‌ونقل عمومی است.»
یکی دیگر از همکاران آقا مصطفی می‌گوید: «گلایه مردم از شلوغی اتوبوس‌ها در روزهای کرونایی بحق است، اما آیا نمی‌شود ما خودمان دلمان برای خودمان بسوزد؟ آیا نباید کمی سبک زندگی‌مان را در این ایام تغییر دهیم؟ اتوبوس‌ها و ناوگان حمل‌ونقل عمومی در ساعات اوج تردد مردم شلوغ هستند، بنابراین، می‌توان با کمی زودتر از خانه بیرون آمدن، هم از این حجم جمعیت در یک ساعت مشخص بکاهیم هم با سلامتی خود و راننده‌ها بازی نکنیم.»
جواد که حدود ۲۰ سال از خدمتش در ناوگان حمل‌ونقل عمومی می‌گذرد، می‌گوید: «از ابتدای کرونا تا الان، همه‌مان در محل کار حاضر بوده‌ایم و هر روز یکی از دوستانمان به بیماری مبتلا می‌شود. اما در تمام طول این یکسال یک نفر از این بخش نه تقدیر کرد نه به خدماتش اشاره‌ای داشت. در حالی که اگر یک روز، فقط یک روز، ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر تعطیل شود، زندگی همه مردم فلج می‌شود!»
او با بیان این‌که فعالان حوزه حمل‌ونقل و عمومی در جبهه کرونا هرگز دیده نشده‌اند، می‌گوید: «در دوران کرونا هیچ‌کس ما را درک نکرد، نه مسئولان، نه مردم، بلکه بیشترین بی‌احترامی‌ها را در این ایام به خاطر شلوغی اتوبوس‌ها از سوی شهروندان دیدیم!»
راننده‌های تاکسی هم این روزها گلایه‌های خود را دارند؛ از کاهش درآمد گرفته تا تهدید سلامتی‌شان. «حسین بهمنی» یکی از راننده‌های تاکسی، می‌گوید: «از ابتدای کرونا تا به حال، هر روز یک چالش جدید برای ما ایجاد می‌شود، از کاهش مسافر و افزایش روزهای تعطیل گرفته تا ابتلا به بیماری. درست است که برای جبران این عقب‌افتادگی‌ها وام کرونایی به رانندگان تاکسی تعلق می‌گیرد، اما با کدام درآمد قرار است اقساط این وام پرداخت شود؟»
او با اشاره به افزایش هزینه‌های خودرو و کاهش درآمد راننده‌های تاکسی در یک سال اخیر ادامه می‌دهد: «فعالان حوزه ناوگان حمل‌ونقل عمومی غریب‌ترین خدمت‌رسانان دوره کرونا بودند، فرقی با پزشک و پرستار و... به لحاظ قرار داشتن در محیط آلوده نداشتند، اما کسی این شرایط بد ما را ندید.»
در بخش تاکسیرانی هر چند تعداد مسافران کم و کرایه‌ها کمی افزایش یافت، اما همچنان کرونا از میان راننده‌های تاکسی قربانی می‌گیرد. «مرتضی ضامنی» مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی‌های شهری کشور، تعداد راننده‌های فوت‌شده در پی ابتلا به کرونا را ۹۱ نفر برمی‌شمارد و می‌گوید: «متاسفانه رانندگان تاکسی از اقشار در معرض خطر ابتلا به ویروس کرونا هستند، هرچند طرح الزام رعایت فاصله اجتماعی در تاکسی‌ها اجرایی شده است، اما در کنار این طرح رعایت پروتکل‌های بهداشتی و استفاده از ماسک برای راننده‌ها و مسافران الزامی است.»