اخترشناسان مدتها بر این گمان بودند که هسته‌های بسیار درخشان کهکشان‌های مارپیچی سایفرت(Seyfert)، انرژی خود را از راه مصرف کردن ماده سیاهچاله‌های خود تامین می کنند، اما هرگز نتوانستند کشف کنند که آنها در آغاز دقیقاً چه مقدار ماده داشتند.
یکی از نظریه‌های پیشرو می‌گوید ماده کهکشان های سایفرت طی برخوردی با کهکشان همسایه توزیع شده است، در نتیجه گازهای آن پرتحرک می‌شود و اگر در جنگ گرانش پیروز شود، مقدار بیشتری از ماده برای هسته خود می آورد.
وقتی اخترشناسان این کهکشانها را در نور مرئی می‌نگرند، مقدار کمی از جرم مشاهده شده را می توانند به عنوان مدرکی در تائید این نظریه ارائه دهند. اما در حال حاضر عکس جدیدی که با آرایه بسیار بزرگ تلسکوپهای رادیویی گرفته شده نشان می دهد که بیشتر جرمی که دیده می شود طی برخورد مداوم با کهکشان همسایه توزیع شده است.
به گزارش سایت نجوم، «چنگ یوکو»، دانشجوی دکترای دانشگاه ویریجینیا می گوید: آرایه بسیار بزرگ از آنچه واقعاً در این کهکشانها اتفاق می افتد پرده برداشته است. شکل و نحوه جایگیری گاز این کهکشانها آشکارا نشان می دهد که کهکشان همسایه مقداری از گاز را به سرعت به سمت خود می‌کشاند. این یکی از موارد بسیار جالب در تضاد بین تصاویر مرئی و تصاویر رادیویی است.
از دیگر اثرات برخورد کهکشانی، فرستاده شدن گاز و غبار به سمت سیاهچاله مرکز کهکشان است که باعث تولید انرژی می‌شود. تجمع ماده در سیاهچاله ها به قدری زیاد است که حتی نور هم نمی تواند از دام گرانش آن فرار کند. سیاهچاله ها در مرکز کهکشانها مستقر هستند و بسته به سرعت بلعیدن ماده، آنها را در طیف وسیعی از میزان فعالیت طبقه‌بندی می کنند.
سایفرتها در میانه این دسته جای دارند، در حالیکه اختروشها و بلازارها صدها بار پرتوانترند. اخترشناسان تعدادی از سایفرتها ر که قبلاً در نور مرئی رصد کرده بودند، انتخاب کردند، اما این بار آنها را در طول موج رادیویی که از اتمهای هیدروژن ساطع می شد بررسی کردند.
این بررسی نشان داد که ماده اکثر آنها طی برخورد با کهکشان همسایه توزیع شده است. «یاون تانگ» دانشجوی دکترای دانشگاه ملی تایوان می گوید: با مقایسه این تصاویر با نمونه آنها از کهکشان‌های غیر فعال در طول موج رادیویی، رابطه تنگاتنگ بین برخوردهای نزدیک و توان سیاهچاله ها در هسته نمایان شده است. درحال حاضر این بهترین سوخت برای کهکشان‌های سایفرت است.
«جرمی لیم» از آکادمی اخترفیزیک و اخترشناسی می‌گوید: نتایج ما نشان می‌دهد که گازهای هیدروژن ابزار قدرتمندی برای آزاد کردن نوع دیگری از برهمکنش گرانشی دیده نشدنی در بین کهکشان‌هاست و این خود پیشرفتی بزرگ در درک این اجرام است.