این تصویر شگفت انگیز، یک هنر فضایی است یا حیله ای که توسط فتوشاپ ایجاد شده است؟ اما این تصویری واقعی از کهکشانهای دوقلویی است که با یکدیگر در آسمان می رقصند و توسط تلسکوپ جنوبی جمینی در شیلی به دست آمده است. این دو کهکشان مارپیچی نسبتا یکسان، در سنبله قرار دارند و فاصله آنها از کهکشان راه شیری، ۹۰ میلیون سال نوری است.
NGC ۵۴۲۷ (پایین سمت چپ) و همدم جنوبی‌اش NGC ۵۴۲۶ در گیر و دار واکنش های آرام اما آشفته هستند. بر اساس یک نظریه، این کهکشان های دوقلو که دارای جرم و ساختار یکسان می‌باشند و با عنوان Arp۲۷۱ شناخته شده‌اند، به صورت غیر آشفته ظاهر شده‌اند.
اما مطالعات اخیر نشان داده است که کشش متقابل گرانش از ابتدا برای تکمیل و یا جلوگیری از تکامل ویژگی‌های قابل رویت شروع شده است.
به گزارش آسمان پارس این پل میان کهکشانی مانند یک منبع تغذیه عمل می کند و به کهکشانهای دوقلو اجازه می دهد تا گاز و غبار را در فاصله ۶۰۰۰۰ سال نوری با یکدیگر تقسیم کنند. شاید گاز های برخوردی موجب جلوه دادن انفجارات ستاره ای در هر کهکشان باشند. نواحی تشکیل ستاره و یا HII به صورت گره‌های زرد رنگ بسیار داغی ظاهر می شوند که الگوهای مارپیچی در هر کهکشان را رسم می کنند. نواحی HII در بسیاری از سیستم های مارپیچی مشهود می‌باشند اما در انواع غول پیکرشان مانند۵۴۲۶ NGC کنجکاوانه گره خورده اند و در بخشی از کهکشان که به NGC ۵۴۲۷ نزدیک است، فراوان تر می‌باشد. انفجارات ستاره‌ای حتی می توانند در فاصله پل ارتباطی کهکشان دیده شوند. تاثیرات گرانشی بین کهکشانها، زمانی نادر و غیر عادی بودند اما اکنون، کاملا مشهود می باشند. (به ویژه در جمعیت چگال خوشه‌های کهکشانی) و تصور می شود که نقش مهمی را در تکامل کهکشانها ایفا می کنند. ممکن است اکثر کهکشانها حداقل یک تاثیر متقابل گرانشی از زمان انفجار بزرگ در ۱۳ میلیارد سال پیش تاکنون داشته‌اند.
کهکشان راه شیری ما، به عنوان یک کهکشان مارپیچی، در واقع در حال رقصیدن با هردو کهکشان کوتوله ابرهای ماژلانی است و در آینده با کهکشان آندرومدا که در فاصله ۲.۶ میلیون سال نوری است همراه خواهد شد. سرانجام، عاقبت اینگونه برخوردها، شکل گیری یک کهکشان بیضوی بزرگ است.
