به گزارش همشهری آنلاین به نقل از لایوساینس لوئب در کتاب جدیدش با نام: «فرازمینی: نخستین نشانه حیات هوشمند در فراسوی زمین» که قرار است روز ۲۶ ژانویه (۷ بهمن) منتشر شود، چگونگی عوض شدن نظرش به این موضع غیرمعمول درباره یک جسم بین‌ستاره‌ای به نام «اوموآموآ» (Oumuamua) را توصیف می‌کند؛ اوموآموآ یک جسم شبیه سیگار برگ یا دیسک‌مانند است که در سال ۲۰۱۷ به سرعت از منظومه شمسی ما عبور کرد.
هنگامی که اوموآموآ در سال ۲۰۱۷ از نزدیکی خورشید گذشت، دانشمندان نتوانستند نگاهی دقیقی به آن بیندازند، چرا که با سرعت بسیار بالایی حرکت می‌کرد. اما حتی با وجود این مشکلات، رصدکنندگان متوجه چندین نابهنجاری در آن شدند. لوئب در سال ۲۰۱۸ مقاله‌ای منتشر کرد و این نظریه را مطرح کرد که بر اساس داده‌های به دست آمد بعید است چنین شیئی در طبیعت به وجود آید، یعنی جسمی به شکل یک دیسک پهن بسیار نازک که به سمت خورشید کشیده می‌شود و با سرعتی بیش از ۲۶ کیلومتر در فضای بین‌ستاره‌ای نسبت به خورشید حرکت می‌کند.
لوئب معتقد است این جسم یک «بادبان نوری» یا «بادبان فوتونی» (فضاپیمایی که از نیروی تابش خورشید که به آینه‌های بزرگ آن تابیده می‌شود، برای رانش استفاده می‌کند)- است که احتمالا یک تمدن بیگانه هوشمند آن را مانند یک زباله فضایی دور انداخته است. او مداوما در طول سال‌های بعد از نظرش دفاع کرده است، حتی با وجود اینکه جامعه علمی بزرگتر به این اجماع رسیده‌اند که این شیء احتمالا منشا طبیعی دارد.
لوئب در کتابش علاوه بر مطرح کردن نظرش درباره اوموآموآ به توضیح منشا طبیعی این جسم به عنوان نظر غالب در جامعه علمی پاسخ می‌دهد.
به گفته لوئب، اوموآموآ به علت شکل، درخشندگی و شیوه حرکتش نمی‌تواند منشا طبیعی داشته باشد و باید از یک تمدن فرازمینی منشا گرفته باشد.
از آنجایی که تصویر واضحی از این جسم به دست نیامده است، ستاره‌شناسان بر اساس نور منتشر شده از آن - هم شدت این نور هم سرعت درخشان و کم‌نور شدن در حال چرخش هر هفت تا هشت ساعت یکبارش- شکل و اندازه آن را حدس زده‌اند. تفاوت بسیار میان درخشنده‌ترین و کم‌نورترین بازتاب نور آفتاب از این روی این جسم مشاهده‌گران اولیه را به این نتیجه‌گیری رساند که آن درازای بسیار بیشتری نسبت به پهنایش دارد و درخشندگی‌اش فوق‌العاده زیاد است که به هیچکدام از سیارک‌ها یا ستاره‌های دنباله‌داری که در منظومه شمسی تا به حال دیده شده‌اند، مطابقت ندارد.
به گفته لوئب و سایر پژوهشگران این وضعیت دو امکان را مطرح می‌کند: یک جسم درخشان به شکل یک سیگار برگ باریک یا یک دیسک فوق‌العاده درخشان کوچکتر. پژوهش‌های بعدی نشان داد که احتمال شکل دیسک‌مانند بر اساس داده‌ها بیشتری محتمل است، گرچه دیدگاه رایج به شکل سیگار برگ‌مانند گرایش دارذ که توضیح ایجاد آن در طبیعت ساده‌تر است.
لوئب می‌گوید آخرین نابهنجاری و به نظر او مهمترین نابهنجاری این جسم این است که «ظاهرا با دور شدن از خورشید سرعت آن شتاب بیشتری می‌گیرد. یک صخره فضایی که فقط به علت جاذبه حرکت می‌کند، نباید چنین وضعیتی داشته باشد، گرچه ستاره‌های دنباله‌دار ممکن است اینگونه باشند.هنگامی که خورشید یک طرف ستاره دنباله‌دار را داغ می‌کند، گاز از سطح آن فوران می‌کند و مانند سوخت موجود در موتور یک موشک باعث بالابردن سرعت ستاره دنبال‌دار و حرکت آن به جهات جدید در فضا می‌شود.
اما تلسکوپ‌های دقیق متمرکز بر روی اوموآموآ دنباله گازی دورشونده‌ای را که در ستاره‌های دنباله‌دار معمول دیده می‌شود، در آن مشاهده نکردند. این مشاهده به همراه شکل احتمالی دیسک‌مانند این جسم بیانگر آن است که اموآموآ را خورشید به سوی خود می‌کشد.
به نظر لوئب این وسیله یا به اصطلاح «بادبان نوری» ممکن است عامدانه به سوی منظومه شمسی فرستاده نشده باشد. در عوض ممکن است زباله‌ای از یک تمدن باشد که شمار زیادی ماشین تولید می‌کند که پس از استفاده درون فضا رها می‌شوند- مشابه همان «زباله‌های فضایی» که در اطراف کره زمین وجود دارد.
برخی از دانشمندان در این سال‌ها توضیحات جایگزینی را هم برای نابهنجاری‌های اوموآموآ ارائه داده‌اند، از جمله اینکه این جسم یک «توده غبار فضایی» ساخته شده از موارد بسیارسبک پف‌کرده باشد که سبکی آنها در حدی است که مانند یک بادبان نوری بوسیله نور خورشید کشیده شوند. شاید این جسم یک ستاره دنباله‌دار ساخته‌شده از هیدروژن نسبتا خالص باشد که مولکول‌هایی آزاد می‌کند که برای تلسکوپ‌ها نادیدنی هستند.
به هر حال اینکه اوموآموآ واقعا چیست، رازی پیچیده باقی می‌ماند.