به گزارش همشهری آنلاین، ایسنا، بزرگترین و اصلی‌ترین مشکل کشورهای توسعه یافته و توسعه نیافته در بخش سلامت عمومی، نداشتن فعالیت بدنی است که به عنوان یک بیماری جهانی به رسمیت شناخته شده است.
محققان در پژوهشی تأثیر شش هفته بازی فوتبال در زمین‌های کوچک در برخی شاخص‌های وابسته به سلامت و طول تلومر مردان ۳۵ تا ۴۱ ساله را بررسی کرده‌اند.
در این پژوهش که توسط پژوهشگران دانشگاه تهران انجام شده، آمده است:«فوتبال با تاریخچه‌ای طولانی محبوب‌ترین رشته ورزشی در سرتاسر جهان است. به طور معمول بازی فوتبال در زمین‌های کوچک نسخه کوچک‌تری از بازی‌های رسمی تعریف می‌شود. این شیوه بازی در ده سال گذشته بسیار محبوب شده است.»
بر اساس آن چه در این مقاله بیان شده است تلومرها ساختارهای پیچیده‌ی ریبونوکلئیکی هستند که در انتهای کروموزم‌های خطی یوکاریوتی قرار گرفته‌اند. تلومرها اطلاعات ژنتیکی را حفظ کرده و از نوترکیبی، از هم پاشیدگی هسته و الحاق انتهای کروموزومی جلوگیری می‌کنند. طول تلومر ارثی است و با افزایش سن از طول آن کاسته می‌شود. کوتاه شدن تلومر ممکن است بر اثر عواملی که موجب استرس اکسایشی و التهاب می‌شود تشدید شود.
پنج علت تهدید سلامت مردان در کنار حوادث ترافیکی
محققان می‌گویند: در حال حاضر، شاید مهم‌ترین نشانگر زیستی پذیرفته شده که نشانه پیری در انسان است طول تلومرهای سلول‌های سفید خون یا تلومرهای لکوسیتی باشد. از آن جا که طول تلومرهای لکوسیتی شاخص شناخته شده‌ای از مرگ‌ومیر در انسان است، به تازگی افراد زیادی را به بررسی آثار تمرین های ورزشی بر طول تلومر علاقمند کرده است.
پژوهش حاضر، پژوهشی نیمه‌تجربی است که جامعه آماری آن را مردان ۳۵ تا ۴۱ ساله تشکیل داده‌اند در این پژوهش از نمونه در دسترس شامل ۱۸ بازیکن سابق تیم فوتبال شهرداری شهرستان قلعه گنج استان کرمان، بعد از یک دوره بی‌تمرینی، پس از تکمیل فرم رضایتنامه، سوابق پزشکی و با آگاهی کامل از نحوه اجرای کار جهت انجام پژوهش استفاده شد.۲۴ ساعت پیش از نخستین و ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی طول تلومر اندازه‌گیری شد.
نویسندگان این مقاله می‌گویند: پروتکل تمرینی شامل دو بخش بود. بخش اول ۲۰ دقیقه گرم کردن که مطابق با برنامه پیشنهادی فدراسیون جهانی فوتبال پیش از هر جلسه فعالیت انجام شد. بخش دوم شامل بازی فوتبال در زمین‌های کوچک بود که ابعاد زمین بازی مطابق با ابعاد استاندارد جهانی زمین فوتسال در نظر گرفته شد. تعداد نفرات هر تیم پنج بازیکن با احتساب دروازه‌بان بود. گروه آزمون به مدت شش هفته و در هر هفته، دو جلسه پروتکل تمرینی را اجرا کردند.
بر اساس آن چه در این مقاله آمده است، از ۱۸ فرد شرکت‌کننده در پژوهش، ۱۰ نفر گروه تمرینی این پژوهش توانستند در قالب دو تیم پنج نفره همه مراحل پژوهش را مطابق با پروتکل تمرینی به اتمام برسانند و هشت نفر آزمودنی‌های گروه کنترل بدون شرکت در پروتکل فقط در سنجش‌های پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند.
با بررسی شواهد و قرائن موجود می‌توان گفت هنگام فعالیت ورزشی، نوع فعالیت تاثیرات متفاوتی را بر بدن اعمال خواهد کرد و امکان دارد هر کدام از این شیوه‌های تمرینی با توجه به شدت و حجمشان مسیرهای پیام‌رسانی اثرگذار بر طول تلومر را دستخوش تغییر کنند و نتایج متفاوتی را رقم بزنند.
پژوهشگران بیان می‌کنند: مقدار چربی بدن بدون تاثیرگذاری در وزن آزمودنی‌ها دچار تغییر شد که در توجیه این موضوع می‌توان گفت ممکن است کاهش درصد چربی با افزایش حجم عضلانی همراه بوده که تغییری در وزن آزمودنی‌ها ایجاد نکرده است. از این رو می‌توان گفت از آن جا که طویل شدن طول تلومر ممکن است یک دهه به طول بیانجامد به نظر می‌رسد با بررسی و با در نظر گرفتن موارد دقیق یاد شده، پژوهش‌های آتی در یکی از مسیرهای مشخص یاد شده و در بازه زمانی طولانی‌تری انجام گیرد تا نتایج بهتری را رقم بزند. به طور کلی و با احتیاط می‌توان گفت شش هفته بازی فوتبال در زمین‌های کوچک می‌تواند سبب ارتقای فاکتورهای وابسته به سلامت مردان ۳۵ تا ۴۱ ساله شود.
این پژوهش توسط اکبر چمنی، عباسعلی گائینی، رضا نوری، محمدرضا کردی و سیروس چوبینه انجام شده است و در اولین شماره یازدهمین دوره مجله‌ی پژوهش‌های فیزیولوژی و مدیریت ورزشی منتشر شده است.