همشهری‌آنلاین - محمد سرابی: بچه‌های بازیگوش همه چیز را با دهان خود آزمایش می‌کنند و یک لحظه که از کودک غافل می‌شوید، ممکن است اتفاقی بیفتد. بیشتر خانواده‌ها خاطراتی از این اتفاق دارند و از بچه‌ای تعریف می‌کنند که ناگهان چیزی را به دهان گذاشته و بلعیده است.
اگر متوجه شدید که کودک «چیزی» را ناخواسته از گلو پایین داده است، باید به یک مرکز درمانی مراجعه کنید. این موارد می‌تواند راهنمای شما باشد.
1 - هیچ یک از اشیا بلعیده شده کوچک یا بزرگ را دست کم نگیرید. بلافاصله با تلفن اورژانس یا تلفن یکی از مراکز درمانی که می‌شناسید و تخصصی در این زمینه دارند، تماس بگیرید و اتفاق را شرح دهید. به احتمال زیاد اپراتور به شما خواهد گفت که به بیمارستان مراجعه کنید. به نسبت خطرناک بودن شی بلعیده شده مراکز درمانی تخصصی را انتخاب کنید.
2- خطرناک‌ترین اشیا آن‌هایی هستند که زوایای تیز دارند (میخ، سنجاق...) بزرگ هستند (سکه، کلید...) یا مواد شیمیایی دارند (باتری). بچه‌ها از باتری ساعت که کوچک است تا باتری‌های نیم‌قلمی کنترل تلویزیون را می‌بلعند. اسید معده اتصالات و پوشش باتری را از بین می‌برد و مواد شیمیایی و سمی درون آن به آرامی نشت می‌کنند. دکمه و تزیینات روی لباس و وسایل خانگی، سنگریزه و هر جسم دیگری توجه بچه‌ها را جلب می‌کند. بلعیدن تکه‌های پارچه یا الیافی شبیه دستمال کاغذی هم ممکن است خطرناک باشد زیرا در دستگاه گوارش به صورت گلوله در میاید. اشیایی که قطعات متحرک دارند بیشتر ممکن است درون معده یا روده گیر کنند. آهنربا، مخصوصا دو آهنربا یا یک آهنربا و یک تکه فلزی خطرناک هستند زیرا به هم می‌چسبند و ممکن است قسمتی از دیواره معده یا روده را «گاز بگیرد» و مخاط را زخمی و دچار خونریزی کند.
3 - کودک را از رفتن به بیمارستان و کاری که در آنجا خواهند کرد، نترسانید زیرا ممکن است باعث واکنش او و همکاری نکردن با درمانگران شود و کار را برای پزشک سخت‌تر می‌کند.
4 - بچه از چند ماهگی که می‌تواند اشیا را به دست بگیرد ممکن است هرچیزی را به سمت دهان ببرد. احتمال این اتفاق با بزرگ شدن او کم می‌شود ولی از بین نمی‌رود. بچه‌ها تا نوجوانی هم ممکن است اشیا را - حتی به عمد - بخورند. اگر از این اتفاق با خبر شدید، زمان را از دست ندهید. مراجعه سریع‌تر عوارض را کاهش می‌دهد. در بهترین حالت پزشک به شما خواهد گفت که خطر زیادی وجود ندارد و می‌توانید به خانه برگردید اما اگر دستگاه گوارش آسیب دیده باشد، زمان مراجعه اهمیت زیادی دارد.
5 - مایعات گاهی بیشتر از اشیا جامد خطر دارند. مواد پاک‌کننده و ضدعفونی کننده «سمی» محسوب می‌شوند و در صورت آشامیدن، به سرعت جذب بدن می‌شوند. در صورت امکان این گونه مایعات، را به مقدار کم خریداری و تا آخر مصرف کنید تا در خانه نگهداری نشوند.
6 - وقتی خانه را به مقصد بیمارستان ترک می‌کند کمی پول نقد، کارت بانکی با حداقل یک میلیون تومان موجودی و کارت شناسایی والدین به همراه شناسنامه و دفترچه بیمه بچه را بردارید. اگر فتوکپی‌های آن‌ها را هم با خود داشته باشید در مواردی مانند تشکیل پرونده موثر است. روند حذف دفترچه بیمه و مشکلات ناشی از بیماری کرونا، باعث شده است که اکنون فقط با شماره ملی کودک بتوان پذیرش را انجام داد ولی همراه داشتن دفترچه بیمه یا شناسنامه به تسهیل کارها و تشکیل پرونده کمک می‌کند. یک کیسه پلاستیکی دسته‌دار بزرگ با خود ببرید که بتوانید این مدارک را ساده‌تر حمل کند.
7 - دو زمان را دقیق به یاد بسپارید زیرا در بیمارستان از شما خواهند پرسید. ساعتی که بچه جسم خارجی را بلعیده و ساعتی که آخرین وعده غذایی را خورده است. هیچ خوردنی یا آشامیدنی دیگری هم به او ندهید. گاهی والدین سعی می‌کنند مایع تهوع آور، مسهل یا خنثی‌کننده به بچه بخورانند اما این کار فایده‌ای ندارد و گاهی باعث جذب سریع‌تر مایع سمی یا حرکت بیشتر جسم بلعیده شده می‌شود.
8 - نمونه چیزی را که کودک بلعیده است، با خودتان ببرید تا به دکتر نشان دهید. اگر اسباب‌بازی مشابهی وجود دارد یا بقیه قسمت شکسته‌شده‌ای وجود دارد که قابل بررسی است با خود به بیمارستان ببرید. اگر کودک مایع پاک کننده خورده است ظرف حاوی بقیه مایع و اگر قرص خورده است جعبه یا ورقه قرص را به دکتر نشان دهید. تشخیص پزشک با دیدن این اشیا بهتر می‌شود زیرا تصویر دقیقی از جسم بلعیده شده پیدا می‌کند.
9- در هنگام ترک کردن خانه مراقب قفل کردن در خانه باشید زیرا احتمال دزدی در این مواقع زیاد است. در اطراف بیمارستان‌ها جای پارک به سختی پیدا می‌شود و بعضی سارقان هم از عجله مراجعان استفاده می‌کنند و خودروهایی که به درستی قفل نشده باشند را می‌دزدند. احتمال سرقت کیف، گوشی تلفن همراه و اشیا گرانقیمت هم وجود دارد.
10 - وقتی به بیمارستان می‌رسید معمولا باید در صف «تریاژ» بایستید که اولویت رسیدگی بیماران را مشخص می‌کند. اگر بچه در شرایط خطرناکی قرار داشت یا بیهوش بود یا دل‌درد و خونریزی داشت بدون اینکه فضای بیمارستان را به هم بریزید، سریع به همه بگویید که چه اتفاقی افتاده است. معمولا کارکنان بیمارستان از نگهبان و صندوق‌دار تا پرستارها، شرایط شما را درک می‌کنند و احتمالا کار را جلو می‌اندازند. گاهی اوقات، ابتدا کودک را به بخش ویژه‌ای منتقل می‌کنند و بعد کار اداری پذیرش انجام می‌شود.
11- دربیمارستان کودکان باید دو نفر همراه بیمار باشند. یک نفر که کودک را به بخش‌های مختلف می‌برد و با پزشکان صحبت می‌کند است و یک نفر دیگر که کارهای اداری را انجام می‌دهد. بیشتر از دو نفر هم لازم نیست. در شرایط خاصی مانند انتشار بیماری کرونا، از بقیه همراهان خواسته می‌شود که ساختمان بیمارستان را ترک کنند. حضور آن‌ها هم کمکی به روند درمان نمی‌کند.
12- مرحله اول تشخیص، گرفتن عکس رادیولوژی است. اگر شی بلعیده شده هنوز درون معده باشد آندوسکوپی (دیدن درون معده با دوربینی که از راه دهان فرستاده می‌شود) انجام می‌شود. پس از آن «پزشک ارشد» تصمیم می‌گیرد که باید چه کاری انجام داد. اگر اشیا بلعیده شده زیاد، تیز یا سمی باشند احتمال جراحی زیاد است زیرا باقی‌ماندن آن‌ها باعث آسیب جدی خواهد شد.
13 - برای آندوسکوپی یا جراحی باید کودک را بیهوش کرد و هرچند ساعت که از زمان خوردن آخرین وعده غذایی بگذرد و معده خالی شود، این کار با ایمنی و دقت بیشتر انجام می‌شود. اگر بچه در این مدت غذا یا هرچیز دیگری خورده باشد، معده پر و کار پزشکان دشوار خواهد شد.
14 - امیدوار باشید و به خدا توکل کنید. معمولا اشیا بلعیده شده با آندوسکوپی یا جراحی بیرون می‌آیند یا با گذشت زمان دفع می‌شوند. بچه‌های کوچک از خطر کاری که کرده‌اند، آگاهی ندارند و این اتفاق را به عنوان یک ماجرای جالب به خاطر می‌سپرند.
رفتار و فکر خود را کنترل کنید و در مقابل فرزندتان الگوی مناسبی برای مقابله با شرایط بحرانی باشید.
شرح عکس‌ها: بعضی بیمارستان‌ها اشیایی که توسط بچه‌ها بلعیده و بعد در بیمارستان خارج شده است را برای مقاصد آموزشی نگهداری می‌کنند. این تصویری از مجموعه همین اشیا در بخش آندوسکوپی «مرکز طبی کودکان» است