به گزارش همشهری آنلاین، قدمت پخت شیرینی رشته خشکار در گیلان به بیش از ۳۰۰سال می‌رسد که برای نخستین بار در طاهرگوراب پخت شد. این شیرینی اغلب در ماه رمضان پخت می‌شود.
رئیس اداره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی صومعه سرا با بیان این مطلب خبر داد: با پیگیری‌های به عمل آمده موفق شدیم «مهارت سنتی تهیه رشته خشکار» را به نام شهرستان صومعه‌سرا (دهستان طاهرگوراب) در فهرست آثار ناملموس کشور ثبت کنیم.
علیرضا مهرگان اظهار کرد: رشته‌خشکار به قدری نام و آوازه پیدا کرده که هر سال از سوی اداره میراث فرهنگی شهرستان و جوانان طاهرگوراب، جشنواره‌ای برای این شیرینی سنتی برگزار می‌شد اما ۲ سال است که به دلیل شیوع ویروس کرونا کلیه جشنواره‌ها لغو شده.
وی با بیان اینکه میراث فرهنگی صومعه‌سرا در حال شناسایی آثار، سوغات و ظرفیت‌های دیگر این شهرستان برای ثبت است، تصریح کرد: هدف بعدی ما بعد از ثبت حلوای ضیابری و رشته خشکار طاهرگوراب، ثبت آش اباتری است.
در همین زمینه مسعود حلاج پور مدیر کل میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی گیلان به همشهری آنلاین گفت: با پیگیری‌های انجام شده توانستیم در نوروز امسال، حلوای ضیابری را نیز به نام سوغات این شهرستان در فهرست میراث ناملموس کشور ثبت ملی کنیم. پیش از این مهارت، فراوری سیاه شکر شهرستان صومعه‌سرا در فهرست میراث فرهنگی ناملموس کشور ثبت شده بود. در حال حاضر ظرفیت‌های دیگری در شهرستان برای ثبت در آثار ناملموس شناسایی شده که بزودی اطلاع رسانی می‌شود.
شیرینی سنتی رشته خشکار از آرد برنج، مغزگردو و هل سابیده شده، شکر و دارچین تهیه که بعد از سرخ کردن در روغن مصرف می‌شود. حلوا ضیابری نیز شیرینی محلی گیلان به شمار می‌رود و مواد به کار رفته در این حلوا، آرد شکر، مغزگردو، گل بنفشه، گل رُز محمدی، شوید و پونه است.