همشهری آنلاین: یکی از کمبودهای اساسی موسیقی ما عدم آشنایی اهل موسیقی با مباحث فلسفی و جامعه‌شناسی است چرا که موسیقی‌دانان اغلب در دنیای خود محدود مانده‌اند.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روابط عمومی فرهنگستان هنر محمدرضا شجریان که در نخستین جلسه گروه کاری مجموعه نشست‌های اصحاب هنر، ادب و اندیشه معاونت امور هنری و بین‌الملل فرهنگستان هنر شرکت کرده بود ضمن اعلام این مطلب گفت: اگر ذهن و روان موسیقیدان ما با مفاهیم فلسفی و مانند آن آشنا شده و آن‌را درک کند، موسیقی ما رشد قابل توجهی خواهد داشت و نوعی موسیقی پدید خواهد آمد که مبنای آن تفکر، اندیشه و اخلاق است.

او اضافه کرد هنر در خدمت اهدافی متعالی است و این قبیل نشست‌ها فرصتی است تا موسیقی‌دانان از مباحث اجتماعی و فلسفی و تحولات اندیشه‌ای آگاهی بیشتری یابند و در نتیجه تعالی بیشتری در کارشان مشاهده شود.

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از  روابط عمومی معاونت هنری فرهنگستان هنر این نشست به‌دنبال اولین نشست عمومی اصحاب هنر، ادب و اندیشه برگزار شد و هدف آن تعیین چارچوب کلی و تدوین روش‌های کاری برای تحقق ارتباطات و تعامل فعالان رشته‌های مختلف فرهنگی، هنری و فکری است.

محمدمهدی حیدریان معاون امور هنری و بین‌الملل فرهنگستان هنر در این خصوص اظهار داشت: برای بهبود بخشیدن به وضع هنر ضرورت دارد رشته‌هایی چون فلسفه، جامعه‌شناسی و روان‌شناسی با هنر در ارتباط باشند تا از این تعامل بتوان دریافت‌ها و فهم علوم انسانی را عمق بخشید و از طرف دیگر، هنر و ادبیات با بهره‌گیری از دانش این رشته‌ها، تعالی بیشتری بیابد.

 غلامحسین ابراهیمی دینانی استاد و پژوهشگر عرفان و فلسفه ضمن تأکید بر ضرورت چنین ارتباطی گفت: با نگاهی به زندگی بزرگان و پیشکسوتان فلسفه می‌بینیم که مثلا فیلسوفی مثل فارابی علاوه بر فلسفه، موسیقیدان، شاعر، فقیه، مورخ و سیاستمدار هم بوده است. همین طور است در مورد ابن سینا ولی در دوران جدید فاصله بین رشته‌ها ایجاد می‌شود و این‌ها از هم دور می‌افتند.

 او به تجربه خود اشاره کرد و گفت من چهل سال است که کارهای آقای شجریان را دنبال می‌کنم اما تا به امروز ایشان را ندیده بودم. اگر امکانی فراهم می‌شد تا ایشان از موسیقی بگویند و من از فلسفه، بی‌تردید حرف‌های تازه‌ای درباره فلسفه هنر می‌توانست مطرح شود که آشنایی با آنها بسیار هم ضروری است.

ضیا موحد در این زمینه اظهار داشت: متأسفانه فقدان ارتباط میان کسانی که در رشته‌های مختلف فعال هستند باعث می‌شود از یافته‌ها و تجربیات یکدیگر بی‌خبر باشند. وی به نمونه‌ای از آثار موسیقی اشاره کرد که چگونه به‌دلیل نا‌آشنایی با شعر، خطاهایی در اثر هنری روی داده است.

احمدرضا درویش به وضعیت فعلی سینما پرداخت و بیان کرد: در سینما با محدودیت مضامین روبرو هستیم و طبیعتاً این نشست‌ها و ارتباطات می‌تواند برای یک کارگردان دستاوردهای بسیاری داشته باشد. وی در ادامه افزود: دقیق شدن در مباحث جامعه‌شناسی، فلسفه و مانند اینها از سوی یک سینماگر به آنجا خواهد انجامید که فیلم‌های قدرتمندی ساخته شود.

داریوش مهرجویی با تأکید بر ضرورت تشکیل این نشست‌ها اظهار داشت: در ضرورت برگزاری این جلسات تردیدی نیست ولی بیش از همه باید شیوه‌های عملی پیشبرد اهداف این نشست‌ها را بررسی کنیم. آقای دکتر پاینده درباره کارهای من مطالبی نوشته‌اند که برای من جالب بود اما تاکنون نتوانسته بودم ایشان را ببینم که خوشبختانه در این جلسه فرصت دیدار پیش آمد و در مورد مطالب‌شان با هم سخن بگوئیم.

حسین پاینده نیز به نقد سنت‌های دانشگاهی پرداخت و گفت در دپارتمان ادبیات، نمی‌پذیرفتند که دانشجو رساله خود را در باره یک فیلم بگیرد. البته من سال‌هاست که کار آقای مهرجویی یا بیضایی را درس می‌دهم ولی این یک کار فردی است. در چنین فضایی، ایجاد چنین فرصتی بسیار مغتنم است و امیدوارم که این کار خوب تداوم یابد.

در این نشست، حاضران بر ضرورت این تعامل تأکید داشتند و برنامه‌هایی را برای استمرار و غنا بخشیدن به مباحث مطرح کردند. در پایان مقرر شد دبیرخانه‌، برنامه‌ریزی اجرایی و دقیق را برای استمرار و بهره‌وری بیشتر از نشست‌ها را تدوین کند.

در این نشست یوسف اباذری، غلامحسین ابراهیمی‌دینانی، محمد احصایی، محمود اسعدی، اسماعیل بنی‌اردلان، سید محمد بهشتی، شهرام پازوکی، حسین پاینده، نصرالله پورجوادی، رضا پورحسین،، محمدعلی حسین نژاد، محمدمهدی حیدریان، حسن خجسته، سیف‌الله داد،احمدرضا درویش، علی رامین، فریدون رحیم‌زاده، محمد سریر، احمد سمیعی، رضا سیدحسینی، محمدرضا شجریان، محمود عزیزی، ضیا موحد، محمدجواد غلامرضاکاشی، محسن گودرزی، علی‌اصغر محمدخانی، ضیا موحد، داریوش مهرجویی و ایرج نعیمایی حضور داشتند.