شنبه سوم مهر، ما در مدرسه برای شروع سال تحصیلی آنلاین می‌شویم و مدیر مدرسه سخنرانی خواهد کرد و چیزهایی درباره‌ی سال تحصیلی جدید خواهد گفت. من و دوستانم خوشحالیم که آنلاین درس می‌خوانیم و ناراحتیم که خیلی از بچه‌های کشور ما از امکانات آموزش آنلاین برخوردار نیستند. امیدوارم کرونا ما را تنها بگذارد و مدرسه‌ها باز شود.
دوم: هنوز کتاب‌های درسی بعضی منطقه‌ها آماده نیست. البته گفتند به‌زودی کتاب‌ها می‌رسند. تازه امسال دانش‌آموزان باید در سایت «پادا» ثبت‌نام می‌کردند تا کتاب درسی دریافت کنند. خب، این کار کمی قضیه را پیچیده کرد؛ به‌خصوص برای کودکان خانواده‌های مهاجر که امیدوارم برای آن‌ها هم در تهیه‌ی کتاب‌های درسی مشکلی نباشد و اگر هست، رفع شود.
بحث دیگر این بود که در افغانستان، مدارس از شنبه بازگشایی می‌شود. خبر بد این بود که دانش‌آموزان دختر، از کلاس هفتم به بعد اجازه‌ی ورود به مدرسه را ندارند که این موجی از نگرانی را ایجاد کرده است. امیدوارم این خبر درست نباشد و همه‌ی دانش‌آموزان دختر و پسر در سراسر دنیا بتوانند درس بخوانند.
سوم: در هفته‌ی دفاع‌مقدس هستیم. ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، حکومت بعث عراق به کشور ما و فرودگاه مهرآباد حمله کرد. البته قبل از آن، حملاتی را در مرزهای ایران و عراق شاهد بودیم. مردم ایران با تمام توان خود از کشور دفاع کردند.
حالا یک پیشنهاد دارم؛ در روزهای کرونا شاید امکان بازدید حضوری از موزه‌ی ملی انقلاب اسلامی و دفاع‌مقدس نباشد، اما می‌توانیم به‌شکل آنلاین و مجازی از این موزه دیدن کنیم. نشانی سایت موزه، iranrhdm.ir است.
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۴۰۰ - ۰۷:۴۳
طوبا ویسه: اول: حالا هیچ‌چیز شبیه چیز دیگری نیست. زندگی هم شبیه زندگی نیست. بعد از کرونا همه‌چیز تغییر کرده است. تفریحات ما، درس‌خواندن ما، خریدکردن و... مثل گذشته نیست. دیگر از هیچ‌چیز مثل قدیم، خوشحال و ناراحت نمی‌شویم.