این زیباترین و براق‌ترین سفینه ای است که بشر تا کنون ساخته است. این یک سفینه جنگی یا رزم ناو نیست؛ این سفینه فضایی براق، جذاب و باریک در واقع یک ماهواره مدارگرد است که با تحقیق در مورد میدان مغناطیسی سیاره ما، شکل ارجاعی یا هندسی زمین را با وضوح و دقت بی‌سابقه ترسیم می‌کند.
جستجوگر میدان مغناطیسی و وضعیت پایدار جریان بحر روز چهارشنبه 20 شهریور ساعت 16 و 21 دقیقه به فضا پرتاب شد. اما چرا شکل آن چنین براق است؟ به گفته مایکل فرهنگر مدیر سیستم: (GOCE) "به‌خاطر دنبال نمودن وظیفه‌اش، نه به‌خاطر زیبایی این گونه ساخته شده. اولأ به‌خاطر پرواز پائین و پرهیز از کشش هوا، بهترین شکل برای سفینه، طول باریک و طبعأ متناسب بودن آن در جهت پرواز می باشد".
سفینه فضایی 1 تنی و 5 متری ایسا با پرواز در مدار بسیار پائین (260 کیلومتر یا 161 مایل)، کشش اتموسفر بالایی زمین را تجربه می‌کند، به علاوه این گونه شکل صیقلی و باریک در کاهش اصطکاک سفینه کمک می‌کند. بخش اضافه شده به این شکل باریک، آرایه های خورشیدی آن است که به‌جای شکل بدترکیب و وصل بودن از دو پهلو، در امتداد بدنه وصل شده است. با اینکه شکل آن کمک می‌کند، اما سفینه گهگاهی برای بالا رفتن به مدارش به کمک نیاز خواهد داشت و دارای جدیدترین تکنولوژی انجن یا موتر آیونی است.
سفینه فضایی (GOCE) در یک مدار هماهنگ با خورشید قرار می‌گیرد. بدین معنی که همواره در برابر نور خورشید قرار گرفته و می تواند محیط گرم پایداری را برای سفینه فراهم کند.
تمام ابزار در امتداد محور بدنه سفینه نصب شده که باعث صافی بیشتر آن می‌گردد. در ضمن شش شتاب سنج بسیار حساس با تکنولوژی جدید برای اندازه‌گیری اجزای میدان مغناطیسی در امتداد هر سه محور آن نصب شده است.
اطلاعات یا داده‌های جمع آوری شده، نقشه بسیار هندسی واضحی از زمین و ناهنجاری‌های گرانشی را فراهم می‌سازد. این خود باعث افزایش اطلاعات و درک ما از ساختار درونی زمین می گردد و به مثابه یک ارجاع بسیار خوب اصلاح شده برای مطالعه اقیانوس و آب وهوا، تغییرات سطح اقیانوس‌ها، گردش یا دوران اقیانوس و پویایی کلاهک های یخی می‌باشد. قرار است درخواست های متعددی در ارتباط با فعالیت‌های هواشناسی، اقیانوس شناسی و ژئوفیک و همچنان برای زمین‌پیمایی و چگونگی وضع آن دریافت شود.