همشهری آنلاین _ مریم باقرپور: بخشی از این جمعیت را مهاجران افغانستانی تشکیل می‌دهند که در باغ‌ها و خانه‌های اجاره‌ای زندگی می‌کنند. به همین دلیل در ساعت‌های مختلف روز، کودکان بسیاری در حاشیه روددره و معابر این محدوده حضور دارند. برخی از این کودکان از داشتن امکاناتی مانند یک اسباب‌بازی محرومند. به همین دلیل‌سراهای محله سازمان آب و اندیشه با مشارکت خیران، برنامه‌ای را تدارک دیده‌اند تا علاوه بر برپایی جشن برای کودکان افغانستانی، هدایایی مانند اسباب‌بازی، نوشت‌افزار و لباس به آنها اهدا کنند. شادی این کودکان برای شرکت در این جشن را به تصویر کشیده‌ایم.
با مشارکت خیّران و اهالی محله‌های سازمان آب و اندیشه، هدایایی هم برای کودکان آماده شده است که در میان برنامه از سوی مدیران شهری ناحیه‌های ۲ و ۴ منطقه ۵ به آنها اهدا می‌شود. «حسین دلبری»، معاون اجتماعی و فرهنگی شهردار منطقه ۵، می‌گوید: «کودکان افغانستانی نیز جزئی از ساکنان منطقه ما هستند که نیاز به توجه دارند. این جشن بهانه کوچکی برای شادی آنها است.»
در مهربانی کردن، ایرانی و افغانستانی بودن معنی ندارد. «آریانا» ۶ ساله که به همراه خاله‌اش تعدادی وسیله بازی برای هدیه آورده است، وقتی می‌بیند که تعداد کودکان افغانستانی آنقدر زیاد شده که جایی برای نشستن ندارند، جمع و جورتر می‌نشیند تا به یک کودک افغانستانی هم جا بدهد، کودک معصومی که لباس مناسب و حتی کفش ندارد.
تعداد کودکان افغانستانی ساکن حاشیه روددره کن کم نیست. در هر خانه بیش از ۳ کودک زندگی می‌کند که محل بازی‌شان کوچه‌های محله یا روددره است. برخی هم در طول سال در باغ‌ها کار می‌کنند. خبر برپایی جشن چنان میان کودکان روددره دهان به دهان چرخید که هنوز دقایقی از جشن نگذشته است که صندلی‌ها پر از کودکان می‌شود.
پیش‌بینی برپایی جشن، ۲ ساعت بود. اما حضور و شادی کودکان به قدری بالا است که بیش از ۳ ساعت طول می‌کشد و در نهایت با برپایی مسابقه طناب‌کشی به پایان می‌رسد. هنگام بازگشت کودکان دست پر و شاد به خانه‌هایشان برمی‌گردند.
با آغاز جشن، صدای شادی بچه‌ها است که در محیط روددره به گوش می‌رسد. «نازنین» در حالی که خواهر ۲ ساله‌اش را به آغوش کشیده، به همراه خواهران و برادرانش به جشن آمده است. او می‌گوید: «با خانواده ۹ نفره‌مان در یکی از باغ‌ها زندگی می‌کنیم، کار من و خانواده‌ام در طول سال رسیدگی به باغ و چیدن انار، خرمالو، گردو و... است. برای نخستین بار است که در چنین جشنی شرکت می‌کنم و خیلی خوشحالم.»