همشهری آنلاین_ ابوذر چهل امیرانی: با اینکه پاکبان بود و وظیفه رفت و روب و نظافت کوچه‌ها و خیابان‌های محله را برعهده داشت، اما از کمبودها و مشکلات آن غافل نبود و سعی می‌کرد با اعلام آنها به مسئولان شهری، قدمی برای آبادانی بیشتر محله زمزم بردارد. همین دغدغه‌های آقا هاشم سبب شد تا پسرش «صداقت پورعباسی» برای پیگیری مشکلات و کمبودهای محله‌اش آستین بالا بزند و حالا ۱۵ سال است که به‌عنوان معتمد محله شناخته می‌شود، طوری که اهالی به اسمش قسم می‌خورند. با این هم‌محله‌ای، فعالیت‌هایش و مشکلاتی که ساکنان محله زمزم با آنها دست به گریبانند، آشنا می‌شویم.
در زیرگذر شماره ۳ خط آهن تهران‌ـ اهواز همدیگر را ملاقات می‌کنیم. هر چند دقیقه یکبار قطارهای مسافربری و باری از بالای سرمان رد می‌شوند و لرزه بر زمین و زمان می‌اندازند. انگار «صداقت پورعباسی» متوجه واهمه ما از این موضوع شده که می‌گوید: «یک بار کارشناسی به محله آوردیم تا میزان لرزه‌ای را که قطارها به زمین و خانه‌های اطراف خط آهن می‌اندازند بررسی کند. او به ما گفت با حرکت هر قطار از این خط، زمین لرزه‌ای حدوداً ۳ ریشتری در محله احساس می‌شود و می‌توان تأثیر آن را حتی در خانه‌هایی که ۱۵۰ متر از خط آهن فاصله دارند، احساس کرد.»
وی بزرگ‌ترین مشکل محله زمزم را وجود همین خط آهن می‌داند و معتقد است سررشته همه مشکلات و معضلات این محله به همین خط آهن برمی‌گردد: «بزرگراه شهید چراغی، مرز جنوبی منطقه ۱۷ است که آن را از منطقه ۱۹ جدا کرده است. این بزرگراه در قسمت جنوبی محله زمزم قرار دارد. ضلع شمالی این محله هم خط آهن تهران‌ـ اهواز است. در حقیقت محله زمزم بین این بزرگراه و خط آهن محاصره شده است. همین عامل منجر به جدایی این محله از محله‌های دیگر منطقه ۱۷ شده و دسترسی اهالی را دشوار کرده است. در کنار این موضوع، حریم خط آهن به پاتوق معتادان و کارتن‌خواب‌ها تبدیل شده و آسیب‌های اجتماعی متعددی به این محله تحمیل کرده است.
زیرگذرهایی هم که در این خط وجود دارد، پاتوق سارقان و هنجارشکنان هستند و اهالی را با چالش‌های زیادی مواجه کرده‌اند. همچنین این خط آهن سبب شده تا امکانات شهری در محله زمزم نسبت به محله‌های دیگر کمتر باشد و مسئولان توجه کمتری به آن کنند. البته این بی‌توجهی در دوره‌های مختلف بوده و به دوره فعلی یا خاصی مربوط نیست و موضوعی دیرینه است.»وی ادامه می‌دهد: «مسئولان شرکت راه‌آهن نه تنها توجهی به جابه‌جایی این خط آهن از بافت مسکونی نکرده‌اند، بلکه این روزها مشغول اضافه کردن یک خط آهن دیگر در اینجا هستند. به همین دلیل حدود ۶ متر به طول زیرگذرها نیز اضافه کرده و موجب بدتر شدن اوضاع شده‌اند.»
- امکانات افزایش می‌یابد اگر...
در خط آهن تهران‌ـ اهواز ۱۴ زیرگذر وجود دارد که ۳ زیرگذر سواره‌رو هستند و مابقی آنها فقط ظرفیت تردد اهالی با پای پیاده را دارند. پورعباسی معتقد است با چشم‌اندازی ۱۰ تا ۱۵ ساله می‌توان این خط آهن را جمع‌آوری و اقدام به راه‌اندازی خطوط راه‌آهن در زمین‌های بایر اطراف شهر برای تردد قطارها کرد. وی می‌گوید: «اگر چنین اتفاقی بیفتد، زمین‌های زیادی در این بخش از منطقه آزاد می‌شود و می‌توان در آن به ایجاد سرانه‌های مختلف پرداخت. محله‌های زمزم و زهتابی که کنار این خط آهن قرار دارند، از بسیاری امکانات شهری بی‌بهره‌اند و می‌توان مجموعه‌های فرهنگی، تفریحی، ورزشی و... در زمین‌های خط آهن تهران‌ـ اهواز ساخت.»
پورعباسی که به درخواست اهالی در انتخابات شورایاری شرکت کرده و اینک دبیر شورایاری محله زمزم است، در ادامه به فعالیت‌هایی اشاره می‌کند که در این محله انجام شده است. وی می‌گوید: «در چند ماه اخیر اقدامات خوبی در محله زمزم انجام شده که می‌توان به جوی‌های بدبو و تبدیل آنها به کانیو اشاره کرد.
این عملیات در بخش‌های زیادی از محله انجام شده و پیاده‌روسازی در ضلع شمالی و جنوبی خیابان زمزم (شهید غلامرضایی) درحال انجام است. آسفالت بخش‌هایی از خیابان شهید متین هم انجام شده و با پیگیری شورایاران، بوستان طلاییه ساخته و افتتاح شد. بوستان‌های معراج، هویزه، دانش و کوثر هم که در این محله قرار دارند، مناسب‌سازی و به زمین بازی کودکان مجهز شده‌اند. همچنین با پیگیری معتمدان محلی، جایگاه گاز خیابان شهید متین که حدود ۳ ماه به دلیل بدهی به اداره گاز تعطیل شده بود، بازگشایی شد. در همین مدت زمین چمن بوستان زمزم با مشارکت شورایاران محله‌های زهتابی و زمزم از پیمانکار گرفته و به اهالی واگذار شد تا به رایگان از آن استفاده کنند.»
بافت فرسوده، معضلی است که در این محله دیده می‌شود و به اعتقاد پورعباسی، لازم است فعالیت‌های بیشتری برای ترغیب مالکان به نوسازی خانه‌هایشان انجام شود.
- راه‌اندازی بازار کفش در محله
پدر پورعباسی از سال ۱۳۴۹ به‌عنوان نیروی خدماتی وارد شهرداری و سال ۱۳۷۴ بازنشسته شد. پورعباسی به پدر پاکبان خود افتخار می‌کند و معتقد است او نقش اساسی و مهمی در سرنوشتش داشته تا خود را وقف مردم کند. البته اعتقاد دارد گره‌های زیادی هم در کار و زندگی‌اش به وجود آمده بود که به دلیل دعای خیر مردم به راحتی باز شد. وی که متولد سال ۱۳۴۶ است، در کودکی همراه خانواده‌اش از شهرستان سراب به تهران مهاجرت کرد و در منطقه ۱۷ ساکن شد.
۳ فرزند دارد و دوست دارد آنها هم پا جای پای او و پدربزگشان بگذارند و برای رفاه و آسایش هم‌محله‌ای‌های خود قدم بردارند. به گفته او، ساکنان محله زمزم لایق بهترین‌ها هستند؛ چراکه افراد زحمتکش زیادی در آن زندگی می‌کنند که با وجود درآمد کم، همیشه در شرایط بحرانی به کمک همنوعان خود شتافته‌اند. وی که از سن کم برای کمک به معیشت خانواده‌اش وارد شغل کفاشی شده و اینک کارگاه تولید کفش دارد، می‌گوید: «محله زمزم نه تنها بورس کاشی و سرامیک است، بلکه بیش از ۱۰۰ کارگاه کفش دارد. مغازه‌دارها و شهروندان زیادی برای خرید کفش به این محله می‌آیند و مسئولان می‌توانند اینجا را به بورس کفش نیز تبدیل کنند. در این صورت درآمد زیادی برای کاسبان و نهادهای مختلف ایجاد می‌شود.»
- میراث پدرش را دنبال می‌کند
«داود محمدی» ۳۴ سال است که «صداقت پورعباسی» را می‌شناسد. می‌گوید: «او همانند پدرش پیگیر حل مشکلات اهالی است و در این راه از وقت و استراحت خود مایه می‌گذارد. مدام درحال سرکشی به کوچه و خیابان‌های محله زمزم است و نقاط ضعف و مشکلات را شناسایی و به مسئولان اداره‌های زیربط اعلام می‌کند. من هم مثل خیلی از ساکنان محله، هروقت با کمبود و مشکلی در محله مواجه شویم، سراغش می‌رویم و از او کمک می‌گیریم.»
- مشکلات زیادی با پیگیری او حل شده است
«عباس سلیمانی» می‌گوید: «پورعباسی نه تنها در محله، بلکه در مسجد قمربنی‌هاشم(ع) در خدمت مردم است.» وی ادامه می‌دهد: «بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با پورعباسی و پدرش آشنا شدم. پدرش هرکاری برای رفاه اهالی انجام می‌داد و پورعباسی هم مثل او بدون دریافت هیچ دستمزدی، این کارها را انجام می‌دهد. خوشبختانه در این سال‌ها مشکلات زیادی با پیگیری او حل شده و خبر دارم که برای آبادانی این محله هنوز هم در حال پیگیری است.»
- در خدمت مردم؛ از مدرسه تا حسینیه
«بقیه‌الله جعفری» که از نوجوانی با پورعباسی آشنا شده، می‌گوید: «او در مدرسه هم تلاش زیادی می‌کرد تا محل تحصیل ما عاری از مشکلات و کمبودها باشد. ورزشکار هم بود و در تیم فوتبال دخانیات تهران زیر نظر غلامحسین مظلومی ورزش می‌کرد. عضو هیأت امنای حسینیه امام سجاد(ع) هم هست و با اینکه خانه آنها آسانسور ندارد، ولی مدام از پله‌ها پایین می‌آید تا مردمی که به خانه‌اش می‌آیند مشکلات خود را مطرح کنند.»