توصیه دانشمندان، این است که از خوردن پیاز و سایر گیاهان خانواده سیر غفلت نکنید. پیاز از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک و دارای خواص بی‌شمار است.
پیاز خام دارای ویتامین(ث) فراوان و ویتامین های B، A و املاح معدنی از قبیل گوگرد، آهن، آهک، فسفر، پتاسیم، سدیم، ید، سیلیس، کلسیم، اینولین، صمغ و موم است.
پیازهای قرمز و زرد از غنی‌ترین منابع ترکیبات شیمیایی کوورستئین هستند. کوورستئین از مواد ضداکسید کننده و ضدالتهاب و ضمناً آرام بخش و مسکن است.
این گیاه همچنین حاوی ید است و در درمان گواتر تأثیر دارد. سیلیس موجود در پیاز نیز در نگهداری استخوان‌ها و رگ‌ها ضروری است.
این گیاه همچنین نقش مؤثری در سیستم گردش خون دارد؛ به این ترتیب که به پایین آوردن فشار خون کمک می‌کند و به دلیل دارابودن کوورستئین، با رادیکال های آزاد جنگیده و از بالارفتن LDL (کلسترول بد) جلوگیری کرده و در درمان تصلب شرایین بسیار کارآمد است.
پیاز در تنظیم قند خون بسیار مفید است و حاوی انسولین گیاهی است، بنابراین مصرف آن به افراد مبتلا به دیابت توصیه می شود. مصرف پیازهای قرمز نسبت به انواع بدون رنگ آن در اولویت قرار دارد.
این گیاه به دلیل مدرّ بودن، فواید بی‌شماری برای دستگاه ادراری داراست. این گیاه باعث کاهش اوره خون شده، به دفع سنگ‌های مجاری ادراری کمک می‌کند، در رفع ورم پروستات کارآمد است و از دیگر فواید آن برای سیستم ادراری، رفع احتباس ادرار و درمان التهاب مجاری ادراری است.
پیاز برای درمان عفونت مثانه و بیماری های کلیوی نیز توصیه می‌شود.در نسخ قدیمی به نقش پیاز در تسکین دردهای مفصلی اشاره شده است.توصیه کارشناسان به مبتلایان به بیماری آسم این است که در رژیم غذایی خود مرتباً از پیاز استفاده کنید.
پیاز حداقل دارای سه ترکیب شیمیایی ضد التهاب دارویی است که به عامل زیربنایی بیماری آسم یعنی به التهاب حمله می‌کند. این گیاه حاوی آنتی بیوتیک بوده، دارای خاصیت میکروب کشی قوی است و در درمان سرماخوردگی و سایر عفونت‌های میکروبی کارآمد است.
مصرف پیاز خام به کسانی که از مشکلات گوارشی نظیر زخم معده و اثنی عشر رنج می‌برند توصیه نمی‌شود؛ این افراد باید پیاز را به شکل پخته مصرف کنند.