به گزارش همشهری آنلاین، مهر به نقل از مدیکال نیوز تودی، تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری آلزایمر ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی است.
دانشمندان اخیراً با استفاده از مدل موش‌های آزمایشگاهی و رده‌های سلولی انسانی، روش‌های درمانی بالقوه‌ای را برای افراد دارای خطر ژنتیکی ابتلاء به بیماری آلزایمر بررسی کردند.
دکتر «مارینا سیروتا»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، می‌گوید: «ما بیان ژن بیماری آلزایمر را از طریق پایگاه داده داروهای مورد تأیید سازمان غذا و دارو بررسی کردیم تا ببینیم کدام ترکیبات ممکن است اثرات بیماری را به حالت عادی برگردانند.»
او توضیح داد: «در اینجا به طور خاص، ما با تمرکز بر افرادی که دارای ژنوتیپ APOE۴/۴ به عنوان نقطه شروع بیماری بودند، یک رویکرد پزشکی دقیق را در پیش گرفتیم.»
دکتر سیروتا در پایان گفت: «داروی Bumetanide یکی از بهترین موفقیت‌های ما با استفاده از این رویکرد محاسباتی بود، که ما را بر آن داشت تا این دارو را بیشتر بررسی کنیم.»
درمان جدیدی که می‌تواند به توقف آلزایمر کمک کند
در این مطالعه، محققان این فرضیه را مطرح کردند که داروهایی که تجلی ژن‌های بیان شده را در حالت‌های بیماری به حالت نرمال برمی گردانند، ممکن است در مقابله با این بیماری مفید باشند.
ابتدا دانشمندان ژنوتیپ APOE را انتخاب کردند. این ژن دارای بیشترین عامل خطر برای ابتلاء به بیماری آلزایمر دیرهنگام است.
سپس، نمونه‌های بافت مغز افراد مبتلا به آلزایمر را برای شناسایی نشانه‌های بیان ژن APOE، یعنی میزان روشن یا خاموش شدن ژن‌ها به دلیل حامل‌های ژنوتیپ APOE، آنالیز کردند.
در این مطالعه، بومتانید به عنوان یک نامزد مناسب برای برگرداندن حالات مرتبط با APOE۴ به سطوح طبیعی در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مشخص شد.
محققان مغز جوندگان را برای ایجاد علائم مشابه APOE۴ اصلاح ژنتیکی کردند و سپس حیوانات را با بومتانید درمان کردند.
با گذشت زمان، دانشمندان حیوانات اصلاح‌شده ژنتیکی را تحت آزمایش‌های یادگیری و رفتاری برای عملکردهای شناختی قرار دادند و نتایج مربوطه را یادداشت کردند.
محققان دریافتند که در مغز حیوانات اصلاح شده ژنتیکی، بومتانید به طور قابل توجهی ژن‌های امضاکننده APOE۴ را معکوس کرد.
آنها همچنین مشاهده کردند که در مغز این حیوانات، بومتانید تشکیل حافظه را بهبود می بخشد و توانایی نورون‌ها را برای پاسخ به محرک‌ها با سازماندهی مجدد عملکرد و اتصالات آنها بازیابی می‌کند. این فرآیندها به ترتیب به عنوان تحریک پذیری عصبی و انعطاف پذیری شناخته می‌شوند.
در نهایت آنها تأیید کردند موش‌هایی که در معرض درمان با بومتانید قرار گرفتند، نسبت به موش‌هایی که در معرض درمان بومتانید قرار نداشتند، به طور قابل توجهی شیوع کمتری از بیماری آلزایمر داشتند.
دانشمندان به این نتیجه رسیدند که داروی «بومتانید» ممکن است روزی به یک گزینه درمانی و پیشگیری بالقوه برای بیماری آلزایمر تبدیل شود.