به گزارش همشهری آنلاین، ادگار آلن پو شاعر در وضعیتی ناخوشایند پیدا شد؛ در حالی که در یک جوی آب دراز کشیده بود. او به مدت یک هفته ناپدید شده بود و کسی از او خبر نداشت. جوزف دبلیو واکر، خبرنگار روزنامه سان بالتیمور با بدن نیمه جان او برخورد کرد و با عجله یکی از دوستان پو به نام جوزف اسنودگراس را خبر کرد؛ سردبیر مجله‌ای که ظاهرا آموزش پزشکی نیز داشت. پو هوشیاریش را از دست داد و هرگز نتوانست به طور کامل آنچه را که اتفاق افتاده بود توضیح دهد. به نظر می‌رسید که او دچار توهم شده است و بیهوده چیزهایی زمزمه می‌کرد و هذیان‌هایی بر زبان می‌آورد. او چهار روز بعد درگذشت.
در ۲۷ سپتامبر - تقریبا یک هفته قبل - پو ریچموند ویرجینیا را به مقصد فیلادلفیا ترک کرد تا مجموعه‌ای از شعرها را برای خانم سنت لئون لود، چهره‌ای نه چندان مشهور در شعر آمریکایی در آن زمان ویرایش کند. وقتی واکر، پو را در بیرون از محل رای‌گیری در آشفتگی هذیان‌آور یافت، این اولین باری بود که کسی از زمان خروج او از ریچموند در مورد این شاعر چیزی شنیده یا او را دیده بود. پو هرگز به فیلادلفیا نرسید تا به کار ویرایش خود بپردازد. او هرگز نتوانست به نیویورک، جایی که در آن زندگی می‌کرد، برگردد تا عمه خود را برای عروسی قریب‌الوقوع خود تا ریچموند همراهی کند. پو دیگر هرگز نمی‌توانست بالتیمور را ترک کند، جایی که در اوایل قرن نوزدهم کار خود را آنجا آغاز کرد، و در فاصله پیدا شدن تا مرگش در ۷ اکتبر، او هرگز هوشیاری کافی برای توضیح اتفاقات به دست نیاورد. او را پیدا کرده بودند، با لباس‌های کثیفی که مال خودش نبود. پو روزهای پایانی خود را در میان حملات هذیان و توهمات بصری در حال مرگ گذراند. شب قبل از مرگش، به گفته پزشک معالجش، دکتر جان جی موران، پو بارها و بارها «رینولدز» را صدا زد - شخصیتی که تا به امروز یک راز باقی مانده است.
ادگار آلن پو، مردی سراسر راز و معما، آخرین راز را هم با مرگ خود برای ما باقی گذاشت. آیا آن وضعیت به دلیل مصرف الکل بود؟ پای مواد مخدر در میان بود؟ چرا به نظر می‌رسید که او تا حدی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته است؟
یکی از نظریه‌های رایج این است که نویسنده محبوب قربانی تقلب در انتخابات شده بود. در قرن نوزدهم در امریکا، یک روش کاملا غیرقانونی اما ظاهرا بسیار رایج از تقلب در رای‌دهی وجود داشت که در آن گروه‌هایی، مردم را می‌دزدیدند، به طرز بسیار آسیب‌زننده‌ای به آنها نوشیدنی‌های الکلی می‌خوراندند و مجبورشان می‌کردند که به فرد مورد نظرشان رای دهند. (آنها برای هر جلسه رای‌گیری کت‌ها را عوض می‌کردند و لباس‌های سبک دیگری به تن می‌کردند؛ شاید هم با یکی از آن ماسک‌های عینک و سبیل برمی‌گشتند. به هر حال نیمه قرن نوزدهم بود!) در آن زمان باندها به راحتی آرا را دستکاری می‌کردند: لیست رای‌دهندگان و ثبت نام اولیه در دهه ۱۸۰۰ به سختی قابل ردیابی بود و رای، اصلا خصوصی نبود. قبل از شروع انتخابات، رای‌دهندگان برگه‌های رای‌گیری کاملا قابل مشاهده و دارای برچسب برای یک نامزد جمع‌آوری می‌کردند، در صف می‌ایستادند و برگه‌های خود را به مامور رای‌گیری در محل اخذ آرای محلی خود می‌دادند. اغلب، تشخیص اینکه به چه کسی کی و کجا رای داده شده است، غیرممکن بود و برخی از کاندیداها اعضای باندها را به عنوان مامورهای رای برای نظارت بر انتخابات استخدام می‌کردند.
این مسئله می‌تواند وضعیت نزار و البته سر جا نبودن هوش و حواس آلن پو قبل از مرگ را توضیح دهد، اما همچنان این تئوری، در حد شایعه و نظریه‌ای برای مرگ مرموز او است. برای مرگ او نظریات گوناگون دیگری هم وجود دارد، از جمله آنفولانزای کشنده و قتل توسط قاتلی ناشناس. اما این تئوری، برای مرگ یکی از تاثیرگذارترین نویسندگان ادبیات انگلیسی از قرن نوزدهم تا امروز، بسیار تراژیک است.
منبع: مجله اسمیتسونیان، لیت‌هاب.