به گزارش همشهری‌آنلاین، در مسابقه‌ای که مجموع شوت‌های داخل چارچوبش صفر بود، دو تیم مدعی فوتبال ایران به تساوی بدون گل رسیدند. آن یک ضربه در چارچوبی که در پخش تلویزیونی بازی اعلام شد هم توسط تیم مدافع و به اشتباه نواخته شد که این ضربات در آنالیزهای فوتبال ضربه در چارچوب محاسبه نمی‌شوند! در روزهایی که تساوی بدون گل تکراری‌ترین نتیجه در لیگ برتر ایران است، دیگر کسی از رقم خوردن این نتیجه تعجب نمی‌کند. ۶ مسابقه از ۷ مسابقه اخیری که در این لیگ برگزارشده با تساوی بدون گل به پایان رسیده اما طبیعتا از دو تیمی که بیشترین ادعا را در این رقابت‌ها دارند و مربیان و مدیران آنها دائما برای یکدیگر شاخ‌وشانه می‌کشند توقع بیشتری هست. همین دو روز قبل سرمربی استقلال پیش از بازی گفته بود «تیم من بهترین تیم ایران است» و مدیر پرسپولیس هم به همتای استقلالی‌اش گوشزد کرده بود که «شما تیم دوم تهران هستید». پس اجازه بدهید از بهترین تیم ایران و تیم اول تهران توقع بیشتری داشته باشیم!
ژست گلزنی، ژست مربیگری
در نیمه اول بازی دیروز استقلال بهتر از حریفش بود و در نیمه دوم این پرسپولیس بود که بهتر از حریف ظاهر شد. این بهتر بودن البته به‌معنای یک بازی درخشان نیست، بهتر بودن صرفا در این حد که توپ را زودتر از کنترل حریف دربیاوری، کمی با آن توپ‌بازی کنی و دوباره به‌دست حریف بسپاری. پرس استقلال در نیمه اول و چیرگی این تیم بر حریفش البته به یکی دو موقعیت هم منجر شد اما مهاجم محبوب فرهاد مجیدی باز هم نشان داد ضعیف‌ترین مهاجم حال حاضر این تیم است. بازی رودی ژستد در خط حمله به شکلی است که همه حریفان استقلال می‌توانند به کلین‌شیت در مقابل این تیم امیدوار باشند. او دیشب ۸۸ دقیقه در زمین دوام آورد تا ارسلان مطهری که داربی‌بازترین مهاجم حال حاضر آبی‌هاست تازه در این دقیقه عجیب با سگرمه‌های درهم به زمین بیاید. فرهاد مجیدی هم همچنان معترض به اشتباهات داوران است و کاملا غافل از اشتباهات خود و دستیار خارجی‌اش.
این جوان‌ها را آزاد کنید
در سپاه روبه‌رو، وضعیت یحیی گل‌محمدی هم دست‌کمی از کادر فنی رقیب نداشت. مجیدی لااقل در دقایقی از نیمه اول که تیمش بالا بازی می‌کرد و پرسپولیس را در زمین خودش حبس کرده بود، شمه‌هایی از شهامت و ریسک‌پذیری را به نمایش گذاشت. یحیی اما همان مربی ترسوی داربی‌های گذشته بود. بعد از یک نیمه ناامیدکننده از پرسپولیس، بهترین نمایش این تیم در دقایق ۶۰ تا ۷۰ ارائه شد. قرمزها یکی دو حرکت ترکیبی انجام دادند و فشار حملات‌شان کم‌کم داشت به حدی می‌رسید که خط دفاع آبی‌ها را تسلیم کند. دقایق ۶۵ تا ۷۰ مسابقه بهترین زمان ممکن برای به میدان رفتن مهدی عبدی و افزایش فشار روی دروازه حسینی بود. اما یحیی در این دقایق چه کرد؟ روی یک اشتباه داوری در کنار خط طولی، همراه بازیکنانش شد و دقایق زیادی بازی را متوقف کرد تا توفان حملات پرسپولیس بخوابد! مسابقه در دقیقه ۷۵ عملا تمام شد و یحیی تازه دو سه دقیقه بعد عبدی زبان‌بسته را به زمین فرستاد. انصافا یک نفر باید پیدا شود، سند بگذارد، و ارسلان و عبدی را از اسارت فرهاد و یحیی بیرون بیاورد. شاید آمار گلزنی در لیگ ایران هم کمی اوج بگیرد.
از داور بازی هم غافل نشویم که یک‌بار دیگر تخصص همیشگی‌اش را به رخ کشید. موعود بنیادی‌فر متخصص جنجالی کردن بازی‌هایی است که هیچ جنجالی در آنها دیده نمی‌شود! او در یکی از آرام‌ترین داربی‌های تهران که تا دقیقه ۷۰ هیچ درگیری خاصی نداشت ناگهان تصمیم گرفت از خطای مسلم روی عالیشاه بگذرد و حتی توصیه کمک‌های خودش را هم نپذیرد. بعد از این صحنه دیگر موعود، موعود سابق نشد. او با تمرکز به‌هم‌ریخته به قضاوت بازی ادامه داد و در صحنه مشکوک دقیقه ۸۷ هم نتوانست تصمیم درستی بگیرد. بنیادی‌فر که دفعات لمس توپش از برخی بازیکنان بیشتر بود(!) داربی ۹۷ را بد تمام کرد. هر چند اشتباه او، توجیهی برای نتیجه نگرفتن هیچ تیمی نیست. فرهاد مجیدی که همواره به داوران معترض است و دیروز این کار را خیلی زودتر از موعد هم آغاز کرده بود، آن‌قدر که از داوران توقع دارد از مهاجمان تیمش توقع گلزنی ندارد! او دیروز روی صحنه آفساید نیمه اول گفت «اگر آفساید بود خداحافظی می‌کنم» و بعدا همه دیدند که واقعا آفساید بود. کاش علاوه بر مجیدی، سرمربی حریف، داور خطاکار و مدیران سبک‌سر دو تیم هم قول خداحافظی می‌دادند و این بار برخلاف همیشه همه با هم سر قول‌شان می‌ماندند. مثلا هر مربی و هر مدیر دیگری به جای اینها بنشیند، تعداد موقعیت‌های گل در داربی تهران کمتر از صفر خواهد شد!؟