همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
بازی پرسپولیس و استقلال آنقدر بد و ضعیف بود که با توجیهات سرمربیان ۲ تیم و تلاش آنها برای «استاندارد نمایی» این مسابقه هم تطهیر نخواهد شد. این بدترین نمایشی بود که می‌شد از مطرح‌ترین تیم‌های ایران دید؛ چیزی شبیه یک ویترین محقر و تاریک برای لیگ برتر. اینکه چرا این مسابقه اینقدر زشت و دوست‌نداشتنی از آب درآمد، عوامل زیادی دارد که می‌توان تعدادی از آنها را مرور کرد.
ترس یحیی
حالا دیگر همه می‌دانند که دست و دل یحیی گل‌محمدی در مسابقات بزرگ و مخصوصا داربی تهران حسابی می‌لرزد و او از ترس باخت و ناکامی، بخشی از پتانسیل تیمش را به‌دست خودش می‌سوزاند. این اتفاق در داربی شماره ۹۷ هم رخ داد؛ جایی که یحیی گل‌محمدی با یک مهاجم بازی کرد و مهدی عبدی «داربی‌باز» را تنها در ۱۵ دقیقه پایانی به میدان فرستاد؛ آن هم تازه به جای تک‌مهاجم قبلی تیم یعنی عیسی آل‌کثیر. در بحث موازنه قوا به جرأت می‌توان گفت پرسپولیس نسبت به استقلال تیم پرمهره‌تری داشت. آن طرف وریا غفوری به‌عنوان یکی از معدود ستارگان اثرگذار استقلال به این بازی نرسیده بود، اما این طرف امثال کامیابی‌نیا، ترابی، آقایی، عالیشاه، امیری، عیسی و عبدی شرایط اثرگذاری بر بازی را داشتند. یحیی اما از ترس باخت از این پتانسیل استفاده نکرد. چیزی نمانده بود او تاوان این هراس بی‌مورد را با دریافت گل در دقایق پایانی بدهد، اما خوش‌شانس بود که در صحنه برخورد فرشاد فرجی با رودی ژستد، داور بازی اعتقادی به پنالتی نداشت.
ناشی‌گری فرهاد
فرهاد مجیدی از نظر خودش مربی بسیار خوبی است و رسما هم می‌گوید بهترین تیم ایران را ساخته. در این مورد کاری از دست ما بر نمی‌آید، جز اینکه به عقیده سرمربی استقلال احترام بگذاریم. با این حال نمایش استقلال در این مسابقه ابهامات مهمی داشت که نمی‌توان به سادگی از کنار آنها عبور کرد. به‌عنوان مثال عدم‌استفاده از ۲ مهاجم زهردار استقلال در این بازی جای سؤال دارد. امین قاسمی‌نژاد اصلا به میدان نیامد و ارسلان مطهری هم به شکلی عجیب در دقیقه ۹۰ فرصت حضور در زمین را پیدا کرد. روشن نیست بازیکنی که در دقیقه ۹۰ وارد بازی می‌شود قرار است چه کاری انجام بدهد. این در حالی است که مطهری با سابقه ۳ بار گلزنی در داربی، از انگیزه و اعتمادبه‌نفس خوبی برخوردار بود و حضورش در زمین می‌توانست برای مدافعان پرسپولیس بار روانی ایجاد کند. فرهاد اما از این ظرفیت استفاده نکرد. به علاوه کم‌کم مشخص می‌شود تیمی که مجیدی بسته نقاط ضعف زیادی دارد و همگون و زهردار نیست. حالا فرهاد می‌تواند همه‌چیز را گردن داوران بیندازد، اما ۵ مساوی پشت سر هم و سوزاندن ۱۰ امتیاز، حتما دلایل فنی هم دارد.
مدیران پرهیاهو
بخشی از گناه زشت شدن این داربی را هم باید پای مدیران ۲ باشگاه نوشت. آن مجادله زشت و غیرضروری، هیج نتیجه‌ای نداشت غیراز اینکه استرس و نگرانی را نزد بازیکنان افزایش داد. ترس از باخت، معمولا یکی از عوامل زیبا نشدن داربی‌هاست؛ حالا شما فکر کنید قبل از این مسابقه آخر، مصطفی آجورلو و مجید صدری هم آنطور از خجالت هم درآمدند. وقتی مدیرعامل استقلال به بازیکنانش می‌گوید: «بروید داخل زمین و نشان بدهید تیم اول تهران هستید، نه تیم دوم»، طبیعی است که بازیکنان نگرانی بیشتری بابت شکست احتمالی پیدا کنند. وقتی اضطراب‌زایی از راس هرم شروع می‌شود، فقط باید افسوس خورد.
بازیکنان معمولی
اجازه بدهید در این بخش اسم نیاوریم، چون ممکن است موجب ناراحتی برخی بازیکنان شود. با این حال واقعیت آن است که چه پرسپولیس و چه استقلال به شکلی کم‌سابقه پر شده‌اند از بازیکنان متوسط و معمولی. زمانی عامل زیبایی این داربی، ستاره‌هایی مثل مهدی طارمی، احمد نوراللهی، علی علیپور، مهدی قائدی، کاوه رضایی، فرشید اسماعیلی و... بودند، اما خیلی از نفراتی که عصر شنبه در این فستیوال کسالت بار شرکت کردند، اصلا قابل مقایسه به آنها نیستند.
نظر شما