تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۳۸۷ - ۰۸:۰۰

آیدا ابوترابی: المپیاد شیمی امسال با شرکت 270 دانش‌آموز در بوداپست مجارستان برگزار شد و اعضای تیم ایران توانستند در بین 67کشور جهان، رتبه ششم را به دست بیاورند.

«پدرام بخشایی» که در تهران زندگی می‌کند و 18 سال دارد، یکی از اعضای تیم المپیاد شیمی کشورمان بود که در این المپیاد مدال برنز گرفت. پدرام عاشق شیمی و فوتبال است، اما با درس هندسه رابطه خوبی ندارد. بهتر است گفت و گوی زیر را بخوانید و خودتان بیشتر با او آشنا شوید!

  •    چطور شد که به شیمی علاقه‌مند شدی؟

   در مدرسه ما کلاس‌های فوق‌برنامه شیمی برگزار می‌شد، من در آن کلاس‌ها شرکت کردم و به شیمی علاقه‌مند شدم. بعد از آن، مطالعه کتاب‌های شیمی باعث شد تا علاقه‌ام بیشتر شود و به طور جدی‌تر آن را دنبال کنم.

  •    در شیمی چه چیزی وجود دارد که برای تو جالب است؟

   به نظر من  تا  کسی شیمی را نخوانده باشد، نمی‌تواند جذابیت آن را درک کند! ولی می‌توانم کاربردهای زیاد شیمی در زندگی را به عنوان یکی از نکته‌های جالب آن بیان کنم.

  •    مثلاً چه کاربردهایی؟

   شاید به جرات بتوان گفت که تمام دنیای اطراف ما و حتی بدن همه موجودات زنده
 بر اساس واکنش‌های شیمیایی کار می‌کنند.

  •    خاطره جالبی از این مسابقه‌ها داری؟

   حضور در چنین مسابقه‌ای خودش جالب‌ترین خاطره است، ولی می‌توانم از بازی فوتبالی که شب قبل از امتحان تئوری اتفاق افتاد، به عنوان یک خاطره جالب یاد کنم!

  •    بازی فوتبال؟! بین چه تیم‌هایی؟

   در جریان مسابقه‌های علمی، بازی‌های فوتبال برگزار می‌شد که در آن 16 تیم در 4 گروه شرکت داشتند و اعضای آنها هم نوجوان‌هایی از سراسر دنیا بودند. نحوه برگزاری مسابقه‌ها مثل جام جهانی بود و ما با قرعه کشی و به صورت ضربدری بازی می‌کردیم.

  •    تو هم بازی می کردی؟

   بله، من و یکی از دوستانم در یکی از تیم‌ها بازی می‌کردیم که تیم ما در نیمه نهایی حذف شد!

  •    گل هم زدی؟

   نه! آخر من دروازه‌بان بودم!

  •    به جز مسابقه فوتبال، چیز دیگری در این المپیاد بود که برایت جالب باشد؟!

   بله، این که همه تیم ایران را به‌عنوان یکی از تیم‌های قوی می‌شناختند.

  •    مشوق اصلی تو در این راه چه کسی بود؟

   مشوق های اصلی من پدر و مادر و معلمم بوده‌اند که همیشه ممنون آنها هستم. چون بدون کمک آنها نمی‌توانستم به موفقیت برسم.

  •    تصمیم داری در دانشگاه چه رشته‌ای را دنبال کنی؟

   می‌خواهم در رشته دندانپزشکی ادامه تحصیل بدهم.

  •    چه گرایشی از شیمی را بیشتر دوست داری؟

   از بین 4 گرایش شیمی، به گرایش شیمی تجزیه علاقه بیشتری دارم.

  •    بقیه گرایش‌های شیمی چه هستند؟

   شیمی فیزیک، شیمی معدنی، شیمی آلی. اینها شاخه‌های اصلی شیمی هستند که البته هر کدامشان به زیرگروه‌هایی تقسیم می‌شوند.

  •    زمان‌های فراغت را چه کار می‌کنی؟ بیشتر اهل کامپیوتر و مطالعه هستی و یا به سینما و گردش هم می‌روی؟

   بیشتر وقت  آزادم  را به گردش و تفریح با دوستانم می‌گذرانم. پای کامپیوتر هم کم و بیش هستم. البته در این میان کتاب‌های مورد علاقه‌ام را هم مطالعه می‌کنم.

اعضای تیم المپیاد شیمی با مربی هایشان؛ پدرام نفر دوم از سمت چپ است

  •    برنامه‌های تلویزیون چطور؟ چقدر از وقتت را به آنها اختصاص می‌دهی؟

   اگر برنامه جالبی باشد نگاه می‌کنم. البته برنامه‌های فوتبال را حتما می‌بینم، ولی در کل وقت زیادی را به تلویزیون اختصاص نمی‌دهم.

  •    به نظر می‌رسد طرفدار پر و پا قرص فوتبال باشی، نه؟!

   بله، تقریبا!

  •    تیم مورد علاقه‌ات؟

   در بین تیم‌های داخلی به ... و از تیم‌های خارجی  به رئال‌مادرید علاقه دارم.

  •    در چه درسی ضعیف هستی و یا آن را دوست نداری؟

   هندسه. کمترین نمره‌ای که تا به حال گرفته‌ام در این درس بود.

  • چه نمره‌ای؟

   3!

  •    یکی از آرزوهایت را بگو!

   دوست دارم به جایی برسم که باعث سرافرازی کشور و خانواده‌ام شوم.

  •    دانش‌آموزان زیادی را می‌شناسم که از درس شیمی خیلی خوششان نمی‌آید، به نظر تو علت این موضوع چیست؟

   به نظر من چون شیمی در دبیرستان با یکی از مبحث‌های سخت آغاز می‌شود و این بخش در کتاب به صورت یک مبحث حفظی آمده است، باعث می‌شود که دانش‌آموزان از همان اول از شیمی زده شوند.

  •    این که آدم در یک مسابقه جهانی مدال کسب کند، افتخار بزرگی است،  زمان دریافت مدال چه احساسی داشتی؟

   از یک طرف خوشحال بودم، چون مدال گرفتم و از  طرف دیگر ناراحت، چون مدالی را که می‌خواستم نگرفته بودم.

  •    به نظر تو چطور می‌توان در زندگی موفق بود؟

   همیشه تلاش کنیم و در راه رسیدن به هدف خسته و ناامید نشویم. به نظر من هر چیزی با تلاش زیاد به دست می‌آید و هر کس باید  راهی را که فکر می‌کند در آن موفق می‌شود انتخاب کند،اگر  بخواهد به زور وارد مسیرهای دیگری شود،  موفق هم نمی‌شود.به آینده زیاد فکر می‌کنم، ولی هیچ وقت پیشگوی خوبی نبوده‌ام! با این حال امیدوارم در آینده بتوانم به جایی برسم که برای کشورم مفید باشم.

  •    از این که مهر ماه امسال دیگر به مدرسه نمی‌روی خوشحالی یا ناراحت؟

   راستش من مدت‌هاست که دیگر اول مهر برایم فرق زیادی نمی‌کند! چرا که ما تابستان‌ها هم  کلاس می‌رفتیم و از فضای مدرسه دور نبودیم.

  •    منظورم این است که به‌عنوان دانش‌آموز پشت نیمکت‌های مدرسه نمی‌نشینی، به این موضوع فکر کرده‌ای؟!

   بله، ولی فکر نمی‌کنم فرق زیادی داشته باشد. درس، درس است و دانشگاه و مدرسه هم فرق ندارد، تنها مکان  عوض می‌شود!