به گزارش همشهری آنلاین، نمونه‌هایی از جنگنده‌های نسل ۴٫۵ عبارت‌اند از سوخو-۳۰، سوخو-۳۴، سوخو-۳۵، چنگدو جی-۱۰، میگ-۳۵، کی‌اف-۲۱، یوروفایتر تایفون، داسو رافال، گرومن اف-۱۴ تام‌کت، ساب ۳۹ گریپن، اف/ای-۱۸ سوپر هورنت، اف-۱۵ئی استرایک ایگل، اف-۱۶ فایتینگ فالکن، جی‌اف-۱۷ تاندر و میتسوبیشی اف ۲.
پیشینه
هواپیماهای جنگنده نسل چهارم، یک رده از هواگردهای جنگنده هستند. این هواگردها تقریباً از سال ۱۹۸۰ تا به امروز در حال خدمت هستند و نمادی از کلیات طراحی جنگنده‌ها در دهه ۱۹۷۰ هستند. طراحی‌های نسل چهارم به شدت تحت تأثیر تجربیات و آموخته‌های تولید و طراحی نسل‌های قبلی هواپیماهای رزمی است. موشک‌های دوربرد هوابه‌هوا که در ابتدا تصور می‌شد داگ‌فایت کردن را منسوخ می‌کنند، تأثیری کمتر از حد انتظار داشته و تأکید بر قابلیت مانورپذیری جنگنده‌ها مجدداً اهمیت یافت. هزینه‌های رو به رشد هواپیماهای نظامی به‌طور کلی و موفقیت آشکار هواپیماهایی مانند اف-۴ فانتوم ۲، باعث محبوبیت جنگنده‌های چندمنظوره در کنار پیشرفت‌های بعدی، منجر به ظهور جنگنده‌های نسل چهارم گردید.
در طول این دوره، با معرفی سامانه کنترل پرواز هواگرد (FLCS) و سیستم هدایت پرواز برقی (FBW یا Fly-by-wire)، میزان مانورپذیری جنگنده‌ها و بهبود و ثبات استاتیکی آن‌ها افزایش یافت. جایگزینی سیستم‌های اویونیک آنالوگ، که برای فعال کردن عملیات هدایت پرواز برقی مورد نیاز بود، به یک نیاز اساسی تبدیل شد و سیستم‌های کامپیوتری آنالوگ قدیمی در نیمهٔ دوم دهه ۱۹۸۰ با سیستم‌های کنترل پرواز دیجیتال جایگزین شدند.پیشرفت بیشتر میکروکامپیوترها در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، امکان ارتقاء سریع تجهیزات اویونیکی را در طول عمر فعال این جنگنده‌ها فراهم کرد که شامل ارتقاء سیستم‌هایی مانند آرایه اسکن الکترونیکی فعال (AESA) و جستجو و ردیابی فروسرخ (IRST) بود.
با توجه به افزایش چشمگیر قابلیت‌ها در این جنگنده‌های ارتقا یافته و در طراحی‌های جدید دهه ۱۹۹۰، این جنگنده‌ها به جنگنده‌های نسل ۴٫۵ معروف شدند.
شرح تصویر اصلی مدخل: یوروفایتر تایفون