قرار است این تلسکوپ، گذشته‌ی کیهان را بررسی کند تا شاید بتواند از راز پیدایش ستاره‌ها و کهکشان‌ها از حدود سیزده و نیم میلیارد سال پیش تا کنون، پرده‌برداری نماید. هفته‌های آینده و تا زمانی که جیمز وب در مدارش قرار گیرد، زمان بسیار پر استرسی برای همکاران این پروژه خواهد بود. این تلسکوپ در فاصله یک و نیم میلیون کیلومتری زمین قرار خواهد گرفت و بر خلاف تلسکوپ هابل امکان تعمیرش وجود نخواهد داشت.
این تلسکوپ ۹ میلیارد دلاری می‌تواند فضایی را که به مراتب دورتر و عمیق‌تر از آن‌چه تا کنون بشر دیده است، رصد کرده و دور جدیدی از اکتشافات نجومی را آغاز کند.
موشک آریان که یکی از معتبرترین موشک‌های فضاپیماست، جیمز وب را تا مقصد خود حمل می‌کند. آریان همراه با این تلسکوپ در مجموع ۶ و نیم تن وزن دارد و پس از طی مسافت ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتری، تلسکوپ را در مکانی از پیش تعیین شده رها خواهد کرد. حدود یک ماه طول می‌کشد تا تلسکوب به مقصد خود در یک مدار خورشیدی برسد و گردش خود به دور خورشید را آغاز کند.
تجهیزات جیمز وب ده‌ها برابر حساس‌تر از تجهیزات هابل است و به همین دلیل انتظار می‌رود با یافته‌های جدید آن، درک دانشمندان از جهان عمیقاً دگرگون شود. آینه اصلی تلسکوپ جیمز وب ۱۸ قسمت دارد که در مجموع، آینه‌ای بزرگ با قطر ۶ و نیم متر را تشکیل می‌دهد؛ این در حالی است که قطر آینه‌ی تلسکوپ هابل، ۲ متر و ۴۰ سانتیمتر است.
تلسکوپ جیمز وب به یاد جیمز وب، رئیس ناسا در زمان پروژه‌های آپولو برای سفر به ماه، نامگذاری شده است. سازمان‌های فضایی اروپا، آمریکا و کانادا در پروژه‌ی جیمز وب مشارکت دارند. این تلسکوپ در مأموریت خود به یافته‌های تلسکوپ هابل می‌افزاید که به زودی بعد از ۳۱ سال قرار است به مأموریت خود در کیهان خاتمه دهد.