فتح دوباره‌ی ماه باز هم به تعویق افتاد!

اداره‌ی کل ملی هوانوردی و فضایی آمریکا (ناسا)،  در حالی که پیش‌تر، روز دوشنبه، ۲۳ آبان (۱۴ نوامبر) را زمان جدید پرتاب موشک فوق‌سنگین و آغاز ماموریت «آرتمیس‌یک» اعلام کرده بود، حالا دوباره این زمان را به‌خاطر وزش توفان‌های استوایی نیکول در فلوریدا به تأخیر انداخت و اعلام کرد آغاز عملیات با شکوه سفر انسان به ماه در قالب مأموریت آرتمیس یک، پس از نیم‌قرن، به روز چهارشنبه، ۱۶ نوامبر موکول می‌شود.

محل استقرار سامانه‌ی پرتاب موشکی فوق‌سنگین و فضاپیمای بدون سرنشین ناسا، دیروز بر اثر توفان نیکول با وزش باد ۱۰۰ مایل بر ساعت (۱۶۰ کیلومتر بر ساعت) مواجه شد؛ بنابراین ناسا زمان پرتاب این موشک را تا ۱۶ نوامبر، ساعت ۱ و ۴ دقیقه بامداد به وقت محلی (ساعت ۵ عصر روز ۲۴ آبان به وقت تهران) به تعویق انداخت و ۱۹ نوامبر را هم  برنامه‌ای نیز برای پرتاب پشتیبانی اعلام کرد.   

این موشک به دنبال تلاش‌های ناموفق قبلی برای پرتاب، دو بار دیگر نیز به ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه‌ی ناسا(VAB) بازگردانده شده بود. این تأخیرها در ماه آوریل و ژوئیه، پس از آزمایش‌های سوخت‌رسانی انجام شد و حالا در نوبت سوم هم برای پناه گرفتن در برابر توفان به تعویق افتاد.

ناسا می‌گوید این موشک قدرتمندترین پیشرانه‌ای است که تاکنون ساخته است.

• نگرانی‌ها از تعویق دوباره‌ی پروژه!

حالا که دوباره مأموریت آرتمیس یک به تعویق افتاد، این نگرانی وجود دارد که برخی از سخت افزارهای آن ممکن است قبل از پرتاب منقضی شوند. برای مثال، مهلت انقضای دو تقویت‌ کننده‌ی سوخت جامد موشک «اس‌ال‌اس» (SLS) که توسط شرکت نورثروپ گرامن (Northrop Grumman) ساخته ‌شده است، در حال نزدیک شدن است.

بنابراین اگر آرتمیس یک تا اواسط ماه دسامبر به فضا پرتاب نشود، ناسا باید این تقویت کننده‌ها را تجزیه و تحلیل کند تا ببیند آیا آن‌ها هنوز قابل پرتاب هستند یا تاریخ مصرفشان منقضی شده.

• جزئیات سفر به ماه بعد از ۵۰ سال!

ناسا قصد دارد تا سه سال دیگر، گروهی از فضانوردان خود را در قالب پروژه‌ای به نام آرتمیس، در سطح کره ماه پیاده کند. اما این پروژه، در سه مرحله انجام می‌شود:

• آرتمیس یک:

در این عملیات که طبق تاریخ جدید، ۲۴ آبال ۱۴۰۱ انجام خواهد شد، قرار است در نخستین گام از مأموریت جدید ناسا، یک ماهواره‌ی کوچک به مدار ماه پرتاب کند و دوباره آن را به زمین بازگرداند. این کپسول که  «اوریون» (Orion) نام دارد، بدون سرنشین است. این کپسول در مداری بزرگ، ماه را دور خواهد زد و شش هفته‌ی دیگر در اقیانوس آرام فرود خواهد آمد.

به گفته‌ی «رندی برسنیک»، فضانورد ناسا، هدف از پرتاب آرتمیس یک، این است که با بررسی‌های دقیق، خطر برای پرتاب سرنشین‌دار «آرتمیس دو» کم‌تر شود.

در این عملیات،  دغدغه‌ی اصلی مهندسان ناسا، این است که آیا سپر حرارتی اوریون در بازگشت و عبور از جو زمین، دمای زیاد را تاب می‌آورد یا نه؟ اوریون با سرعت ۳۸ هزار کیلومتر در ساعت وارد جو زمین خواهد شد، یعنی سرعتی معادل ۳۲ برابر سرعت صوت.

• آرتمیس دو:

اگر همه‌چیز در مأموریت اول، خوب پیش برود، فضاپیمای آرتمیس قرار است در سال ۲۰۲۴، فضانوردان را برای یک رشته مأموریت‌ پیچیده‌تر در خود جای دهد. البته در این مرحله هم، آرتمیس با فضانوردانش به دور ماه می‌گردند، بدون آن‌که مسافرانش پا بر سطح ماه بگذارند.

• آرتمیس سه:

ناسا اعلام کرده در سال ۲۰۰۵ میلادی و بعد از ۵۳ سال، می‌خواهد در قالب مأموریت آرتمیس سه، پروژه‌ی سفر به ماه را دوباره تجدید کند.

• نگرانی‌های اروپا

این پرتاب فقط برای ناسا مهم نیست و برای سازمان فضایی اروپا (اسا) هم اهمیت دارد. این سازمان بخش عقب اوریون را ساخته، بخشی که محفظه‌ی اوریون را در فضا پیش می‌راند. آن‌ها امیدوارند این مشارکت، فرصتی برای گنجاندن فضانوردهای اروپایی در برنامه‌های آرتمیس فراهم کند.

• هدف نهایی ناسا از این پروژه!

تعیین ماموریت‌های بعدی، تا آرتمیس ۹، هنوز در جریان است و تا آن زمان، باید سکونت‌گاه  فضانوردان در ماه مهیا شود؛ اما هدف حتی این هم نیست، ماه جایی است که باید ثابت کرد نشاندن انسان بر مریخ میسر است و از طریق مأموریت آرتمیس، می‌توان دریافت که چگونه باید این کار را انجام داد.